🔉Na dzień Świętych Aniołów, zwłaszcza Św. Michała Archanioła.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Św. Michał Archanioł

29 Września.

Na dzień Świętych Aniołów, zwłaszcza Św. Michała Archanioła.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. V, 1880r.

Powołani będąc do używania kiedyś praw Miasta Bożego Jeruzalem Niebieskiego, słuszna jest, abyśmy przypatrywali się myślą onym Duchom niewidzialnym, Aniołom Pańskim, i rozważali posługi niezmierne, jakie nam tu czynią. A rozważając takowe jak należy, szczęście ich także podzielali na wieki. W takim to celu postanowił Kościół Boży uroczystość dzisiejszą Aniołów Świętych, a pomiędzy nimi szczególnie Św. Michała Archanioła, poczytywanego za Wodza Zastępów Niebieskich i za głównego Patrona Kościoła Świętego, jak nim był kiedyś w Starym Zakonie dla synagogi żydowskiej.

Pan Bóg świat stwarzając, stworzył najpierw Aniołów, mówi Pismo Święte, co zawarte jest w tych słowach: „Na początku stworzył Bóg Niebo”. Albo gdy rzekł Pan Bóg: „Stań się światłości”. Niebem i światłością, jako syny światłości, Anioły zowiąc. Stworzone bez ciał, czyste duchy, rozumem i wolną wolą obdarzone, a w takiej Łasce Bożej będące, iż sobie wieczne z Nim Królestwo wysłużyć mogły; Duchy owe niedoskonałe jeszcze i w dobrem nie utwierdzone, nie pokazały się wszystkie godnymi Chwały i szczęścia, jakie im zgotowane było. Wielka ich część widząc przymioty, moc i piękność swoją, wzbili się w pychę, i przypisując samym sobie Dary, które od Stwórcy wzięli, wzgardzili Nim, i wypowiedzieli Mu posłuszeństwo, za co Pan Bóg na wieczne strącił ich potępienie, sprawiedliwie karząc zatwardziałą złość ich i pychę. Drudzy przeciwnie, a na tych czele był Michał Święty, zostając niezachwianie przy Swoim Stworzycielu, a do Niego wszystko czym byli i co posiadali, odnosząc, sprzeciwiali się ich odstępstwu, walczyli z nimi, i wysłużyli sobie Łaskę i Chwałę Nieskończoną widzenia Oblicza Bożego. Szczęśliwości zaś swojej nigdy utracić, i nigdy zgrzeszyć nie mogą. Jan Święty w swym Objawieniu tak opisuje onę walkę: „I stała się wielka bitwa na Niebie, Michał i jego Aniołowie walczyli ze smokiem, to jest z lucyferem, i smok walczył i aniołowie jego, to jest, szatani. I nie mogli się ostać, ani miejsce ich znalezione jest odtąd w Niebie. I zrzucon jest ów smok, wielki wąż starodawny którego zowią szatanem, który zwodzi wszystek świat, i zrzucon jest na ziemię, i aniołowie jego z nim są zrzuceni”.

Niezliczony jest poczet wiernych Aniołów Pańskich; otaczają oni Tron Stwórcy, wychwalają Go bezustannie, opływając w rozkosz miłowania Go nieskończenie, i wierne sługi Najwyższego Pana Boga, wykonują Rozkazy Jego w Rządach wszelkiego stworzenia, a osobliwie człowieka. A jako różne są stopnie Chwały, jak to mówi Pismo Święte, bo i Apostoł Paweł Święty aż do siódmego Nieba był pochwycony, tak i wiele jest owych Chórów Anielskich tworzących Majestat Pana Boga, i spełniających Wyroki niewypowiedzianej Mądrości i Dobroci Jego, a nazwy jakie im dają, znamionują przymioty Tego, Któremu służą, albo-li też te, które są posłannictwu ich adekwatne. Są tam: Aniołowie, Archaniołowie, Księstwa, Potęgi, Mocy, Panowania, Trony, Cherubiny i Serafiny. Nie wszyscy ci Słudzy Boscy posiadają równy stopień widzenia i Chwały, wszyscy jednak patrzą na Boskie Oblicze Trójcy Świętej, wszyscy Tajemnice Spraw Bożych widzą, i jedni drugim Rozkazy Pańskie podają z weselem, czcią i posłuszeństwem bez granic.

Znamy z ksiąg Starego i Nowego Testamentu, jak często owe Duchy Błogosławione sprawowały wielkie poselstwa do ludzi. Trzech Aniołów zapowiedziało Abrahamowi narodzenie syna, Archanioł Rafael towarzyszył w podróży Tobiaszowi, Archanioł Gabryel oznajmił Danielowi przyszłe wypadki i czas Przyjścia Zbawiciela, Zachariaszowi narodzenie się Św. Jana Chrzciciela, a Przenajświętszej Pannie Maryi Wcielenie Syna Bożego. Aniołowie oznajmili pasterzom Narodzenie Odkupiciela świata, Aniołowie służyli Panu Jezusowi na puszczy, a jeden z nich krzepił Go na modlitwie w Ogrójcu. Aniołowie u Grobu Zbawiciela, uwiadomili przybyłe niewiasty o Zmartwychwstaniu Pańskim, i zapowiedzieli powtórne Przyjście Jego na ziemię, jako Sędziego w Dzień Ostateczny. A jako widzimy tych potężnych Posłanników Bożych (bo wyraz Anioł, znaczy posłannik) w tak nadzwyczajnych używanych wypadkach; jako widzimy z Pisma Świętego, iż Pan Bóg królestwom i państwom takiego stróża i obrońcę każdemu z osobna przydawał, bo i Daniel prorok mówił: „Anioł królestwa perskiego i Anioł Michał Patron Kościoła Bożego”. Tak i każdemu z osobna człowiekowi dał Pan Bóg Anioła Stróża nieodstępnego, aby strzegł duszy i ciała jego: „Aniołowie tych maluczkich”, mówi Ewangelia Święta, widzą Twarz Ojca Który jest w Niebie. „Aniołom Swoim, mówi psalmista, rozkazał Bóg o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich”. O Aniele Piotrowym, o Aniele Jakuba patryarchy mówi Pismo Święte, iż ich od złego uchronił. Oni to służąc nam tu z miłością i ochotnie, oświecają nasz rozum, dają nam myśli dobre i rady zbawienne, skłaniają wolę naszą ukazując nam pożytki pełnienia Woli Bożej, i dając nam przedsmak Chwały, której sami używają. Oni miarkują pokusy nasze do złego, a w troskach i dolegliwościach cieszą nas abyśmy nie rozpaczali. Im to więc Pan Bóg zdaje pieczę nad ludźmi ku spełnieniu w nich o ile sami skłonić się ku temu zechcą, Wyroków Łaski i Miłosierdzia swego nad nimi.

