Źródło: Miesiąc Najświętszego Oblicza Pańskiego wydanej w Warszawie w 1899r.
Kilka słów o nabożeństwie do Przenajświętszego Oblicza Zbawiciela.
Sam na sam z Panem Jezusem, czyli Pokarm Anielski dla dusz pragnących Miłości Bożej 1917
Kwiat Eucharystyczny 1936
„Twarzy mojej nie odwróciłem od tających i plujących na mnie” — (Ks. Iz. 50, 6)
Pan Jezus, nasz najukochańszy Mistrz Boski, Sam raczył objawić nam nabożeństwo do Swego Najświętszego Oblicza — a przez nie jakoby otworzył nam nowe źródło Łask Bożych, obiecując, iż ci, którzy czcić będą Jego Najświętsze Oblicze w duchu zadośćuczynienia, dopełnią tego, co uczyniła Święta Weronika.
Zależnie od tego, z jaką gorliwością czcić będą Jego Najświętsze Oblicze, oszpecone przez bluźnierców, będzie czuwał nad ich obliczem, oszpeconym przez grzechy. «Oblicze Moje jest jakby Pieczęcią Bóstwa, która ma Moc przywracać duszom Podobieństwo Boże».
Obietnice Pana Jezusa dane czcicielom Jego Najświętszego Oblicza
Dla zachęcenia nas do tego pobożnego ćwiczenia, które wielce jest miłym Panu Jezusowi i całemu Niebu, udarował wszystkich czcicieli Swego Najświętszego Oblicza wielkimi obietnicami, które to z różnych miejsc wyjęte, razem są umieszczone.
- Osoby, mające nabożeństwo do Świętego Oblicza, otrzymują na ziemi wewnętrzne i stałe światło, a w niebie szczególniejszą światłością jaśnieć będą.
- Osoby, które wpatrywać się będą w Rany Mego Oblicza na ziemi, wpatrywać się też będą w Niebie, jaśniejące Chwałą.
- Będę ich bronił od nieprzyjaciół.
- Będę ich bronił od wszelkich nieszczęść i złych przygód.
- Ci, którzy będą ofiarować Moje św. Oblicze Ojcu Mojemu, wyproszą przez to nawrócenie wielu grzeszników.
- Przez to ofiarowanie nic im nie będzie odmówione.
- Przez to Święte Oblicze będą działać cuda
- Zapewnię im wytrwanie do końca.
- Żaden z nich nie będzie odłączony ode Mnie.
- Ci, którzy w jakikolwiek sposób bronić będą na ziemi sprawy Mojej na zadośćuczynienie, Ja także będę ich bronił przed Moim Ojcem w niebie i dam im królestwo Moje.
- Tak samo, jak w jakim królestwie za monetę, na której znajduje się wyobrażenie panującego, można dostać wszystko, czego się żąda, tak za drogocenne wyobrażenie Przenajświętszego Oblicza, otrzyma się w Królestwie Niebieskim wszystko, czego się zapragnie.
- Pan nasz powiada siostra od Św. Piotra, obiecał mi wyrazić w duszy tych, którzy czcić będą Jego Przenajświętsze Oblicze, rysy Boskiego z Nim podobieństwa (21 stycznia 1847r.).
Obietnica uczyniona Św. Gertrudzie
Sam na sam z Panem Jezusem, czyli Pokarm Anielski dla dusz pragnących Miłości Bożej 1917
Przytaczamy jedno zdarzenia z życia tej Świętej. W uczuciu żalu za swoje winy, chciała ona iść dnia pewnego uczcić cudowny Obraz Oblicza Pańskiego, jak to jest zwyczajem w Rzymie. Wyobrażała sobie Oblicze Pana naszego zmienione wskutek jej grzechów i rzuciła się do Nóg Jego błagając o przebaczenie. Naówczas Zbawiciel, podniósłszy rękę, pobłogosławił ją i rzekł: „Przez wnętrzności Miłosierdzia Mojego odpuszczam ci wszystkie grzechy, a chcąc, żebyś zupełnie uczuła poprawę, wskazuję ci, żebyś na zadośćuczynienie za te grzechy przez cały rok codziennie spełniła jaki dobry uczynek, na pamiątkę odpustu, jakiego ci udzielam”. I wówczas uczynił jej taką obietnicę: „Wszyscy, którzy, chcąc Mi okazać miłość swoją, pamiętać będą często o wyobrażeniu, przedstawiającym Moje Boskie Oblicze, uczują w sobie przez odbicie Mego Człowieczeństwa, żywy odblask Mojej Twarzy, która w nich będzie wyryta i jaśnieć będą świetniej od wielu innych w życiu wiekuistym!”
O jak droga obietnica! Czyż ona nie powinna ożywić naszej pobożności do Cudownego Oblicza Boskiego Zbawiciela? A o ile nie możemy iść do Rzymu, postarajmy się przynajmniej mieć ten obraz Jego w domach swoich.
O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.
Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję niebo“.
Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia św. za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 20.
ROZWAŻANIE. OBLICZE PAŃSKIE WOBEC SWYCH OPRAWCÓW.
O cudowne Oblicze, którego czoło ukoronowane było cierniami, zmiłuj się nad nami!
Przenieś się duszo moja do tego miejsca boleści, gdzie Bóg Twój napawa się tak obficie z czary goryczy i zniewag. Oblicze Święte narażone tu najbardziej, cała złość skupiać się zdaje by je zeszpecić, by zatrzeć na Nim zwierciadło Wcielonego Bóstwa.
Lecz zanim przyglądać się zaczniesz temu strasznemu widokowi, wejdź w siebie przez skupienie, milczenie i świętą skruchę. Niech Duch Święty Swoim natchnieniem oświeci cię i pokieruje w odprawieniu tej medytacji.
I. Zniewagi Świętego Oblicza.
Książęta i kapłani usunęli się, zostawiając niewinność i świętość wcieloną, w rękach żołnierzy i służalców. Ci ludzie okrutni pastwią się nad Jezusem nielitościwie, żadnego członka Najświętszego Ciała Jego nie oszczędzą. Oblicze Boskie, zmienia się nie do poznania pod ich razami i zniewagami. Jeden z nich, śmiał już podnieść rękę na Stwórcę świata i splamić Twarz Boską ohydnym policzkiem. Ale to był dopiero wstęp do boleści, które Bóg Człowiek ma ponieść od tego narodu bezbożnego i świętokradzkiego.
Nazwał się Bogiem i Synem Bożym i za to, ma się stać igraszką rozbestwionego motłochu. Zasłaniając Mu oczy brudną szmatą, plują Mu w twarz, rozdzierają uszy strasznymi bluźnierstwami, kaci biją Go niemiłosiernie. Policzki twardych rąk służalców i uzbrojonych w żelazne rękawice żołnierzy, sypią się po zakrwawionych licach Zbawiciela. A klękając przed Nim z gorzką, ironiczną wzgardą wołają: „Chrystusie – Królu – prorokuj, kto Cię uderzył!” Nie na tym koniec. W pretorium Piłata, zgraja żołnierzy obleka Jezusa w płaszcz purpurowy niby królewski, podaje trzcinę do ręki, splata koronę z ostrych cierni i wkłada na Jego czoło. Wbija ją silnymi razami, tak iż Oblicze Jezusowe zmienia się do niepoznania. Jak okropne widzenie miał prorok Twój, o Panie, gdy mówił: „Widzieliśmy Go, a nie było na co spojrzeć, nie ma w nim krasy ani ozdoby! Poznaliśmy w Nim męża boleści, ubitego od Boga za grzechy nasze, którego krew miała nas zbawić”.
Zatrzymaj się nad tym strasznym widowiskiem o duszo moja i zapytaj sama siebie, jaka może być przyczyna boleści Świętego Oblicza!
II. Milczenie i pogoda Oblicza Świętego.
Jedno Słowo Pańskie było dostatecznym do wyprowadzenia z nicości całego świata. Jeden akt woli Jezusowej, mógł go na powrót w nicość obrócić. I czyż otworzą się Panie Boskie Usta Twoje na wyrzeczenie przekleństwa, które w jednej chwili wrogów Twoich, mogłoby strącić do piekła. Wszak jedno słowo, jedno wejrzenie Twoje w Ogrodzie Oliwnym obaliło ich na ziemię. Ale nie czas sprawiedliwości nie nadszedł jeszcze, teraz jest czas ofiary i pokuty. Pan Jezus milczy! Oddaje się cały na łaskę swych katów! Jako Baranek, wobec tego, który Go strzyże nie otworzył ust swoich na skargę. Oblicze Święte nic się nie miesza zachowuje całą swą pogodę gdy Piłat, dopełniając miary nieprawości, w imieniu wszystkiego ludu, wydaje wyrok straszliwy.
Mamże ja słuszność, o Jezu, burzyć się na ludzką niesprawiedliwość, gniewać i uskarżać na krzywdy i zniewagi mi wyrządzane, kiedy Bóg tak strasznie krzywdzony i znieważany, milczy!
