KARTKA Z KALENDARZA LITURGICZNEGO: 16 Października.

Zdjęcie: Kalendarz liturgiczny

Źródło: Pius Parsch „Rok Liturgiczny”, Poznań 1956, t. 3.

I. ŚW. JADWIGI, WDOWY.

1. Św. Jadwiga.

Od przepychu świata do pokornego naśladowania krzyża

Dzień śmierci 15 października 1243 r.; kanonizowana w roku 1267; święto kościelne ogłoszono w roku 1706.

— Grób w klasztorze trzebnickim (Śląsk).

— Życie. Św. Jadwiga, urodzona około r. 1174, pochodziła z książęcego rodu i była ciotką Św. Elżbiety turyngskiej; jest ona wzorem dla niewiast wszystkich trzech stanów: dziewic, żon i wdów. Była matką sześciorga dzieci, które wychowała w bojaźni Bożej. Później (1208 r.) skłoniła męża do złożenia ślubu powściągliwości, a po jego śmierci przywdziała habit zakonny i odtąd prowadziła życie surowego umartwienia ł niezwykłych praktyk pokutnych. Z euforią też przyjmowała wszelkie upokorzenia i spełniała najniższe posługi: ubogim posługiwała na klęczkach, trędowatym umywała nogi i opatrywała rany Dowód niezwykłej siły ducha dała po śmierci swego syna, Henryka, który zginął w bitwie z tatarami pod Legnicą. Jej wdzięczność względem Boga była większa niż ból z powodu utraty syna. „Taka była Wola Boża — powiedziała — a nam przystoi z nią się pogodzić. Po czym rozradowana w duchu dodała: „Dzięki Ci składam, Panie, żeś mnie obdarzył takim synem, który mnie za życia zawsze miłował, okazywał mi wielką cześć i nigdy najmniejszej przykrości mi nie wyrządził. A choć bardzo bym pragnęła go widzieć żywym, to jednak raduję się na myśl. iż przelawszy krew za Wiarę zjednoczony już w Niebie z Tobą, Stworzycielem”.

Msza (Cognovi) wspólna na uroczystość niewiast.

2. „Do pokornego postępowania drogą Twego krzyża”.

Dzisiejsza kolekta zawiera wiele głębokich myśli, które pokrótce rozważymy. Przede wszystkim mówi nam ona, iż Św. Jadwiga pod natchnieniem Chrystusa Pana zwrócili’ się całym sercem „od przepychu tego świata do pokornego postępowania droga… krzyża”. Potwierdzają to koleje jej życia. Święta w heroiczny sposób dźwigała za Chrystusem krzyż; wyzbyła się wszystkiego, co jest cenne w oczach świata: majątku, godności książęcej, szczęścia rodzinnego. Ale nie to było najcięższym jej wyrzeczeniem: ponadto bowiem wyrzekła się choćby własnej woli. Wielkość jej objawiła się zwłaszcza w chwili, gdy złożyła ofiarę z syna. Wielu jest pobożnych Chrześcijan, którzy w nieszczęściu zupełnie się załamują. Prawdziwa jednak pobożność objawia się wtedy, gdy człowiek godzi się z Wolą Bożą w każdej, najboleśniejszej choćby okoliczności życia, i to choćby wtedy, gdy nie pojmuje dlaczego Bóg odebrał mu to właśnie, co miał najdroższego.

Bądź Wola Twoja, Panie, w mej drodze i w przystani.

Bądź Wola Twoja, Panie, choćbym jej pojąć nie był w stanie.

Bądź Wola Twoja, Panie, choćby w bolesnej serca ranie.