Ale nie dosyć na tym, Aniołowie Święci modlą się za nas gorąco do Pana Boga, i modły nasze przedstawiają Panu, prosząc o miłościwą odprawę; jako do Tobiasza Anioł mówi: „Gdyś się ty modlił z płaczem i grzebałeś umarłe, jam odnosił modlitwę twoją Panu”. O matce Samsona, o Zachariaszu, Korneliuszu i wielkiej liczbie innych toż mamy, jak ich modlitwy Aniołowie odnoszą, a im z Nieba od Chrystusa Pana przynoszą siłę, pociechy, upomnienia, a choćby pomoc w potrzebach i chorobach ciała, jako gdy Rafael Święty zleczył Tobiasza ślepotę, lub kiedy Eliasza i Daniela chlebem z Nieba karmił. To tak zbawienne ich pośrednictwo przedstawiała właśnie owa drabina, którą we śnie widział Jakub patryarcha, po której wstępowali i schodzili Aniołowie, jedni odnosząc ofiary, śluby i modły nasze Panu Bogu, drudzy powracając się do nas z Darami Łaski Jego.

Owi Błogosławieni Stróżowie nasi, którym nawrócenie, pokuta i skrucha nasza tak wielką euforia jak Sam Pan Bóg świadczy, sprawia, są dla nas w godzinę śmierci tym nieoszacowanym Zastępem, który broniąc dusz naszych przeciw natarczywościom nieprzyjaciela zbawienia, ostatnią z nim w najwyższej życia naszego potrzebie stacza walkę.

Jak widzimy, te duchy czyste i święte, nieskończone z Rozrządzenia Bożego czynią ludziom przysługi. Imiona też niektórych wyrażają jak się mówiło, przymioty im adekwatne. I tak: Gabriel, wyraża Potęgę Bożą. Rafael, Moc Bożą uzdrawiającą. A Michał poczytywany za najwyższego spomiędzy Aniołów, znaczy: Któż jak Bóg? Proroctwo Daniela tak się o nim wyraża: „Mówi Anioł od Boga: A żaden nie jest pomocnikiem moim w tym wszystkim, jeno Michał, książę wasz”. A potem przydał, mówiąc o ostatecznych dniach świata, i o najcięższych przejściach Kościoła Świętego: „A czasu onego powstanie Michał Książę wielki, który stoi za synami ludu swego”. Archanioł ten Święty ukazał się Jozuemu, gdy przebył rzekę Jordan, a zapytany kim jest? – odpowiedział: „Jestem Hetman Wojska Pańskiego”. Objawił się też Gedeonowi, aby go skłonić do wyzwolenia ludu izraelskiego z niewoli Moabitów. A Św. Juda Apostoł pisze w swych listach, iż on to skrył przed Izraelitami grób Mojżesza, aby mu żydzi, skłonni do bałwochwalstwa, czci Boskiej nie oddawali.

Od Przyjścia Chrystusa Pana, Michał Święty w wielu potrzebach Kościoła Świętego objawił się na dowód szczególnej nad nim Opieki. On to posilał Pana Jezusa w Ogrójcu; on dusze nasze z tego świata schodzące, przed straszny Trybunał Pański prowadzi. On to na koniec powoła świat cały na Sąd Ostateczny, raz jeszcze stoczy walkę z lucyferem, pokona go i na zawsze strącając w otchłanie piekielne, pozbawi go wszelkiej mocy szkodzenia odrodzonemu na wieki światu.

Oto są powody, dla których Kościół Święty dla uczczenia Aniołów Świętych, a między tymi głównego ich Wodza Michała Archanioła, uroczystość dzisiejszą postanowił. A jako Apostoł uczy, aby niewiasty przez poszanowanie dla obecnych tam Aniołów Bożych, głowy swe w kościele pokrywały. Jako Dawid mówi: „Przed oblicznością Aniołów Twoich, Panie, śpiewać Tobie, i kłaniać się w kościele Twoim będę”. Tak i my też, pamiętając na ich obecność, miejmy się na baczności abyśmy ich nie zasmucali złymi postępkami naszymi, abyśmy rady i natchnienia ich zawsze i wszędzie słuchali, a uweselając ich cnotliwym i pokutnym żywotem naszym, znaleźli w Nich przy śmierci doskonałych obrońców którzy by nas przeprowadzili bezpiecznie do Królestwa Niebieskiego, pokutującym zgotowanego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Ojcem i z Duchem Świętym rozkazuje Niebu i ziemi, Bóg Jeden na wieki wieków. Amen.

Poznaj także żywot Św. Michała Archanioła napisanego przez: