Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. (Iz 53,3)
נִבְזֶה֙ וַחֲדַ֣ל אִישִׁ֔ים אִ֥ישׁ מַכְאֹבֹ֖ות וִיד֣וּעַ חֹ֑לִי וּכְמַסְתֵּ֤ר פָּנִים֙ מִמֶּ֔נּוּ נִבְזֶ֖ה וְלֹ֥א חֲשַׁבְנֻֽהוּ׃
Despectus erat et novissimus virorum, vir dolorum et sciens infirmitatem, et quasi abscondebamus vultum coram eo; despectus, unde nec reputabamus eum.
ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον ἐκλεῖπον παρὰ πάντας ἀνθρώπους, ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη.
Mąż boleści, człowiek, który cierpi, który czuje ogromny ból, nie tylko fizyczny. My, chrześcijanie w obrazie cierpiącego Sługi Pańskiego widzimy Jezusa, który dla naszego zbawienia wycierpiał okrutne męki. Mąż boleści, który dobrowolnie, w zupełnej wolności podjął mękę, pozwolił się gnębić. Baranek Boży, który za nas oddał życie. Dlaczego? Dlaczego, trzeba było aż takiej ofiary dla mnie dla Ciebie? Jezus powiedział „Nikt, nie ma większej miłości, nad tę gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,13). Jezus wziął na siebie nasze grzechy, zaniósł je na Golgotę, tam zostały one razem z Nim przybite do krzyża. Podjął mękę, po to byśmy mogli żyć wiecznie w Jego Królestwie, by nasze życie tu na ziemi mogło być piękne, byśmy mogli być z Nim w relacji przyjaźni. A co Nim kierowało? – MIŁOŚĆ! Zrobił to wszystko dla nas z miłości.
Wpatrując się dziś w Jezusa ukrzyżowanego, adorując Krzyż święty, pomyślmy z wdzięcznością o Jego ogromnej miłości do nas.
Hebrajskie słowo