O Boskie Oblicze! jednoczę się z upokorzeniem i boleścią Twoją! pragnę je dzielić z Tobą, wynagradzać Ci za poniesione zniewagi, słodyczą, cierpliwością, uległością moją.
Skłaniam głowę, zamykam oczy i przyjmuję wszelkie policzkowania z miłości ku Tobie i dla naśladowania przykładu Twojego.
O Jezu cichy i pokornego Serca, wspomóż mnie! Dla podobania się Tobie, wyrzekam się wszelkich uczuć pychy, miłości własnej i próżności.
STRESZCZENIE.
„Tanquam agnus, aram tandentese obmutescet. — Jak Baranek zamilknie przed tym, który go strzyże” (Ks. Iz. LIII, 7).
PRZYKŁAD. UZDROWIENIE GENERAŁA LANO AVANT.
Uzdrowienie generała Cléret de Langavant, opowiedziane przez syna jego Jezuitę przed trybunałem duchownym, ustanowionym w celu rozbioru sprawy kanonizacji Duponta, jest otoczone nadzwyczajnymi okolicznościami i nosi na sobie cechę nadnaturalności. Pan Cléret de Langavant, spokrewniony z Dupontem, był komendantem okrętu «Jena», należącego do tulońskiego portu. Pewnego razu, podczas manewrów, był silnie w nogę zraniony. Zapalenie groziło gangreną w kolanie. Cały stan chorego wzbudzał obawę, czy gangreny nie ma już we wnętrznościach. Silna gorączka czyniła amputację niemożebną, a jednak lekarze uważali ją za jedyny środek ocalenia życia choremu. On sam był zdecydowany poddać się operacji. Telegrafowano do pani Cléret, lękając się tylko czy zdąży na czas, aby zastać przy życiu swego małżonka. Przejeżdżając przez Tours, musiała na następny pociąg czekać trzy godziny.
Poszła przeto odwiedzić swego krewnego Leona Duponta, aby się z nim pomodlić. Po odmówieniu wspólnym Litanii do Oblicza Pańskiego, sługa Boży rzekł: Być może, iż od dnia dzisiejszego twojemu mężowi się polepszy. Napisz mi jak go zastaniesz po powrocie do domu. Jutro podczas nocnej adoracji, będziemy się za niego modlili i Komunia ogólna o 4-ej rano na zakończenie adoracji, będzie na jego intencję.
Było to we wtorek o godzinie 2-ej.
Pani Cléret, przybywszy do Toulon spotyka oficera, który jej mówi: Pani! mąż twój ma się daleko lepiej. Dowiaduje się potem, iż we wtorek w wieczór, we dwie godziny po odmówieniu Litanii z p. Dupont, chirurg opatrujący ranę, znalazł w niej wielką zmianę. A nazajutrz przy oficjalnej wizycie, główny lekarz zdjąwszy opatrunek zawołał: Nie tylko życie, ale i noga jest ocalona. Gangrena sama odpadła. Cały ten fakt lekarze uznali za cudowny. To uzdrowienie było przyczyną wielu nawróceń. Generał Cléret de Langavant, nosił blizny po swoich ranach, ale mógł spełnić przez cały czas swój obowiązek i syn jego zaświadcza, iż do końca życia chodził niezmordowanie bez najmniejszego chromania.
Pani Cléret de Langavant nie wahała się głosić, iż uzdrowienie cudowne swego męża przypisuje świętości i modlitwie Duponta.
Wezwanie.
O Jezu Zbawicielu! Który uzdrawiasz cielesne rany na to, aby rany dusz naszych uzdrowić, rzuć na nas wzrokiem Świętego Twego Oblicza, i daj nam Łaskę modlitwy wytrwałej, gorącej i gorliwej, abyśmy przez nią godnymi byli wyjednywać od Twego miłosierdzia, wszystkie nam potrzebne, doczesne i duchowne dary.
PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503
UCZCZENIE PRZENAJŚWIĘTSZEGO OBLICZA PANA JEZUSA.
Litania do Świętego Oblicza Pańskiego.
Wiadomość o Szkaplerzu Męki Pańskiej 1869
Róża duchowna czyli zbiór nabożeństwa 1877
Nawiedzania Najświętszego Sakramentu i Niepokalanie NMP 1857
Panie zmiłuj się nad nami. Jezu zmiłuj się nad nami. Panie zmiłuj się nad nami.
Jezu Chryste usłysz nas. Jezu Chryste wysłuchaj nas.
Święta Maryo, Matko Boska, módl się za nami.
