„Nie wolno nam do tego dopuścić”. Abp Jędraszewski o planach MEN: Deprawacja umysłów dzieci
prawda-nieujawniona.blogspot.com 1 miesiąc temu
- Tegoroczny Adwent jest
przygotowaniem nie tylko do Świąt Bożego Narodzenia, ale jednocześnie do
Roku Jubileuszowego, który rozpocznie się w dniu upamiętniającym 2025
rocznicę przyjścia na świat Zbawiciela. (...) Nadchodzą dni, w których
cały wierny lud Boży będzie mógł obficie korzystać z łaski zbawienia,
zwłaszcza przez możliwość zyskania jubileuszowego odpustu zupełnego -
pisze w liście pasterskim na rozpoczynający się Adwent abp Marek
Jędraszewski.
Ukochani Archidiecezjanie!
„Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie” (Łk 21, 36) – wzywa nas Chrystus
w Pierwszą Niedzielę Adwentu. Dzisiaj to wezwanie nabiera szczególnie
głębokiego znaczenia, bowiem tegoroczny Adwent jest przygotowaniem nie
tylko do Świąt Bożego Narodzenia, ale jednocześnie do Roku
Jubileuszowego, który rozpocznie się w dniu upamiętniającym 2025
rocznicę przyjścia na świat Zbawiciela. Wtedy to Ojciec Święty
Franciszek w Bazylice św. Piotra w Watykanie uroczyście otworzy Drzwi
Roku Świętego. Zgodnie z jego wolą, we wszystkich diecezjach świata Rok
Jubileuszowy rozpocznie się w Święto Świętej Rodziny, 29 grudnia
bieżącego roku i będzie trwał do kolejnego Święta Świętej Rodziny, czyli
do 28 grudnia 2025 roku. U samego progu tego szczególnego Adwentu w
pierwszym czytaniu słyszymy słowa proroka Jeremiasza, które wybrzmiewają
z niezwykłą siłą nadziei: „Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy
wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu
i domowi judzkiemu. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima
będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać:
«Pan naszą sprawiedliwością»” (Jr 33, 14, 16).
Tak
– Drodzy Siostry i Bracia – nadchodzą dni, w których cały wierny lud
Boży będzie mógł obficie korzystać z łaski zbawienia, zwłaszcza przez
możliwość zyskania jubileuszowego odpustu zupełnego, czyli darowania
wszelkich kar, na które zasłużyliśmy naszymi grzechami
i upadkami, a za które trzeba by było odpokutować w czyśćcu. Dzięki temu
odpustowi w naszym życiu wobec Boga wszystko zaczyna się niejako od
nowej, zupełnie czystej karty. W świetle tej radosnej perspektywy, tym
bardziej aktualne stają się też wezwania św. Pawła Apostoła
z dzisiejszego drugiego czytania: „A Pan niech pomnoży liczbę waszą i
niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla
was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości
wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze
wszystkimi Jego świętymi. A w sprawie sposobu postępowania i podobania
się Bogu – jak już postępujecie – stawajcie się coraz doskonalszymi!” (1
Tes 3, 12-13; 4, 1).
Uroczystości
otwarcia Roku Jubileuszowego we wszystkich diecezjach świata rozpoczną
się liturgią wniesienia krzyża do katedr tych diecezji. Ten krzyż ma się
w nich znajdować przez cały Rok Jubileuszowy. Możemy się zapytać:
dlaczego to wyjątkowe świętowanie Narodzenia Pana Jezusa ma być związane
z Krzyżem, który jest przejmującym znakiem Jego cierpienia, męki i
śmierci?
Odpowiedź
na to pytanie dał sam Pan Jezus. U początków swej misji przepowiadania
Ewangelii mówił do Nikodema: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, iż Syna
swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale
miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to,
aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J
3, 16-17). Następnie tę prawdę potwierdził przed Piłatem: „Ja się na to
narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie” (J
18, 37) – prawdzie
o Bogu, który „jest miłością” (por. 1 J 4, 8), i który zapragnął nas
zbawić przez swojego Syna. Istnieje więc niezwykle głęboka więź między
narodzeniem Chrystusa a Jego Paschą, czyli męką, śmiercią i
zmartwychwstaniem, wynikająca z samego Bożego zamysłu.
Jest
to prawda, która dość często znajdowała swoje odzwierciedlenie w
chrześcijańskiej ikonografii. Przykładem tego jest między innymi maryjne
sanktuarium w Osiecznej, niedaleko Leszna Wielkopolskiego, od wielu
wieków znajdujące się pod opieką ojców i braci franciszkanów. Znajduje
się tam łaskami słynący cudowny wizerunek Matki Bożej Bolesnej. Z
postaci Bogarodzicy emanują dostojeństwo i przedziwne piękno. Maryja
pochyla się nad śpiącym Dzieciątkiem Jezus. Jego główka spoczywa na
Księdze, prawdopodobnie Księdze Pisma Świętego, co ma wyrażać wypełnienie się w
Nim mesjańskich zapowiedzi proroków. W swej lewej rączce Jezus trzyma
drewniany krzyżyk, w ten sposób już w chwili narodzin zapowiadając swą
odkupieńczą śmierć na krzyżu. Natomiast Maryja patrzy na Dzieciątko z
ogromnym zatroskaniem, pochyla się nad Synkiem, a widząc krzyżyk w Jego
rączce składa ręce do modlitwy – jakby chciała tą swoja modlitwą ustrzec
Go przed czekającą Go męką i śmiercią. Na Jej twarzy można dostrzec
jakby przeczucie tego, co już niedługo w świątyni jerozolimskiej zapowie
prorok Symeon: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie
wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę
miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (Łk 2, 34-35).
