Muzeum Dusz Czyśćcowych.

Zdjęcie: muzeum dusz

Kolekcja Muzeum Dusz Czyśćcowych

Muzeum Dusz Czyśćcowych znajduje się w Rzymie, nieopodal Watykanu, w położonym nad Tybrem małym kościele Sacro Cuore del Suffragio (Wstawiennictwa Najświętszego Serca)

OPIS NAJWAŻNIEJSZYCH RELIKWII

1. Fotograficzna reporodukcja ołtarza Matki Bożej Różańcowej umiejscowiona w kaplicy, która istniała przed 1900 rokiem, pomiędzy obecnym kościołem a domem zakonnym. Można dostrzec obraz, który pozostał na ścianie po pożarze, który miał miejsce 15 listopada 1897 roku.

Oznaczenie zdjęcia: 1a:016; 1b:015; 1c:014

2. Trzy odciski palców na książeczce do nabożeństwa należącej do Miarii Zaganti z parafii Św. Andrzeja w Poggio Berni (Rimini), pozostawionej przy zwłokach Palmiry Rastelii, siostry proboszcza, 5 marca 1871. Palmira Rastelii, która zmarła 28 grudnia 1870 roku, za pośrednictwem przyjaciela poprosiła swojego brata don Sante Rastelli o kilka mszy świętych.

3. Objawienie Luisy Le Senechal w 1875 roku (urodzonej w Chanvrieres; zmarłej 7 maja 1873 roku) jej mężowi Luigiemu Le Senechal, w ich domu w Ducey (Manche-Francja). Zmarła prosiła męża o modlitwę za nią, jednocześnie pozostawiając znak w postaci odcisków pięciu palców na jego szlafmycy. Według dokumentu potwierdzającego objawienie, zmarła dokonała nadpalenia widocznego na szlafmycy aby jej mąż mógł przekazać ich córce konkretny dowód prośby o odprawienie Mszy Świętych.

4. Kserokopia (oryginał przechowywany jest w Winnembergu niedaleko Warendorfu w Westfalii w Niemczech) znaku na fartuchu siostry M. Herendorps, siostry zakonnej Klasztoru Benedyktynek w Winnembergu, który został wypalony w dniu 13 października 1696 roku ręką zmarłej Marii Klarysy Schoelers, siostry chórowej tego samego zakonu, która była ofiarą plagi z 1637 roku. Dolna część fotografii ukazuje odzwierciedlenie obydwu rąk tej samej siostry na skrawku lnu.

Oznaczenie zdjęcia: 4a: 017; 4b:020

5. Zdjęcie znaku wykonanego przez zmarłą panią Leleux na rękawie koszuli jej syna Józefa, gdy ta pojawiła się w nocy 21 czerwca 1789 w Wodecq (Belgia). Syn zrelacjonował, iż przez jedenaście kolejnych nocy słyszał odgłosy, które omal nie przyprawiły go o mdłości ze strachu. Ostatecznie jego matka ukazała mu się 21 czerwca 1789 roku. Przypomniała synowi o warunkach do spełnienia, które postawił mu ojciec, zgodnie z którymi miał obowiązek uczestnictwa w Mszy. Robiła mu wyrzuty odnośnie jego stylu życia i błagała, aby zmienił swoje zachowanie i pracował dla Kościoła. Następnie położyła dłoń na rękawie jego koszuli, pozostawiając na nim bardzo wyraźne odbicie. Joseph Leleux nawrócił się i założył zgromadzenie pobożnych świeckich. Zmarł mając reputację człowieka świątobliwego 19 kwietnia 1825 roku.

