🔉Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 19

Zdjęcie: Różaniec

Odkryj duchową moc października, miesiąca poświęconego ku czci Różańca Świętego. Rozważanie na dzień 19 wzbogacą Twoje duchowe życie i przybliżą Cię do głębokiej medytacji różańcowej. Nie przegap okazji do duchowego wzrostu i odkryj bogactwo modlitwy różańcowej.

Źródło: Czytania różańcowe dla ludu napisał Ks. Wawrzyniec Puchalski, Rzeszów 1885r.

O nabożeństwie miesięcznym.

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

DZIEŃ 19.

CZYTANIE DUCHOWNE.

ROZWAŻANIE. Tajemnica IV Bolesna — Niesienie krzyża przez Pana Jezusa na drodze krzyżowej. Owoc tej Tajemnicy: Cierpliwość w uciskach.

Szukaj na ziemi człowieka, wolnego od trosk i ucisków. Szukaj takiego, co by nie zaznał dolegliwości. Szukaj takiego, co by ci powiedział — na moim czole jeszcze i chmurki smutku nie było. Daremnie — przejdź cały świat, takiego nie znajdziesz.

Ale sądzisz może, iż w pałacach możnych tego świata ani łza, ani przykrość schronienia nie mają. Prawda — jeść mają tam co i w co się ubierać, to jednak nie uwalnia ich od trosk tego życia. Prawda — mają sprzęty bogate i sług dużo przy sobie i pieniędzy dostatnio, ale i to nie chroni ich od cierpień i ucisków. Choroba, śmierć i wszystkie ich towarzyszki wciskają się przecie i do pałaców. Klęski przeróżne — pożary, gradobicia, nieurodzaje dotykają i możnych. Ale to są uciski dopiero zewnętrzne, które każdy swym okiem dostrzega. Zaglądnij jeszcze do serc, zaglądnij w sumienia tych na oko szczęśliwych. Jakiż tam w ich sercach ciężki nie raz smutek, a w sumieniu jaka rozpacz i trwoga. Bo pieniądz serca nie zasłoni od smutku, a dostatki nie uchronią sumienia przed wyrzutami. I kiedy ty — człowiecze malutki masz krzyże swoje, a krzyże z drzewa, to ci wielcy i możni dźwigają krzyże — ale z ołowiu.

Bo każdy ma swój krzyż, swój ucisk. Ma go uczony i prostaczek — pan i sługa — bogaty i ubogi. choćby i pod koronę cesarską wciska się krzyż — i królów i cesarzów oczy łzy nie raz ronią obfite. Tak — bo nie darmo ta ziemia padołem płaczu nazwana. I kto by od krzyża chciał się tu uwolnić, czyniłby to na darmo — miotałby proch na wiatr — kijem by uderzał w powietrze.

Inaczej też być nie może. Bo kiedy widzę Najświętszego z synów ludzkich pod krzyżem, to ja miałżebym krzyża nie nosić? Bo kiedy widzę serce Matki Bożej od smutku rozdarte, kiedy widzę jak tonie w boleściach pod krzyżem, to ja miałżebym nie znać boleści? I kiedy widzę, jak wszyscy sercu Pana Boga najmilsi najcięższym obarczeni krzyżem, to ja jeden miałżebym krzyża nie kosztować w życiu? Taką drogę wytknął nam Pan Jezus do Nieba — drogę krzyża. Wszak On Sam powiada: Potrzeba przez wiele ucisków wnijść da Chwały Mojej.

Jeno, iż nie każdy krzyż do Nieba prowadzi, jak nie każda łza ukojenie przynosi, jak nie każde lekarstwo przywraca zdrowie. Bo i krzyż to lekarstwo, podane ręką Samego Pana Boga. A lekarstwo to nazywa się różnie — wnet zowie się ubóstwem, a wnet chorobą, a wnet potwarzą. Utrata honoru, utrata urzędu — to krzyż, to lekarstwo Boże. Zły mąż, i żona niedobra — to krzyż, to lekarstwo Boże. Krnąbrne dzieci, czeladź niesforna zawzięty sąsiad — to krzyż, to lekarstwo Boże. Klęski w polu, klęski w domu, pożar, złodziej w komorze — i to krzyż i to Boże lekarstwo. A szczęśliwy, komu Pan Bóg tego lekarstwa nie skąpi. Szczęśliwy, kto te leki Boże umie używać ku zdrowiu swej duszy.