O Oblicze czcigodne, zwierciadło Boskich doskonałości, zmiłuj się nad nami.
O Oblicze czcigodne, rozkoszo Maryi i Józefa,
O Oblicze czcigodne, któreś w Betlejem napawało euforią Aniołów, pasterzy i Mędrców,
O Oblicze czcigodne, któreś napełniło pociechą serce święte starca Symeona i Anny prorokini,
O Oblicze czcigodne, oblane łzami w świętym dzieciństwie,
O Oblicze czcigodne, uwielbienie mędrców gdyś przemawiało w świątyni,
O Oblicze czcigodne, wzrastające codziennie wdziękiem i mądrością,
O Oblicze czcigodne, wychudłe na pustyni skutkiem postu i chłodu nocnego,
O Oblicze czcigodne, ogorzałe skwarem słońca i oblane potem znużenia,
O Oblicze czcigodne, którego uprzejmość i skromność wabiła do siebie sprawiedliwych i grzeszników,
O Oblicze czcigodne, uwielbienia godne, pomieszane i łzami skropione nad grobem Łazarza,
O Oblicze czcigodne, świetne jak słońce jaśniejące Chwałą na górze Tabor,
O Oblicze czcigodne, napełnione smutkiem na widok Jerozolimy i płaczące nad tym miastem niewdzięcznym,
O Oblicze czcigodne, schylone do ziemi w Ogrójcu dźwigając ohydę grzechów ludzkich,
O Oblicze czcigodne, oblane potem krwawym na myśl sprawiedliwej kary zbrodniom naszym przynależnej,
O Oblicze czcigodne, ucałowane przez Judasza zdrajcę,
O Oblicze czcigodne, którego majestatyczność i świętość obaliła żołnierzy trwogą przerażonych,
O Oblicze czcigodne, policzkowane przez niegodziwego służalca, okryte hańbą i sprofanowane rękoma świętokradzkimi,
O Oblicze czcigodne, skalane plwocinami i razami poszarpane,
O Oblicze czcigodne, którego święte spojrzenie zraniło serce Piotra Świętego ciosem boleści i miłości,
O Oblicze czcigodne, poniżone i zelżone w sądach Jerozolimskich,
O Oblicze czcigodne, pełne słodyczy i spokoju słysząc wyrok Piłata,
O Oblicze czcigodne, potem i krwią oblane pod ciężarem krzyża,
O Oblicze czcigodne, otarte ręką pobożnej niewiasty, na drodze do Kalwarii wiodącej,
O Oblicze czcigodne, dane światu na narzędzie najsromotniejszej męki,
O Oblicze czcigodne, zasmucone rychłym zbliżaniem się śmierci,
O Oblicze czcigodne, obmyte i namaszczone Ręką Najświętszej Maryi Panny i Świętych Niewiast,
O Oblicze czcigodne, owinięte prześcieradłem i w grobie złożone,
O Oblicze czcigodne, jaśniejące Chwałą i Pięknością w dzień Zmartwychwstania,
O Oblicze czcigodne, promieniejące blaskiem w dzień Wniebowstąpienia,
O Oblicze czcigodne, prawdziwie obecne w Eucharystii,
O Oblicze czcigodne, które z końcem świata okażesz się pełne mocy i majestatu
O Oblicze czcigodne, przed którym drżeć będą bezbożni,
O Oblicze czcigodne, które napełni euforią sprawiedliwych,
O Oblicze czcigodne, które będzie na wieki rozkoszą świętych,
O Oblicze czcigodne, teraz schronienie i nadziejo grzesznych nawróconych,
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…
℣. O Panno Niepokalana, Matko Boleści.
℟. Wraź głęboko w serca nasze Mękę Ukrzyżowanego Jezusa.
℣. Módlmy się: Witam Cię, uwielbiam i kocham Oblicze czcigodne! okryte nowymi obelgami bluźnierców i bezbożnych…. Ofiaruję Ci w Sercu Niepokalanym Panny Maryi żal Aniołów, Świętych i wszystkich pokutujących grzeszników. O Boże! błagam Cię pokornie, dla Chwały Imienia Twego, przywróć mi jak i wszystkim uwielbiającym Przenajświętsze Oblicze Twoje, Obraz Twój, wyciśnięty w duszy mojej przez Chrzest Święty, a oszpeconej mnogimi grzechami!
℟. Amen.
Jeżeli czas pozwala, zachęcamy do podjęcia odmówienia wybranych wedle swojej pobożności dodatkowych modlitw ku uczczeniu Przenajświętszego Oblicza Pana Jezusa.
© salveregina.pl 2024