Oznaczenie zdjęcia: 021

6. Odcisk palca pozostawiony przez pobożną siostrę Marię od św. Luigiego Gonzaga, kiedy ta objawiła się Siostrze Małgorzacie Najświętszego Serca w nocy z 5 na 6 czerwca 1894 roku. Jak zostało zapisane w kronikach klasztoru Św. Klarysy od Dzieciątka Jezus w Bastii (Perugia), s. Maria cierpiała na gruźlicę, gorączkę, kaszel, astmę i była tym tak przygnębiona, iż ​​z całego serca pragnęła umrzeć, aby nie musieć znosić więcej cierpień. Będąc jednak bardzo żarliwą duszą, poddała się woli Bożej. Zmarła świętą śmiercią kilka dni później, rankiem 5 czerwca 1894 roku. Tej samej nocy pojawiła się w mglistej aurze przebrana za ubogą klaryskę, jednak siostra Małgorzata zdołała ją rozpoznać. Ku zaskoczeniu siostry Małgorzaty zmarła zakonnica powiedziała, iż ​​jest w czyśćcu, aby odpokutować swój brak cierpliwości w przyjmowaniu woli Bożej. Poprosiła o modlitwę, a na dowód swojego objawienia położyła palec wskazujący na poduszce i obiecała wrócić. W rzeczywistości pojawiła się ponownie u tej samej zakonnicy w dniach 20 i 25 czerwca, aby podziękować i dać duchową radę Wspólnocie zanim ostatecznie wstąpiła do Nieba.

7. Znaki pozostawione na małym drewnianym stoliku oraz na rękawie i koszuli czcigodnej Matki Izabeli Fornari, opatki Klarysek Klasztoru Św. Franciszka w Todi. Cztery ślady zostały pozostawione przez zmarłego ks. Panzini, byłego opata Olivetano z Mantui, 1 listopada 1731 roku. Pierwszy znak lewej ręki został odciśnięty na stole, którego używała Matka Izabela do swojej pracy (jest bardzo wyraźny i nosi znak krzyża głęboko wyciętego w drewnie ); drugi znak tej samej dłoni został odciśnięty na kartce papieru; trzeci jest odciskiem prawej ręki na rękawie tuniki należacej do opatki; czwarty jest tej samej dłoni, co na tunice – jednak tym razem dłoń przeszła przez tunikę, pozostawiając na rękawie koszuli odcisk poplamiony krwią. Relację z tego wydarzenia przedstawił ks. Isidoro Gazata od Błogosławionego Krucyfiksa, spowiednik opatki. Kazał on odciąć fragmenty tuniki i koszuli, na których zostały odciśnięte znaki i przekazać mu je do zachowania.

Oznaczenie zdjęcia: 7a: 018; 7b:019

8. Znak pozostawiony na kopii „Naśladowania Chrystusa” należącej do Margherite Demmerlé z parafii w Ellinghen (diecezja Metz) pozostawiony przez jej teściową, która ukazała się w 1815 roku, trzydzieści lat po swojej śmierci w 1785 roku. Zmarła ukazała się jako pielgrzymka w tradycyjnym stroju narodowym; schodząca po schodach stodoły, wzdychająca i patrząca na swoją synową, zdawała się błagać ją o coś. Margherite, za radą proboszcza, porozmawiała z nią i otrzymała następującą odpowiedź: „Jestem twoją teściową, która zmarła przy porodzie trzydzieści lat temu. Udaj się na pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej Mariental i odpraw tam za mnie dwie Msze św. Po pielgrzymce ukazała się Margherite ponownie, aby jej powiedzieć, iż została wypuszczona z czyśćca. Kiedy synowa, za radą proboszcza, poprosiła ją o znak, ta położyła rękę na księdze i zostawiła ślad wypalenia. Potem już się nie pojawiła.

9. Ogniste odciski palców zmarłego Josepha Schitza, pozostawione kiedy dotknął prawą ręką (niemieckiego) modlitewnika swego brata George’a w dniu 21 grudnia 1838 roku w Sarralbe (Lotaryngia). Zmarły poprosił o modlitwę w ramach pokuty za swój brak pobożności za życia na ziemi.

Oznaczenie zdjęcia: 022

10. Kserokopia włoskiego banknotu o nominale dziesięciu lirów. W okresie od 18 sierpnia do 9 listopada 1919 roku zmarły ksiądz prosił o odprawienie mszy świętej, pozostawiając w klasztorze św. Leonarda w Montefalco łącznie trzydzieści takich notatek. (Oryginał tej notatki został zwrócony do klasztoru św. Leonarda, gdzie jest przez cały czas przechowywany).