Ks. Jan Domaszewicz: Bł. Benedykt XI, Papież, Wyznawca, Dominikanin (7 lipca)

Żył około 1304 roku. Kardynał — presbyter, z biednej, ale zacnej rodziny Boccasini m. Tarbisi, wybrany na Papieża w 1303 r .; w swej młodości od 14 lat wstąpił do zakonu Dominikanów, tam 14 lat pilnie uczył się, 14 lat był potem profesorem słynnym. Odznaczał się świętością życia i roztropnością, był Prowincyałem w Lombardyi i potem Generałem zakonu. Był Legatem swego poprzednika Bonifacego VIII. Papieża do Francyi, Anglii i Pannonii, zażegnał niezgody między królami i zwizytował dyecezye tych krajów. Po zaprowadzeniu spokoju i porządku na Węgrzech, gdy prawie wszyscy opuścili Bonifacego VIII., otoczonego zasadzkami książąt Kolonnów. Benedykt stał się wiernym obrońcą Papieża. Kreowany Kardynałem-Biskupem Ostyi przez Bonifacego VIII., po śmierci tegoż Papieża, wnet obrany na jego miejsce jednogłośnie przez wszystkich.

Papież Benedykt XI. był pokory głębokiej i cnoty heroicznej: uznał łaskawie i z synowskim szacunkiem swoją matkę w prostem ubraniu, a gdy za namową Pań Rzymskich ona przyszła w strojnem ubraniu — to chociaż przyjął na audyencyę, ale rzekł, iż w strojnem ubraniu nie będzie mógł jej uważać za matkę swoją. Błogosławiony Benedykt XI. rzucił klątwę na znieważycieli Papieża Bonifacego VIII., a pokutującym łaskawie przebaczył i do pierwotnej ich godności przywrócił. Pogodził nieprzejednane w długoletniej walce stronnictwa Gwelfów i Gibelinów., czyli partye polityczne ..Białych” i „Czarnych”. Kreował z zakonu Dominikanów o. Mikołaja Kardynałem „ Praty” i Legatem swoim do: Anglii, Szkocyi i Irlandyi — dla zjednania sobie i pogodzenia tam królów. W Niemczech utrwalił pokój i zgodę; w Sycylii zniósł kary kościelne „interdyktu”, z Francyą odnowił konkordat Stolicy Apostolskiej. Na Wschodzie niektóre prowincye odszczepieńców przywrócił do posłuszeństwa Papieżowi, i posłał tam arcybiskupa „Antibary” dla odnowienia karności kościelnej.

Benedykt XI. pisał list z upoważnieniem do króla Serbii Orozyusza, aby on wyrzekł się odszczepieństwa i powrócił do posłuszeństw a dla Stolicy Piotrowej św. Apostolskiej. Miał stanowczy zamiar odebrania z rąk pogan niewiernych: Syryi, Palestyny, czyli Ziemi św., ale przeszkodziła te mu śmierć przedwczesna. Bł. Benedykt XI. umarł w Perugii w 1304 r., i był pochowany wedle swego życzenia bardzo pokornie i skromnie, t. j. pomiędzy braćmi zakonnymi Dominikanami, a grób jego natychmiast zajaśniał cudami. Jak przy obiorze Benedykta XI. po raz pierwszy był zastosowany regulamin błog. Grzegorza X. ,,konklawy” Kardynałów dopiero po 10 dniach śmierci Papieża, tak, po śmierci błog. Benedykta XI. już ściśle był zastosowany do wyboru jego następcy Papieża Klemensa V., i innych. Klemens XII. aprobował beatyfikacyjną cześć dla Benedykta XI., dla zakonu Dominikanów i dyecezyi Farbisina, oraz Perugii i Mszę św. na cześć jego zatwierdził.

DEUS, qui beatum Benedictum

Pontificem tuum

benedictionis tuae gratia sublevasti ad celum:

populum tuum, quaesumus, nova benedictione

gratiae tuae sanctifica;

et a cunctis malis imminentibus,

ejus meritis et precibus,

tua nos virtute defende: Per

Dominum.