Ponadto w kolekcie dzisiejszej prosimy, „żebyśmy i my nauczyli się gardzić przemijającymi rozkoszami świata, a obejmując krzyż pokonali wszelkie przeciwności” (znany obraz przedstawia Św. Jadwigę u Stóp Ukrzyżowanego). Łatwo to powiedzieć, ale jakże trudno wykonać! Moglibyśmy więc może poprzestać na skromniejszym życzeniu: żebyśmy umieli znosić z poddaniem trudności i przeszkody, które się piętrzą na drodze naszego życia. O stopień wyżej wznosimy się w następnej prośbie: „Abyśmy obejmując krzyż Twój pokonali wszelkie przeciwności”. Jest to myśl prawdziwie w duchu Św. Pawła: „Z Chrystusem przybity jestem do krzyża… Blizny Pana Jezusa na własnym ciele nosze”. Cierpienie ziemskie i jego znaczenie zdołamy pojąć pod tym jedynie warunkiem, iż widzieć je będziemy w łączności z krzyżem, czy raczej w objęciach krzyża. Wówczas staje się ono jak gdyby cząstką krzyża i dopełniamy nim to, „czego niedostaje cierpieniom Chrystusowym” (Kol 1, 24). Słowem kolekta dzisiejsza jest jakby parafrazą słów Chrystusowych: „Jeśli kto chce iść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i naśladuje mnie” (Mk 8, 34).

***

Mszał Rzymski 1931r.; Mszał Rzymski 1949r.

1. Św. Jadwigi, Wdowy.

Św. Jadwiga, pochodząc z królewskiego rodu, bardziej jeszcze niż urodzeniem, jaśniała niewinnością życia. Była ona córką Bertolda, księcia Karyntii, a siostrą matki Św. Elżbiety Węgierskiej. Po śmierci męża, księcia śląskiego, Jadwiga jak kupiec, o którym mówi Ewangelia, wyzbyła się wszystkich dóbr, by kupić cenną perłę życia wiecznego i wstąpiła do klasztoru Cystersek w Trzebnicy, gdzie jej córka, Gertruda, była opatką. Umarła 15 października 1243 r.

Z MARTYROLOGIUM RZYMSKIEGO (1956R.) Dnia 16-go października oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium: W Afryce pamiątka 270 Świętych Męczenników, co społem otrzymali koronę męczeńską. Tamże męczeństwo Św. Martyniana i Saturiana z dwoma braćmi. Byli niewolnikami jednego z Wandalów i zostali przez Św. Maksymę, Dziewicę, również niewolniczkę, nawróceni na Chrześcijaństwo. W wandalskim prześladowaniu Chrześcijan za ariana Genzeryka zostali dla stałości w Wierze Katolickiej porozdzierani sękatymi kijami aż do kości. Ponieważ jednak mimo powtórnego bicia okazywali się następnego dnia wyleczeni z ran i zupełnie zdrowi, wysłano ich na wygnanie, gdzie nawrócili wielu pogan, dając ich chrzcić kapłanom katolickim, których sobie z Rzymu uprosili. Za to zostali na rozkaz sędziego przywiązani za nogi do wózka i w szalonym pędzie powleczono ich po kamieniach i zaroślach, aż wreszcie ulegli cierpieniom. Maksymę zaś puszczono po niejednych walkach i mękach na wolność, po czym zasnęła w pokoju Pańskim jako przeorysa klasztoru bardzo wielu dziewic. Również śmierć męczeńska Świętych Saturnina i Nereusza z 365 towarzyszami. W Kolonii uroczystość Św. Elifiusza, Męczennika z czasów Juliana Odstępcy. Również pamiątka Św. Berchariusza, Opata i Męczennika. W obwodzie Bourges uroczystość Św. Ambrożego, Biskupa z Cahors. W Moguncji pamiątka Św. Lullusa, Biskupa i Wyznawcy. W Trewirze uroczystość Św. Florentyna, Biskupa. Pod Arboną w Niemczech uroczystość Św. Gallusa, Opata, ucznia Św. Kolumbana. W Kassino pamiątka Św. Wiktora III, Papieża, który jako sukcesor wielkiego Grzegorza VII, udzielił Stolicy Apostolskiej nowego blasku i dzięki z góry odniósł wspaniałe i świetne zwycięstwo nad saracenami. Leon XIII pochwalił i zatwierdził cześć oddawaną mu od niepamiętnych czasów. A gdzie indziej wielu innych Świętych Męczenników i Wyznawców oraz Świętych Dziewic. R. Deo gratias.

© salveregina.pl 2024