Nowenna do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus – dzień 2

Tym ślicznym przykładem chciał nas Boski Zbawiciel pouczyć, iż pokora, maleńkość, uniżenie są koniecznym warunkiem, aby się stać prawdziwym dzieckiem Ojca Niebieskiego. Św. Teresie dał Boski Mistrz zrozumieć tę głęboką, a tak trudną tajemnicę; sama to wyznaje, mówiąc: „Bóg Wszechmocny uczynił mi wielkie rzeczy, a z tych największą, iż mi tak jasno ukazał moją nicość, moją nieudolność do dobrego”.

Lecz, aby być pokornym w duchu i prawdzie, nie wystarczy znać swoją nędzę, trzeba ją ukochać, cieszyć się, iż sami z siebie nie jesteśmy zdolni uczynić nic zasługującego na żywot wieczny, — weselić się, iż jesteśmy we wszystkim zależni od naszego najlepszego Ojca w Niebie.— „W mej nędznej duszy — wyznaje nasza ukochana Święta, — to się Panu Jezusowi spodobało, iż ukochałam moją nędzę, maleńkość, iż ślepo zaufałam Jego Miłosierdziu… Gdy się widzimy bardzo nędznymi, nie chcemy już patrzeć na siebie, patrzymy jedynie na umiłowanego Mistrza naszego”. Dlatego, iż Mu się Święta Teresa tak uważnie przypatrywała, a przez to tak Go dobrze poznała, wzgardziła zupełnie sobą, a szukała oparcia jedynie w Panu. — Pokora, maleńkość, stały się jej rysem znamiennym. Odtąd pragnęła być zapomnianą, za nic mianą, nie tylko od stworzeń, ale i od siebie samej, aby nie mieć innych pragnień, prócz pragnienia miłowania nade wszystko Pana Boga.

Rzućmy teraz okiem na siebie, przypatrzmy się, czym jesteśmy, ile w nas nędzy, ile skłonności do złego, miłości własnej, szukania siebie, a o ile z Łaski Bożej zauważymy nieco dobrego, dziękujmy za nie Ojcu Przedwiecznemu, a wszystko złe przypisujmy sobie.

Za przykładem naszej Świętej Przewodniczki, miłujmy naszą maleńkość i nędzę, a kiedyś, za Łaską Bożą, powtórzyć będziemy mogli za Świętą Teresą słowa Pisma Świętego: „Iżem była maluczką, spodobałam się Najwyższemu” (Ks. Mądrości).

Na obcym brzegu dla mojej miłości,

Jak wielką wzgardą byłeś otoczony,

Chcę się więc ukryć dla Twojej Miłości,

Dla Ciebie Jezu wieść żywot wzgardzony.

DESZCZ RÓŻ.

Cudowna uzdrowienie.

Stosując się do polecenia zamieszczonego na obrazku Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus, by zawiadomić klasztor Sióstr Karmelitanek Bosych o Łaskach doznanych za przyczyną Świętej, z euforią i wdzięcznością śpieszę donieść, iż istotnie za Jej przyczyną doznaliśmy cudu.

W jesieni tego roku przyjechał ze swojej wsi do mnie brat mój, ciężko chory na zapalenie opon mózgowych. Choroba jego pochodziła z kontuzji otrzymanej na wojnie. Coraz silniejsze ataki strasznych bólów głowy często się powtarzały, a ostatni atak zajął błony mózgowe; wtedy oświadczyli lekarze, iż stan jego jest niezwykle groźny. W każdym razie o zupełnym wyzdrowieniu mowy być nie mogło; groziła strata lewego oka i ucha. Postawiliśmy wówczas obrazek Świętej Teresy przy nim, modląc się przy tym gorliwie. I oto stan chorego zaczął się poprawiać, i w ciągu stosunkowo krótkiego czasu, wstał zdrów prawie zupełnie, — jednakże pod grozą recydywy. W ciągu 6 tygodni trwożyliśmy się o niego bardzo, tymczasem, dzięki Świętej Teresie, jest teraz zdrów zupełnie, — widzi i słyszy doskonale.

Drugą Łaską Świętej Teresy jest uzdrowienie oka matki mojej, która cierpiała na łzawicę i ropienie oka. Najsławniejsi lekarze nic poradzić nie mogli. Oko zalewała ropa coraz bardziej, — ale, gdyśmy je potarli cząstką szaty, znajdującej się na obrazku Świętej Teresy, natychmiast oko się oczyściło i odtąd ropieć przestało.

