— Grób w kościele Salwatora przy klasztorze sióstr Norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie.
O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.
Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczv Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję niebo“.
Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia św. za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 30.
CZYTANIE DUCHOWNE.
Rozważania od 1-30 z: S. Augustyna, norbertanka, Miesiąc błogosławionej Bronisławy 1935r.
ROZWAŻANIE. Orędowniczka nasza.
Bł. Bronisława pochodziła z sławnej rodziny Odrowążów, która tylu Świętymi zaludniła Niebo. Ojciec jej nazywał się Stanisław Prandota Odrowąż, a matka Anna z książąt Jaxów herbu Gryf. Urodziła się w Kamieniu na Śląsku około roku 1204. Zacni rodzice przekazali Bł. Bronisławie w „krwi Świętych” miłość Pana Boga i cnoty, które z wiekiem coraz piękniej rozwijały się w jej niewinnym serduszku.
Słuchając opowiadań matki o Męce Pańskiej, tak gorącą zapłonęła ku Panu Bogu miłością, iż największą dla niej rozkoszą stała się modlitwa, której się prawie nieustannie oddawała. Resztę czasu poświęcała na pracę i uczynki miłości bliźniego, mając zawsze serce czułe dla biednych i nieszczęśliwych.
W szesnastej wiośnie życia, idąc za natchnieniem Łaski, powołującej Ją na Służbę Bożą, zamienia bogate komnaty rodzinnego domu na ubogą celkę w klasztorze PP. Norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie, a strojne suknie na skromny biały habit norbertański.
W klasztorze oddaje się dalej z zamiłowaniem rozmyślaniu Męki Pańskiej, łącząc z modlitwą surowe umartwienia, jak włosiennice, dyscypliny, paski kolczaste itp., by upodobnić się do Ukrzyżowanego Zbawiciela.
Przejęta głęboką pokorą rzucała się pod stopy sióstr zakonnych, pragnąc być jak proch zdeptana.
Tymi cnotami pozyskała sobie Bł. Bronisława szczególną miłość Pana Boga, który zaczął Ją obsypywać nadzwyczajnymi darami Łaski i wśród zachwytów na modlitwie odsłaniać Jej Tajemnice Wieczności.
Razu pewnego ukazała się Jej Najświętsza Marya Panna w gronie Aniołów, prowadząc Św. Jacka, jej stryjecznego brata, do Nieba. Pozwalając jej nacieszyć się pięknymi melodiami niebiańskiej procesji, słodkim mianem córki uczcić ją raczyła.
Pan Bóg nie szczędził jej też ciężkich doświadczeń w życiu. Podczas napadu Tatarów na Polskę musiała uchodzić z siostrami zakonnymi na pobliskie wzgórza pokryte lasami, zwane dotąd „Skałami Panieńskimi”. Długie wygnanie po spaleniu klasztoru, brak dachu nad głową i wiele innych przykrości złożyło się na ciężar tego krzyża, na który Bł. Bronisława nie żaliła się, ale szukała pomocy i pociechy w modlitwie na pobliskiej górze, zwanej dziś „Górą Bł. Bronisławy”. I tam ukazał się jej Chrystus Pan z Krzyżem i wyrzekł do niej te słowa: „Bronisławo, Krzyż Mój jest twoim, ale też i Moja Chwała twoją będzie Chwałą”.
Bł. Bronisława znalazła w tych słowach tyle balsamu pociechy, iż nie tylko własne cierpienia ochotnie znosiła, ale stała się pocieszycielką smutnych i utrapionych.
Po czterdziestu latach świątobliwego życia zakonnego, podczas drugiego napadu Tatarów na Polskę, uleciała jej piękna dusza do Nieba na Sikorniku, w gronie Aniołów Jej towarzyszących. Ciało pochowane w tymczasowej mogile, okrył Pan Bóg chwałą cudów, które po przejściu Tatarów przeniesiono do klasztornego kościoła i ukryto w murach świątyni.