Trudno ci może pojąć i uwierzyć, iż szczęśliwy ten, kogo Pan Bóg nawiedza krzyżami Swoimi? A oto posłuchaj co mówi Paweł Święty o sobie: Podobam sobie w potwarzach i prześladowaniach, które ponoszę dla Chrystusa. I gdy w ciemnym więzieniu siedział dla Pana Jezusa — powtarzał sobie te słowa — podobam sobie w strasznym więzieniu. I gdy ciężkie na rękach dźwigał dla Pana Jezusa kajdany — powiadał — podobam sobie w tych srogich kajdanach. I gdy dla Pana Jezusa odbierał chłosty sromotne — mówił i wtedy — podobam sobie w chłostach dotkliwych. I w chłostach i w kajdanach i więzieniu podobał sobie Paweł Święty, bo się czuł pośród nich szczęśliwym. To było jego wesele cierpieć potwarze i prześladowania dla Pana Jezusa. A męczennicy z jakimże weselem ducha znosili choćby najsroższe męczarnie — jak Św. Tekla — a Św. Dorota — a Św. Agnieszka — a Św. Szczepan — a Św. Wawrzyniec — a Św. Ignacy Męczennik — i wielu innych tylu, a tylu. To było ich szczęściem prawdziwym cierpieć dla Pana Jezusa. I dlatego taka Święta Magdalena de Pazzi wołała: Panie, daj mi cierpieć więcej. Nie chcę umrzeć, jeno cierpieć.

I tobie przeróżne dolegają cierpienia. Masz i ty jak każdy swój krzyż. Dach zleciał z chałupy, a poszywki nie ma — to krzyż. Nadchodzi zima, a tu ani obuwia, ani przyodziewki — to krzyż. Jedyna krówka odeszła ci w oborze — i to krzyż. Sąsiad twój w orał się w pole — i to krzyż. Oczerniono twe dziecko kochane — i to krzyż. Dychawica ściska cię w piersiach i to krzyż. Pan Bóg zabrał ci żonę, powołał do siebie jedyne twe dziecko — i to krzyż. I co chata to i krzyż, a wszędzie inny, tu cięższy, tam lżejszy.

A pośród tych krzyżów jak się zachowujesz? Jak się obchodzisz z tym lekarstwem Bożym? — Szukasz pociechy — ale gdzie — u kogo? spieszysz między ludzi, aby się wyżalić, aby się rozerwać. A oto jeden słucha obojętnie twej skargi, a drugi na oko pokiwa głową, a inny niby się wespół zasmuci, a jeszcze inny może się choćby weseli z twej biedy. I szukasz pociechy w ucisku, ale gdzie — u kogo? Rzucasz się w zabawy światowe. Gonisz za muzyką, za towarzystwem wesołym — łazisz od domu do domu, z jarmarku na jarmark. — I szukasz pociechy w twym smutku, ale gdzie — u kogo? Biegniesz do karczmy, siadasz przy szynkwasie, stawiasz gorzałę przed sobą i duszkiem mnogo wychylasz kieliszków.

I cóż — czy pociecha wstąpiła w zasmucone serce, czy lżej ci teraz na duszy — czy już nie czujesz ucisku twojego? — Gdzie tam. Szukałeś pociechy wśród ludzi, a oto smutek jak gniótł, tak i gniecie serce twoje. Szukałeś ukojenia boleści w zabawach, a oto zgryzota jak cię trapiła, tak cię i trapi nieznośnie. Bo gdzieindziej mój drogi podnieś twe oczy, skieruj twe kroki gdzieindziej.

Pójdź — a zawiodę cię na miejsce, gdzie jedynie pewna pociecha. Pójdź — a wskażę ci źródło, skąd tryska wesele dla duszy strapionej. Pójdź na Kalwarię. Stań pod krzyżem. Wlep oczy twoje w Boga Ukrzyżowanego, wejrzyj na Niego z okiem wiary. Ach, tam tyle już dusz stroskanych znalazło upokojenie w swoich cierpieniach — i dla ciebie tam ukojenie. Tam pod Krzyżem Pana Jezusa tyle już smutków zamieniło się w euforia — i dla ciebie tam jeno euforia i pociecha. Stań tam pod Krzyżem człowiecze niewinnie prześladowany — a powiedz, czyś niewinniejszy od Pana Jezusa? — a czy więcej cierpisz od Niego? Stań tam pod krzyżem człowiecze ubogi — widzisz, jak i tam Pan Jezus ubogi.