Niech będzie cześć, chwała i wdzięczność bezgraniczna dla tej wielkiej Świętej. Niech raczy Ona zawsze opiekować się nami.

Warszawa 11. XII. 1924.

Janina Gostyńska.

POSTANOWIENIE: Będę korzystać z okazji upokarzających miłość własną.

AKT STRZELISTY: Ojcze Niebieski, szczęśliwy jestem, odczuwając wobec Ciebie moją nędzę i słabość.

MODLITWA.

Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, ukochana Orędowniczko i Patronko moja, której z Nieskończonego Miłosierdzia Swojego Ojciec Niebieski odsłonił tajemnicę dziecięctwa duchowego, uproś mi tę Wielką Łaskę, abym za Twoim przykładem stał się pokornym dziecięciem i uweselał zawsze swoją maleńkością Serce Ojca Niebieskiego. Amen.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Zmartwiona wprost nie śmie powrócić do klasztoru, tym bardziej, iż z powodu jej nieuwagi stałej, trafiło się to już nie pierwszy raz. W tym kłopocie, przychodzi jej na myśl udać się o pomoc do Świętej Teresy. I oto po chwili, kiedy postanowiwszy wyznać swą winę przełożonej, szła do niej, a dziecięce usta szeptały modlitwę do Świętej Teresy, uczuła w dłoni… pieniądze. Skądżeż one się wzięły? Nikt jej ich nie dał, własnych nie miała. — Oto Święta Teresa, przejęta zmartwieniem dziewczęcia i ujęta jej wiarą w nadprzyrodzony sposób okazała jej swą pomoc.

Modlitwa.

Z głębi strapionego serca błagam Cię, o Św. Tereso, abyś łaskawymi swymi opiekuńczymi skrzydłami otoczyła mnie i wiodła zdala od bezdroży. Prowadź mnie drogą, choćby ciernistą i kamienistą, niechaj na tej drodze odnajdę to, co zatraciłem na drodze wygodnej, a zdradliwej. Zgubiłem czystość mej duszy, ale Ty mi ją odnaleźć dopomóż.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Jezu Chryste, Synu Boży, Który przyrzekłeś, iż wynagrodzisz najmniejszą usługę, jaką z miłości ku bliźniemu wyświadczymy, spojrzyj łaskawie na Twą małą Oblubienicę, Św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która się tak starała o zbawienie dusz. W nagrodę za wszystko, co ona na ziemi czyniła i cierpiała, nakłoń Ucho Twoje na jej życzenie: „czynić dobrze w Niebie dla ziemi” i użycz mi za jej wstawieniem się, tej Łaski, o którą Cię gorąco proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Duchu Święty, Wieczny Boże, Który przez tak wielkie Łaski Twej Miłości, błogosławioną duszę Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus do doskonałości prowadziłeś, błagam Cię przez wierność, z którą ona z tą Łaską współdziałała, wysłuchaj łaskawie jej wstawienia się za mną grzesznikiem i wedle jej słów, iż „deszcz różany na ziemię zsyłać będzie” użycz mi, Duchu Święty, tej Łaski, o którą proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Święta Teresko od Dzieciątka Jezus, która podczas swego krótkiego pobytu na ziemi, byłaś zwierciadłem anielskiej czystości, gorącej miłości i zupełnego oddania się Bogu, teraz gdy już otrzymałaś nagrodę za twe cnoty, spojrzyj litościwie na mnie, który z ufnością udaję się do Ciebie. Przemów za mnie słowo do Tej Dziewicy Niepokalanej, której byłaś „kwiatkiem ulubionym”, do Królowej Nieba „która się uśmiechała do ciebie w zaraniu życia twego”.

Błagaj Ją, Która ma taki wpływ potężny na Serce Jezusa, aby mi uprosiła tę Łaskę, o którą proszę, i aby Jej Błogosławieństwo wzmacniało mnie w każdej chwili mego życia, broniło mnie w chwili śmierci i doprowadziło mnie do wiecznej szczęśliwości w Niebie. Amen.

Witaj, Królowo, Matko Litości, * Życie, słodkości i nadziejo nasza, witaj! * Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy, * do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. * A przeto, Orędowniczko nasza, Twoje Miłosierne Oczy obróć na nas * I Jezusa, Błogosławiony Owoc Żywota Twego * po tym wygnaniu nam okaż. * O Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Maryo!