Podczas napadu Szwedów, którzy klasztor spalili, a także podczas pożarów klasztoru i częstych wylewów Wisły, zaginęła po dwakroć wiadomość o miejscu ukrycia świętych szczątków Służebnicy Bożej, a tajemnicę odsłoniły dopiero pszczółki, broniące przystępu robotnikom przy odnawianiu kościoła do tej części muru, w której ukryta była trumienka z relikwiami. Było to 14 października 1604 roku. Na trumience wyryty był napis: „Tu spoczywa ciało świątobliwej Bronisławy” (zob. Ks. Pękalski: Żywoty Świętych Patronów Polskich).
Znalezione święte kości Bł. Bronisławy przełożono do nowej dębowej trumienki i ukryto przez cały czas w murach świątyni ten skarb drogocenny, który spoczywał tam pod powłoką grubości jednej cegły do 24 kwietnia 1782 roku, w którym to dniu po raz drugi znaleziono święte relikwie podczas odnawiania kościoła.
Przez sześć wieków rosła więc cześć dla tej Świętej Dziewicy, mimo tak głębokiego ukrycia, podsycana ustawicznie mnóstwem Łask za Jej przyczyną u Pana Boga wyproszonych.
Ostatecznie potwierdził ją Ojciec Święty Grzegorz XVI dnia 3 sierpnia 1839 roku za staraniem Ewy Stobieckiej, ksieni klasztoru zwierzynieckiego.
Patrząc na ten krótki rys życia Bł. Bronisławy, odzywamy się do niej słowami litanii: „My grzeszni przez Ciebie Pana Boga prosimy, przyczyń się za nami”, Ty niewinna i Święta Orędowniczko nasza!
Wiele Łask chcielibyśmy sobie uprosić przez Twoje święte wstawiennictwo, ale jako Chrześcijanie Katolicy, chcemy najpierw pamiętać o zbawieniu duszy; więc Cię błagamy: „Przez świątobliwość życia Twego, uproś nam życia świątobliwego zamiłowanie!”
Aby się dostać do Nieba, pokory nam potrzeba; więc znów do Ciebie z ufnością spieszymy: „Przez głęboką pokorę Twoją uproś nam wzgardę próżności światowych!”
Tyś tak ubogacona Skarbami Nieba, a my tak biedni! Więc idziemy do Ciebie z błaganiem: „Przez obfitość Łask Boskich Tobie udzielonych, uproś nam odpuszczenie grzechów i zbawienie duszy!”
Lecz zanim zdążymy do Nieba, musimy przejść przez straszną bramę śmierci, w której jedyną osłodą będzie nam Pan Bóg. Więc Cię prosimy: „Przez Obecność Boga przy Twojej śmierci, uproś nam Obecność Bożą w godzinę śmierci naszej!”
Wiemy, iż od tej ostatniej chwili życia naszego zależy wieczność cała i iż kto chce dobrze umrzeć musi dobrze żyć i Łaskę szczęśliwej śmierci sobie wyprosić przez pokorną modlitwę. Więc się do Ciebie zwracamy: „Przez szczęśliwą śmierć Twoją, uproś nam zgon szczęśliwy i śmierć w Łasce Bożej”. Abyśmy wraz z Tobą w krainie wiecznego szczęścia cieszyć się mogli i Pana Boga całym sercem miłować.
Uproś nam te wszystkie Łaski u Pana Boga! Ty niewinna, czysta i Święta Orędowniczko nasza! Módl się za nami!
Modlitwa o kanonizację.
Boże, Który wybrałeś Bł. Bronisławę, aby wdziękiem cnót swoich pociągała serca nasze ku Tobie i dlatego utrzymywałeś cudownie cześć dla niej przez sześć wieków w Kościele Twoim i okazałeś jak ona Ci jest miłą, wysłuchując łaskawie modlitwy, zanoszone przez jej przyczynę, prosimy Cię pokornie, racz wsławić nowymi cudami tę wierną Służebnicę Twoją, by zaliczona w grono Świętych, odbierała cześć od wszystkich wyznawców Chrystusowych, dla Chwały Imienia Twego Najświętszego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Litania do Bł. Bronisławy.