Ani odzienia na Jego Ciele, chyba ta krew i rany. Ani pożywienia dla Niego, chyba ta żółć i ocet. Ani kącika On nie ma, chyba ten twardy a sromotny krzyż. — Powiedzże, czyś uboższy od Niego? Pójdź pod krzyż człowiecze schorzały —wejrzyj na Pana Jezusa. Nie widzisz na Nim i miejsca zdrowego. Od Stóp aż do Głowy cały zraniony, jeszcze i na Głowie cierniowa korona. Boleści Jego wielkie jak morze. I powiedz, czy więcej cierpisz od Niego? A czy sobie przykrzy Pan Jezus w tych boleściach wielkich, a w tym ubóstwie, a w tym poniżeniu? Jako baranek wiedziony na zabicie nie otwiera Ust Swoich, nie skarży się, nie narzeka. I stamtąd z Krzyża woła jeszcze do nas: Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a Ja was ochłodzę. Pójdźcie do Mnie prześladowani, a Ja wam ulgę przyniosę. Pójdźcie do Mnie ubodzy, a Ja was ubogacę Moim ubóstwem. Pójdźcie do Mnie i wy chorzy, a Rany Moje, choroby wasze uleczą. Pójdźcie do Mnie wszyscy nieszczęśliwi a Ja was pocieszę.

Pod krzyż do siebie woła nas Pan Jezus i zapewnia, iż tam jeno ochłoda w smutku i ulga dla nas w cierpieniach. Tak — dla duszy zranionej jedyna pociecha z Krzyża Chrystusowego. Słuchałem raz Spowiedzi pewną osobę na łożu śmiertelnym, co cierpiała dużo od choroby ciała. I pytam ją — powiedz mi, czy sobie nie przykrzysz w tych boleściach dotkliwych? A ona Krzyż mi wskazuje, co wisiał nad łóżkiem i mówi — jakżebym miała sobie przykrzyć, wpatrując się w Pana Jezusa na Krzyżu. — Z Panem Jezusem i cierpieć to lepiej, niż się z światem weselić.

Jakże wielką ulgę przynosi sobie w uciskach, kto cierpi z Panem Jezusem! Krzyż jego wtedy lżejszy o połowę, bo w dźwiganiu Krzyża wspiera go Pan Jezus. I na takim sprawdzają się te Słowa Pana Jezusa: Jarzmo Moje słodkie jest, a brzemię Moje lekkie. A znowu kto się z pod krzyża wyrywa i nie rad go nosi i odpycha od siebie, taki jeno podwaja ciężar krzyża swego.

Nie jeno ulgi doznają w uciskach, co cierpią z Panem Jezusem, co tak jak Pan Jezus cierpią cierpliwie, ale i zasług wiele przymnażają sobie. I przyjdzie czas, iż krzyż ich zdejmie z nich Pan Jezus i łzę ich osuszy i nagrodzi sowicie za uciski życia. A kto niechętnie znosi przykrości i zżyma się na nie i narzeka — ten choć cierpi wiele — bez zasługi cierpi. Taki z krzyża jednego pójdzie na krzyż drugi — z cierpień doczesnych na na wieczne pójdzie cierpienia.

Dlatego posłuchaj, co mówi o Krzyżu Św. Tomasz a Kempis: W krzyżu jest zbawienie, w krzyżu żywot, w krzyżu od nieprzyjaciela obrona, w krzyżu wlanie niebieskich słodkości, w krzyżu potężność umysłu, w krzyżu wesele duszne, w krzyżu najzacniejsza cnota i w krzyżu doskonałość świątobliwości. Nie masz zbawienia dusznego, ani nadziei żywota wiecznego, tylko w krzyżu. jeżeli z chęcią krzyż nosisz, poniesie cię i przywiedzie cię do pożądanego kresu, gdzie będzie koniec cierpienia — chociaż to tu nie będzie. jeżeli pod przymusem nosisz, ciężar sobie czynisz, a samego siebie więcej obciążasz, a przecie potrzeba, abyś ponosił i cierpiał. Ponieśże krzyż twój, a Pana Jezusa naśladuj, a pójdziesz do żywota wiecznego.

