I TYDZIEŃ ADWENTU. PONIEDZIAŁEK. Rozmyślanie. Naśladowanie Chrystusa Pana. (O. BERNARDYN GOEBEL)

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przed Bogiem

Adwent to wyjątkowy okres refleksji i duchowego przygotowania. Rozważania na pierwszy poniedziałek Adwentu koncentrują myśli osób zakonnych i duchownych na naśladowaniu Chrystusa Pana. Jego Życie, pełne Miłości, pokory i poświęcenia, stanowi doskonały Wzór do naśladowania w codziennej posłudze i życiu duchowym.

Niech te refleksje prowadzą do umocnienia Wiary i głębszego zrozumienia powołania do Służby Panu Bogu i bliźnim.

Rozmyślanie.

NAŚLADOWANIE CHRYSTUSA PANA.

„Przyobleczmy się w Pana Jezusa Chrystusa” (Rzym. 13, 14). Tymi słowy kończy Św. Paweł Apostoł swe wczorajsze upomnienie adwentowe, przedstawiając w ten sposób zwięźle i obrazowo konieczność duchowego odnowienia, jako myśl przewodnią Adwentu i całego roku. Przez słowa „przyoblec się w Chrystusa” nie ma na myśli Apostoł czegoś czysto zewnętrznego, jak włożenie szaty. „Przyoblec się w Chrystusa” to znaczy: wewnętrznie i zewnętrznie tak się upodobnić do Chrystusa, aby Go życiem swym odtwarzać. To żywe odtworzenie Chrystusa w nas — Sam Zbawiciel nazywa je naśladowaniem — stanowi rdzeń życia chrześcijańskiego, a zatem i zakonnego.

1. Być Chrześcijaninem — to iść Śladami Chrystusa Pana.

Staliśmy się Chrześcijanami przez Chrzest Święty. Duch Święty wszczepił wówczas nas — gałązki dzikiej oliwki, w szlachetny pień (zob. Rzym. 11, 17), dzikie latorośle w Boski szczep winny (zob. Jan 15, 6). Gałązka oliwna czerpie soki żywotne z pnia, latorośl winna ze szczepu; z pełni Chrystusowej zaś spłynęło do naszych dusz nadprzyrodzone, Boskie życie (zob. Jan 1, 16). Jednocześnie stanęło wówczas przed nami wielkie zadanie: coraz głębiej wrastać w Chrystusa Pana (zob. Ef. 4, 15), przynosić szlachetne i miłe Panu Bogu owoce (zob. Jan 15, 5). Mówiąc prosto, mamy coraz bardziej przyswajać sobie usposobienie Chrystusa Pana, tzn. zawsze i wszędzie myśleć i sądzić, mówić i postępować, modlić się, pracować i cierpieć tak, jak by to czynił Chrystus Pan, gdyby był na naszym miejscu i żył w warunkach, w jakich my żyjemy. W miarę jak usiłujemy wypełnić to zadanie, stajemy się coraz bardziej Chrześcijanami, uczniami Chrystusa Pana. Stajemy się także przez to spadkobiercami Chwały Chrystusowej. Takich bowiem Pan Bóg „przewidział… i przeznaczył, aby się stali na podobieństwo Syna Jego” (Rzym. 8, 29). Chrześcijaninem w pełnym znaczeniu jest tylko ten, kto związany jest z Chrystusem Panem życiem Łaski; kto żyje Życiem Chrystusa Pana, idąc w Jego Ślady.

— Zastosowanie. „Jakże wielki staje przed nami cel: naśladować Chrystusa Pana. „Najwyższa godność adekwatna rodzajowi ludzkiemu na tym polega — mówi Ojciec Święty Leon Wielki — by Dobroć Boża odbiła się w nas jak w zwierciadle” (Serm. I de ieiun. 10 mens). W Chrystusie Panu „okazała się Dobroć i Łaskawość Boga, Zbawiciela naszego” (Tyt. 3, 4). Być „drugim Chrystusem” to najwyższy zaszczyt i najwyższe szlachectwo. Przed laty gazety doniosły, iż cesarz Japonii przyjął na posłuchaniu pewnego prostego obywatela kraju. Był to fakt niezwykły. Jaki był powód tego wyróżnienia? Człowiek ten, wysiłkiem wielu lat wymalował krwią własną portret Mikada naturalnej wielkości. I my również codzienną usilną pracą nad sobą mamy odtworzyć w duszy swojej Obraz Boskiego Króla. Własną krwią, tzn. ofiarą z własnego ja w tysiącznych codziennych drobiazgach. Jak daleko postąpiliśmy już w tej zaszczytnej pracy?

— Postanowienie. Rozważać doskonałe podobieństwo do Chrystusa Pana, zwłaszcza do Chrystusa Pana ubogiego, pokornego i ukrzyżowanego, za ideał zakonny.

2. Być dzieckiem Św. Franciszka z Asyżu — to naśladować Chrystusa Pana w sposób doskonały.

Przez profesję świętą staliśmy się dziećmi Św. Franciszka z Asyżu. Zobowiązaliśmy się wtedy wobec Pana Boga i Kościoła Świętego zachowywać Regułę Św. Franciszka stosownie do konstytucji naszego Zakonu. Oznacza to zobowiązanie do doskonałego naśladowania Chrystusa Pana.