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty Boże,
Święta Trójco Jedyny Boże,
Święta Marya, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko,
Święta Panno nad pannami,
Błogosławiona Bronisławo,
Bł. Bronisławo, oblubienico Pana Jezusa,
Bł. Bronisławo, służebnico wierna Najświętszej Maryi Panny,
Bł. Bronisławo, siostro rodzona Św. Jacka,
Bł. Bronisławo, córko czcigodna Św. Norberta,
Bł. Bronisławo, Różo wonna w Zakonie norbertańskim,
Bł. Bronisławo, Chlubo i strażniczko zwierzynieckiego klasztoru,
Bł. Bronisławo, Profesko Zgromadzenia zwierzynieckiego,
Bł. Bronisławo, w młodym wieku na Służbę Bogu się oddająca,
Bł. Bronisławo, Pochodnio przed Tronem Boskim gorejąca,
Bł. Bronisławo, Serce Boskie rozweselająca,
Bł. Bronisławo, pogardzicielko światowej próżności,
Bł. Bronisławo, za nic poczytująca doczesne wielkości,
Bł. Bronisławo, z światem nic wspólnego nie mająca,
Bł. Bronisławo, pogromicielko szatana,
Bł. Bronisławo, straszliwa całemu piekłu,
Bł. Bronisławo, orlico w rozważaniu pobożnym ku Niebu się wzbijająca,
Bł. Bronisławo, miłośnico Ran Chrystusa,
Bł. Bronisławo, krzyże i umartwienia chętnie dla Boga znosząca,
Bł. Bronisławo, obrazie i wzorze cierpliwości,
Bł. Bronisławo, przykładzie wstrzemięźliwości życia,
Bł. Bronisławo, Miłośnico ubóstwa,
Bł. Bronisławo, Lilio czystości,
Bł. Bronisławo, zwierciadło ochotnego posłuszeństwa,
Bł. Bronisławo, wzorze najgłębszej pokory,
Bł. Bronisławo, Zwierciadło cnót znamienitych,
Bł. Bronisławo, mistrzynio świątobliwości,
Bł. Bronisławo, siostry swe przykładami umacniająca,
Bł. Bronisławo, Opiekunko do Ciebie się uciekających,
Bł. Bronisławo, uzdrowienie chorych,
Bł. Bronisławo, opiekunko sierot i dusz w czyśćcu zostających,
Bł. Bronisławo, w utrapieniach i w nieszczęściach osłodo,
Bł. Bronisławo, od morowego powietrza lud wierny zasłaniająca,
Bł. Bronisławo, Panieńskiej czystości najcelniejsza ozdobo,
Bł. Bronisławo, Przyjaciółko Ciebie szczerze miłujących,
Bł. Bronisławo, doznana obrono ludu krakowskiego,
Bł. Bronisławo, Patronko Królestwa Polskiego,
My grzeszni Pana Boga przez Ciebie prosimy: Przyczyń się za nami!
Przez świątobliwość życia Twego, uproś nam zamiłowanie życia świątobliwego, Wysłuchaj nas, Panno.
Przez głęboką pokorę Twoją, uproś nam wzgardę próżności światowych,
Przez obfitość Łask Bożych Tobie udzielonych uproś nam grzechów odpuszczenie i zbawienie duszy,
Przez obecność Boga przy śmierci Twojej uproś nam Obecność Boską w godzinie śmierci naszej,
Przez szczęśliwą śmierć Twoją uproś nam konanie dobre i śmierć w Łasce Bożej,
Bądź nam matką w życiu i przy zgonie, Ciebie prosimy,
Bądź nam obroną od nagłej i niespodziewanej śmierci, Ciebie prosimy.
Bądź nam tarczą i zasłoną w prześladowaniach, Ciebie prosimy,
Bądź dusz w Czyśćcu zostających ratunkiem, Ciebie prosimy,
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…
℣. Módl się za nami Błogosławiona Bronisławo!
℟. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.
℣. Panie! wysłuchaj modlitwy nasze.
℟. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Módlmy się: Łaskawy i Wszechmogący Boże, wieczna słodyczy Ciebie kochających, dzielna tarczo nadzieję w Tobie pokładających, Korono panieńskiej czystości, proszę Cię, przez przyczynę i zasługi Błogosławionej Bronisławy służebnicy Twojej, nie gardź naszym pokornym błaganiem, a broń nas od niesławy wiecznej jaką nam nieprzyjaciel dusz ludzkich zgotować usiłuje. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.
R. Amen.
© salveregina.pl 2024
