IV TYDZIEŃ POZOSTAŁY PO OBJAWIENIU PAŃSKIM. CZWARTEK. Rozmyślanie. Ubóstwo i praca. (O. BERNARDYN GOEBEL)

Ubóstwo i Praca: Poznaj głębokie refleksje na temat wartości pracy i życia w ubóstwie w duchu Ewangelii. Odkryj, jak codzienne obowiązki mogą prowadzić do duchowego wzrostu i zbliżenia się do Pana Boga przez pokorę i poświęcenie.

Rozmyślanie.

UBÓSTWO I PRACA.

Św. Franciszek z Asyżu pragnął, byśmy nic nie mieli na własność, byśmy w ogóle nie używali pieniędzy, a rzeczy koniecznych do życia bardzo skromnie. W jaki sposób mamy według Św. Franciszka otrzymywać rzeczy konieczne do życia? Na to pytanie odpowiada nam Św. Franciszek w Testamencie: „A ja pracowałem moimi rękoma i pragnę pracować. I z całą powagą życzę sobie, żeby wszyscy Bracia zajmowali się jakąś uczciwą pracą”. Powinniśmy więc zarabiać na życie przede wszystkim pracą.

1. Przykład Chrystusa i Apostołów.

Św. Franciszkowi z Asyżu wszystkie trudności rozstrzygała Ewangelia Święta, Przykład Pana Jezusa i Apostołów. Z Ewangelii zaczerpnął ideał ubóstwa, Ewangelia rozwiązała mu sprawę, jak zdobyć środki konieczne do życia.

Pan Jezus zarabiał na chleb pracą Rąk do trzydziestego roku życia. Ludzie znają Syna Bożego jako „syna cieśli” (Mat. 13, 55), jako „cieślę” (Mk 6, 3). Ostatnie lata życia poświęca niezmordowanej pracy apostolskiej: coraz to w innym miejscu głosi bez przerwy Dobrą Nowinę, a dobrzy ludzie dają Mu za to chleb i mieszkanie. Uczniowie Jego mają żyć tak samo. Wyraźnie im to poleca: „Nie noście trzosa, ni torby, ani sandałów… A do któregokolwiek domu wnijdziecie, naprzód mówcie: Pokój temu domowi!… W tymże domu zostańcie jedząc i pijąc, co jest u nich: albowiem godzien jest robotnik zapłaty swojej” (Łuk. 10, 4-7).

I tak też postępowali Apostołowie. Jak Mistrz, tak i oni szli ubodzy przez świat głosząc Ewangelię i pozwalając, by wierni zaopatrywali ich w rzeczy potrzebne do życia. Św. Paweł Apostoł żyje wprawdzie z pracy rąk (zob. Dz. Ap. 20, 34), ale i on powołuje się na Rozkazanie Pańskie, iż na równi z innymi Apostołami ma prawo „żyć z Ewangelii” (I. Kor. 9, 14). „Czyż nie wiecie, iż ci, którzy święte obrzędy sprawują, ze świątyni się żywią, a którzy Ołtarzowi służą, z ołtarza otrzymują swą cząstkę? Jeśliśmy wam dobra duchowe posiali, cóż wielkiego, jeślibyśmy w żniwie dóbr doczesnych mieli swój udział?” (I. Kor 9, 13 i 11).

Dobrowolne ubóstwo ewangeliczne nie jest więc wygodnym i leniwym ubóstwem i nie rozwija się na dobroduszności innych. Jest to ubóstwo pracujące, oddane pracy manualnej lub umysłowej. Tak pojmował ideał ubóstwa Św. Franciszek.

2. Praca w Rodzinie Franciszkańskiej.

Przykład Chrystusa Pana i Apostołów przywrócił godność i świętość ludzkiej pracy, również i pracy fizycznej, otaczanej w starożytności pogardą. Słowa: Ora et labora! „Módl się i pracuj!” stały się hasłem wszystkich mnichów, choć oczywiście nie zawsze ideał pokrywał się z rzeczywistością. Wiemy, iż dawni mnisi posiadali własność wspólną, która zabezpieczała im życie. Praca nie była więc dla nich jedynym środkiem utrzymania, służyła również celom ascetycznym i kulturalnym.

Zupełnie inaczej przedstawiała się ta sprawa w oczach Św. Franciszka z Asyżu. Nie chce nic posiadać na własność. Pierwotna rodzina franciszkańska nie ma początkowo choćby stałych mieszkań. Franciszek i jego pierwsi bracia apostołują przygodnie, a przy tym pracują u obcych ludzi w charakterze służących, rzemieślników, najemników i w ten sposób mają dach nad głową i kawałek chleba. Kiedy Zakon się rozszerzył, kiedy ustało życie wędrowne i wzrosła liczba Braci, musiał się oczywiście zmienić ten pierwotny rodzaj zajęć. Praca fizyczna ogranicza się prawie wyłącznie do pracy domowej w malutkich i ubożuchnych osiedlach franciszkańskich. Na pierwszy plan poczyna się wysuwać praca umysłowa, przygotowanie do apostolstwa i apostolstwo samo. Nie wychodzi to na szkodę, ale raczej na pożytek karności zakonnej, bo już Celano uskarża się, iż cierpi ona na skutek wielkiej liczby braci, nie mających określonego zajęcia. I od tej pory apostolstwo i praca fizyczna w służbie apostolstwa będzie ewangelicznym „tytułem prawnym” utrzymania Braci. W Regule ostatniej umieści Franciszek cały rozdział poświęcony pracy, a odpowiadający zupełnie wzorowi Ewangelii: „Ci Bracia, którym Pan dał tę Łaskę, iż mogą pracować, niech pracują wiernie i pobożnie… W nagrodę za pracę mogą przyjmować dla siebie i dla innych braci rzeczy potrzebne ciału oprócz monety i pieniędzy, a i to pokornie, jak przystoi Sługom Bożym i naśladowcom najświętszego ubóstwa”.

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 7
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 7. Znaki Sąd Ostateczny poprzedzające. Cz. 2
3. Modlitwy na cmentarzu za dusze zmarłych.
4. Modlitwy za dusze zmarłych krewnych i przyjaciół.

Poznaj także żywot Św. Engelberta Arcybiskupa Kolońskiego napisanego przez O. Prokopa Kapucyna.