Każda Reguła zakonna uczy nie tylko tego, co obowiązuje wszystkich, ale wzywa do naśladowania Chrystusa Pana w Jego ubóstwie, dziewiczej czystości i całkowitym poddaniu się Woli Bożej (Mat. 16, 24). Reguła franciszkańska czyni to jednak ze szczególną powagą. Uczy naśladowania Zbawiciela aż do końca. Czytamy w niej na początku: „Reguła i sposób życia Braci Mniejszych polega na zachowaniu Ewangelii Świętej Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Reguła pierwotna mówiła o „zachowaniu Nauki i kroczeniu Śladami Pana naszego” (O. Bonmann). Oba te zdania wyrażają tę samą myśl. Najdoskonalszą realizacją Ewangelii Świętej jest postępowanie Zbawiciela; to żywa Ewangelia. Najstarsi biografowie Św. Franciszka Serafickiego podkreślają, jak wiernie starał się odtwarzać w swym życiu najdrobniejsze choćby rysy Zbawiciela. Celano, naoczny świadek jego życia, nazywa go „najwznioślejszym zwierciadłem świętości Pana i odbiciem Jego Doskonałości”. Św. Bonawentura uważa, iż stygmaty są pieczęcią, którą Pan Bóg potwierdza to, co Sam w nim zdziałał: najdoskonalsze upodobnienie do Ukrzyżowanego. Dlatego Pius XI nie zawahał się napisać: „Wydaje nam się, iż w żadnym ze Świętych obraz Chrystusa i ewangeliczny styl życia nie jaśnieje wyraźniej niż w postaci Św. Franciszka” (Enc. „Rite expiatis”). Prawdziwie mówi o nim Oficjum, iż „jest nam dany jako wódz i mistrz, abyśmy pewniej mogli iść drogą wskazaną nam przez Jednorodzonego Syna Bożego”. Św. Franciszek wzywa nas jak Apostoł: „Bądźcie naśladowcami moimi, jakom i ja Chrystusowym” (I. Kor. 11, 1).

Konstytucje różnych gałęzi Zakonu franciszkańskiego podkreślają to napomnienie. Np. konstytucje kapucyńskie przedstawiają cel nowicjatu jako wychowanie „do prawdziwego naśladowania Chrystusa Pana, Który jest dla nas Światłem, Drogą, Prawdą i Życiem”. Prawie wszystkie przepisy i upomnienia szczegółowe powołują się wyraźnie na Chrystusa Pana. Czynią to ogółem 80 razy. Szczególnie pięknie uzasadniają ubóstwo: „Gdy Chrystus, Król Nieba i ziemi na świat się narodził, zabrakło dla Niego miejsca w gospodzie. Przez cale Życie mieszkał jak obcy przybysz w cudzych domach, choćby po śmierci nie miał gdzie głowy skłonić. Był przez całe Swe Życie całkowicie ubogi… Dlatego naśladujmy wspaniały Przykład Chrystusa Pana i zachowujmy seraficki nakaz niebiańskiego ubóstwa”.

— Zastosowanie. Niewątpliwie najgłębszą przyczyną wpływu Św. Franciszka i jego naśladowców jest doskonałe upodobnienie się do Chrystusa Pana, zwłaszcza do Chrystusa Pana ubogiego, pokornego, cierpiącego na krzyżu dla zbawienia dusz. W nich widzą ludzie naprawdę Chrystusa Pana. A Chrystus Pan ciągle, jak za dni Swego ziemskiego Życia, pociąga do Siebie wszystkich, których na Swej drodze spotyka. Wierne naśladowanie Ukrzyżowanego nie tylko stanowi o naszej osobistej wielkości i chwale (zob. Gal. 6, 1,1) ale także zapewnia nam i naszemu Zakonowi miłość i zaufanie ludu, szacunek ze strony choćby tych, którzy trzymają się z dala od Chrystusa Pana, skuteczną czyni apostolską działalność Zakonu. Tylko ubogi, pokorny, Ukrzyżowany Zbawiciel może uratować współczesny świat, który pragnie „widzieć Pana Jezusa”, jak Go niegdyś pragnęli ujrzeć żydowscy prozelici ze świata pogańskiego (zob. Jan 12, 21).

— Postanowienie. Dążyć do swego ideału zakonnego przez wierność Regule i Konstytucjom.

Modlitwa.

Św. Franciszku z Asyżu, „żywy obrazie Ukrzyżowanego Chrystusa” (Brewiarz). Nie chcę znać innych ideałów, oprócz tego jednego: naśladując Ciebie, upodabniać się coraz bardziej do mego Zbawiciela przez wytrwałą wierność Regule i Konstytucjom w najdrobniejszych choćby rzeczach. Uczyń mnie ubogim, pokornym i umartwionym Twoim dzieckiem, które by mogło powiedzieć za Tobą: „Żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus” (Gal. 2, 20). Amen.

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Zachęcamy do:

poznania Nauki katolickie. Okres Bożego Narodzenia – Adwent.
uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu.
uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP — dzień 2
Rodzina w okresie Bożego Narodzenia. Cz. 1. Przed Narodzeniem Pana Jezusowym. Dzień 2
Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.

Poznaj także:

Żywot Św. Bibiany, Dziewicy i Męczennicy napisanego O. Prokopa Kapucyna.
Żywot Bł. Radzyma, Arcybiskupa napisanego przez X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

Idź do oryginalnego materiału