Ks. Jan Domaszewicz: Bł. Wiktor III, Papież, Wyznawca i Benedyktyn (16 października)

Żył około 1087 roku. Rodem książę z Capua miał imię Dezyderyusz, nawzór św. Alexego po ślubie wraz w stąpił do klasztoru Benedyktynów, był opatem na górze Cassino, Kardynał-kapłan wysokiej nauki i cnoty, niechętnie przyjął swój wybór na Papieża w 1087 roku, po śmierci św. Grzegorza VII. długi czas wakującą Stolicę Apostolską. Normanowie zdobyć musieli mu bazylikę św. Piotra, gdzie został konsekrowanym i w tydzień potem schronić się był zmuszonym do klasztoru na „Monte Cassino” , aż wojsko cesarzowej Matyldy zdobyło większą część Rzymu. Klemens III-antypapież w tym czasie obwarował się w „Panteonie”. Przed swym pontyfikatem , błog. Wiktor III. był przez Papieża Stefana IX. wysłany na Delegata do Konstantynopola dla zjednoczenia Greków z Kościołem Rzymsko-katolickim ; był kreowany przez Papieża Mikołaja II. Kardynałem , i jako Kardynał-Opat odnowił z gruntu kościół św. Benedykta na „Monte-Cassino”, który w znak szczególnej łaski sam ówczesny Papież Alexander II. konsekrował w asystencyi kardynała Piotra-Damiana i Hildebranda (Grzegorz VII). Papież błog. Wiktor III. odbył Synod w Benewencie przeciwko „symonii’ i świeckiej „inwestyturze”; zabronił przyjmować Sakramenta św. z rąk księży stojących za królem Henrykiem IV; wznowił klątwę na Klemensa III. antypapieża (Gwiberta), co się obwarował w „Panteonie” . Papież błog. Wiktor III. zebrał prawie z całych Włoch wojsko pod chorągwią św. Piotra, które uderzyło na Saracenów w Afryce i odniosło zwycięstwo w obronie św. wiary. W swej chorobie, wyczerpany pracą dla dobra Kościoła, chciał być przewiezionym do klasztoru na Monte-Cassino i tam umarł w 1087 roku i tam pogrzebany w miejscowej bazylice św. Benedykta, po chlubnych rządach Kościołem przez tylko 4 miesięcy i 7 dni; po nim nastąpił Papież błog. Urban II.