Drodzy Siostry i Bracia!
Jest jeszcze jeden powód tego niezwykłego powiązania Świąt Bożego Narodzenia
z Krzyżem. Otóż rozpoczynający się Rok Jubileuszowy, upamiętniający 2025
rocznicę ludzkich narodzin Jednorodzonego Syna Bożego, stanowi niejako
zapowiedź czekającego nas dokładnie za dziewięć lat Świętego Roku
Odkupienia. W 2033 roku będziemy bowiem świętować Wielki Jubileusz 2000
lat od zbawczej śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Zbliżający się Rok
Jubileuszowy będzie zatem początkiem szczególnej nowenny
przygotowującej nas do czasu,
w którym będziemy wysławiać Pana Jezusa za to, iż „do końca nas umiłował” (por. J 13, 1).
Zgodnie
z zaleceniami Stolicy Apostolskiej, uroczyście wnoszony w Święto
Świętej Rodziny do katedr całego świata krzyż ma mieć wymowną dla
poszczególnych diecezji wartość związaną czy to z otaczającym go kultem,
czy to z jego historią lub też z posiadaną przezeń szczególną wartością
artystyczną. W związku z tym do Katedry Wawelskiej zostanie wniesiona
replika krzyża z Nowej Huty, którego w 1960 roku bohatersko bronili
przed komunistami jej mieszkańcy wraz z biskupem Karolem Wojtyłą,
ówczesnym biskupem pomocniczym krakowskim. Chcemy w ten sposób nie tylko
przypomnieć dramatyczne, a równocześnie budzące nadzieje wydarzenia
sprzed 64 lat, ale także nawiązać do słów, które św. Jan Paweł II Wielki
wygłosił dnia 4 czerwca 1997 roku w Zakopanem: „Ojcowie wasi na
szczycie Giewontu ustawili krzyż. Ten krzyż tam stoi i trwa. Jest
niemym, ale wymownym świadkiem naszych czasów. Rzec można, iż ten
jubileuszowy krzyż patrzy w [stronę] Zakopanego i Krakowa, i dalej: w
kierunku Warszawy i Gdańska. Ogarnia całą naszą ziemię od Tatr po
Bałtyk. (…) Umiłowani Bracia i Siostry, nie wstydźcie się tego krzyża.
Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość
Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby Imię Boże było obrażane w
waszych sercach, w życiu rodzinnym czy społecznym. Dziękujmy Bożej
Opatrzności za to, iż krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i
szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej
chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i
dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie. Niech przypomina nam o
miłości Boga do człowieka, która w krzyżu znalazła swój najgłębszy
wyraz”.
Drodzy Siostry i Bracia!
Wiemy
wszyscy, jak aktualne są te słowa dzisiaj, kiedy w niektórych urzędach
naszego kraju postanowiono usuwać krzyże z przestrzeni publicznej w imię
tzw. „świeckiego państwa”. Wiemy też, iż wraz z tą ideą, tak bardzo
sprzeczną z naszą narodową tradycją, planuje się ograniczyć nauczanie
religii w szkołach, a równocześnie wprowadzić obowiązkowy dla wszystkich
uczniów przedmiot, w programie którego w imię zdrowia będzie się
deprawowało umysły i sumienia już choćby małych dzieci. Nie wolno nam do
tego dopuścić! W obliczu jawnego łamania gwarantowanego przez
Konstytucję naszego państwa prawa rodziców do wychowywania ich dzieci,
jak również wobec innych przejawów łamania dzisiaj prawa w Polsce,
ciągle pozostaje nam do dyspozycji wielka i skuteczna broń – modlitwa za
nas samych i za nasze zbawienie, jak również za Kościół i za naszą
Ojczyznę. Niech w ciągu całego Roku Jubileuszowego będzie ona treścią
naszych błagań zanoszonych do Boga, zwłaszcza podczas pielgrzymek, do
których zachęca nas papież Franciszek. Niech będą to dla nas wszystkich
prawdziwe pielgrzymki nadziei – do Rzymu, do różnych sanktuariów w
naszej Ojczyźnie, w tym przede wszystkim na Jasną Górę, a także do
siedemnastu ustanowionych w naszej Archidiecezji Krakowskiej kościołów
jubileuszowych.
Na święty czas tegorocznego Adwentu, przygotowującego nas do radosnych
i przenikniętych nadzieją Świąt Bożego Narodzenia i rozpoczynającego się
Roku Jubileuszowego 2025 z serca Wam wszystkim, Drodzy Siostry i
Bracia, błogosławię
✠ Marek Jędraszewski
Arcybiskup Metropolita Krakowski
Kraków, 1 grudnia 2024 roku, w 1. Niedzielę Adwentu
Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej/Diecezja.pl