Przykład.

Św. Jędrzej — Apostoł — pospieszył po Zesłaniu Ducha Świętego pomiędzy pogany, głosić im Ewangelią. A przeszedłszy wiele państw i wsi i miast, przybył wreszcie do Achai i tam w mieście Patras nawrócił wielu do Wiary Pana Jezusa. I dowiedział się o tym Egeasz starosta i zawezwał go do siebie i rzekł: Usłuchaj mnie, a ofiaruj bałwanom, a krwi swej nie rozlewaj, bo cię każę zabić na krzyżu. Odpowiedział mu Apostoł: Jam jest niewolnik Krzyża Chrystusowego i zwycięstwa na krzyżu pragnąć nam raczej, niż się go obawiać. Wtedy rozgniewany Egeasz kazał Apostoła na krzyżu zawiesić i nogi jego i ręce przywiązać powrozem. Nie chciał go przybić do krzyża gwoździami, aby dłużej cierpiał. I na ten rozkaz wiodą go katy na śmierć. I gdy przyszedł na miejsce, na którym krzyż był zgotowany, głosem wielkim zawołał: O dobry krzyżu, któryś ozdoby piękności z członków Pańskich nabył! Długom Cię pragnął, tęskliwie cię miłowałem, bez przestanku cię szukałem i jużeś przede pragnącemu sercu jest zgotowany. Weźże mnie od ludzi, a oddaj mnie Mistrzowi mojemu, żeby mnie przez cię przyjął, Który mnie przez cię odkupił. A to mówiąc zwłóczył szaty i dawał je katom, którzy go podnieśli na krzyżu i członki przywiązane powrozami zawiesili i rozpięli.

I wisiał tak na krzyżu Apostoł przez cale dwa dni, a było koło niego ze dwadzieścia tysięcy ludzi, których on posilał w Chrystusie i upominał do cierpienia doczesnego nauczając, iż żadnej męki godnej nie masz ku onej wiecznej nagrodzie. A gdy drugiego dnia przyszedł Egeasz, aby go na prośby ludu zdjąć z krzyża — Jędrzej Święty prosił Pana Jezusa mówiąc: Nie dopuść, Panie Jezu Chryste, abym ja dla Imienia Twego na krzyżu zawieszony, odwiązany być miał. I umarł jak pożądał na krzyżu z miłości Pana Jezusa.

Święty Apostole! przez dwa dni wiszący na krzyżu — a wśród cierpień wielkich radujący się niezmiernie z ucisku swojego — wyprośże i nam u Pana Jezusa Łaskę cierpliwości w uciskach naszych.

Postanowienie.

Widzę Pana Jezusa z ciężkim krzyżem idącego na Kalwarię. Pójdę i ja za Nim i jak On krzyż mój dźwigać będę cierpliwie. A osobliwie postanawiam sobie znosić cierpliwie ten ucisk, który mnie dotąd najwięcej do niecierpliwości pobudzał — jako: niesforność mych dzieci, opryskliwość żony, złość moich sąsiadów, ucisk mej choroby, niedostatek chleba — chcę znosić cierpliwie dla Miłości Pana Jezusa.

Abyś to postanowienie pewniej zachował, przypominaj sobie te słowa Św. Pawła: Nie są godne utrapienia tego czasu, ku zasłużeniu przyszłej Chwały, która będzie w nas objawiona.

Na zakończenie odmów Różaniec Święty wraz z litanią Loretańską.

Różaniec Święty codzienny.

Zachęcamy do:

1. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 19
2. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 19
3. Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Piotra z Alkantary: Nabożeństwo do Św. Piotra z Alkantary.

Poznaj także żywot Św. Piotra z Alkantary napisanego przez:

1. O. Prokopa Kapucyna.
2. X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

Poznaj również żywot i Męczeństwo Św. Arety Araba i wielu innych napisanego przez X. Piotra Skargę T.J.

© salveregina.pl 2024