IX TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. SOBOTA. Rozmyślanie. Szacunek wzajemny. O. BERNARDYN GOEBEL

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przed Bogiem

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

SZACUNEK WZAJEMNY.

Pełne miłości zrozumienie i łagodne sądzenie tworzą podstawą szczerego uszanowania dla człowieka. Św. Paweł Apostoł wzywa: „Miłością braterską nawzajem się miłujcie, w okazaniu czci jedni drugich uprzedzajcie!” (Rzym. 12, 10).

1. Szacunek — prawo człowieka.

Szacunek należy się tylko temu, co jest naprawdę wielkie w człowieku: naturalnym i nadprzyrodzonym Darom Bożym, które zawsze są godne czci. Posiada je zaś każdy człowiek, żyjący na ziemi, chociaż mogą być przykryte różnymi brakami, a choćby wyraźnymi i ciężkimi grzechami.

W świetle Wiary każdy człowiek jest naznaczony rysami Bożymi, odkupiony Krwią Chrystusową, powołany na dziecko Boże i członka Chrystusa Pana, przeznaczony do Wiecznej Rodziny Bożej i dlatego otoczony najtkliwszą Miłością i Troską Bożą. Czy przez to nie jest godzien szacunku?

Nasi bracia w powołaniu są ponadto Wybrańcami Bożymi, naszymi towarzyszami broni w rycerstwie Chrystusowym. jeżeli Pan Bóg powołał ich do kapłaństwa, są szafarzami Tajemnic Bożych (zob. 1 Kor. 4, 1). Św. Katarzyna ze Sieny nazywała kapłana „kochanym Chrystusem na ziemi”.

Oprócz Darów nadprzyrodzonych jest w naszych współbraciach dużo dodatnich cech przyrodzonych: zdolności, dobry charakter, wiedza, bogate doświadczenie, wybitne osiągnięcia, zasługi. To również daje prawo do szacunku.

Na te dary przyrodzone i nadprzyrodzone pada oczywiście pewien cień. W bliźnim są też pewne cechy ujemne: wiedza jego ma braki, jego możliwości są ograniczone, ma pewne chropowatości charakteru, swoje słabostki i winy. Ten cień wydaje nam się czasem tak głęboki, iż uważamy się za upoważnionych, by przestać go szanować. Pomyślmy jednak czy my nie mamy swoich braków i win i czy mimo to nie domagamy się szacunku dla siebie? Na ujemne strony drugiego patrzymy często przez szkła powiększające. Uważniejsze spojrzenie pozwala zrozumieć wiele rzeczy i choć częściowo uniewinnić. A gdyby choćby chodziło o grzechy zupełnie oczywiste, ciężkie i nie dające się usprawiedliwić, Wszystkowidzący i Najświętszy Pan Bóg nie gardzi człowiekiem. Z jakąś świętą czcią miłość Boża stoi przed każdą duszą, by dobro w niej zwyciężyło. Dopiero w wieczności, gdy ostatnie ziarnko dobrego w duszy zostanie zdeptane, gdy dusza odrzuci i dlatego utraci wszelką miłość i Łaskę dopiero wtedy przestanie ją Pan Bóg szanować, i potępi. My zaś chcemy już przedtem ją potępiać. Nie lekceważeniem i pogardą nie oddamy nigdy nikomu sprawiedliwości. Pogarda jest zawsze niesprawiedliwa i bez miłości.

— Zastosowanie. Z pokornym szacunkiem i czcią odnosił się Św. Franciszek do wszystkich i tym właśnie wszystkich pozyskał. Kiedy raz wchodził do pewnej gminy lombardzkiej, pokazano mu miejscowego proboszcza, który dał publiczne zgorszenie. Franciszek podszedł do nieszczęsnego kapłana, ukląkł przed nim w błocie i całując jego ręce rzekł: „Nie wiem, czy te ręce są naprawdę nieczyste. Choćby były takie, dla mnie są święte i godne czci, bo dotykały mego Pana” (*). To okazanie czci kapłanowi wywarło na pewno lepszy skutek zarówno na niego, jak na ludzi, niż karcące kazanie. Braciom swym zostawił Franciszek piękne upomnienie: „Gdzie tylko bracia będą i spotkają się, niech odnoszą się do siebie z szacunkiem, jako ludzie duchowni” (Bonmann).

— Postanowienie. Patrzeć na każdego człowieka w świetle Wiary, która ukazuje nam go jako godnego poważania i szacunku.

2. Szacunek — dobrodziejstwo dla człowieka.

Pogarda boli. Boli tym bardziej, jeżeli słowa, czyny i zamiary są nie zrozumiane i tłumaczone fałszywie. Jest to jedna z najboleśniejszych krzywd. Jest w tym coś z Cierpienia Wielkiego Piątku, od którego krwawiło Serce Pana Jezusa. Pogarda nie tylko rani, ale czyni gorszym człowieka. choćby wtedy, kiedy wydaje się słuszna. Rozgorycza i zniechęca, utrudniając poprawę. Nierzadko postawienie krzyżyka nad upadłym zabrało mu resztę szacunku i zaufania do siebie, a tym samym wszystkie podpory i bodźce moralne.

Przeciwnie znów, szczere uszanowanie, zwłaszcza ze strony człowieka szlachetnego, podnosi. Nikomu nie jest zupełnie obojętne, co inni, przychylni ludzie o nim myślą. W ich szacunku wyczuwa człowiek wiarę w dobrą cząstkę w sobie, albo przynajmniej nadzieję, iż ta dobra cząstka odniesie ostateczne zwycięstwo. A to krzepi i uszlachetnia. Jest jak siła z góry pociągająca ku górze. Jak światło kierujące roślinę do słońca. Pragnienie okazania się godnym tego szacunku jest potężnym bodźcem do dobrego lub do poprawy. Czy celnika Zacheusza nie zmieniło uszanowanie, jakie mu okazał Pan Jezus, wchodząc do jego domu? Ileż to razy przełożeni, wychowawcy, spowiednicy przekonali się o tym z własnego doświadczenia! Poczucie honoru, do którego apelujemy okazaniem szacunku, jest potężną siłą moralną, którą Stwórca zaszczepił w człowieku.

— Zastosowanie. Dbajmy o tę zrodzoną z prawdziwie franciszkańskiej pokory i miłości postawę czci wewnętrznej i szacunku zewnętrznego. A jeżeli nas samych spotka jakieś lekceważenie, starajmy się przyjąć je cicho za Przykładem pokornego Syna Bożego. W obcowaniu na co dzień i w pracy duszpasterskiej odnośmy się do ludzi z szczerym uszanowaniem, a już szczególnie okazujmy go dostojnikom duchownym i kapłanom. To duch Franciszka. Pozyskuje on innych, a dla nas będzie ochroną i podporą moralną.

— Postanowienie. Okazywać na zewnątrz uszanowanie każdemu człowiekowi.

Modlitwa.

Przebacz mi, Panie Jezu, iż tak często lekceważyłem Ciebie i pogardliwie się z Tobą obchodziłem w bliźnim! Daj mi Twego Ducha Świętego, który ze czcią i miłością pracuje nad każdą ludzką duszą! Amen.

———————————————–

Przypisy do rozważania:

(*) P. Hilarin Felder OFMCap.: „Die Ideale des hl. Franziskus” (Ideal Św. Franciszka). Paderborn 1951.

Zachęcamy do:

uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 27
uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

Idź do oryginalnego materiału