🔉I TYDZIEŃ ADWENTU. Poniedziałek. Rozmyślanie. Miłosierdzie Boże we Wcieleniu. (CHLEB POWSZEDNI)

W Adwencie, czasie przygotowania na Przyjście Zbawiciela, warto rozważać Tajemnicę Wcielenia, w której Boże Miłosierdzie uwolniło nas od najgłębszej nędzy i podniosło do najwyższej godności. Te refleksje pozwalają nam docenić ogrom Miłości i Łaski, jakie otrzymaliśmy od Pana Boga.

Niech rozmyślania nad Wcieleniem umacniają waszą Wiarę i przypominają o niezrównanej godności, którą otrzymaliśmy dzięki Bożej Miłości.

Wysłuchaj rozmyślania:

Rozmyślanie.

Miłosierdzie Boże we Wcieleniu:

I. uwolniło nas od najgłębszej nędzy,

II. podniosło nas do najwyższej godności.

„Miłością wieczną umiłowałem cię. Dlatego przyciąg­nąłem cię, litując się” — (Ks. Jer. 21, 3).

I. — Pismo Święte ukazuje nam jako powód Wcielenia naj­częściej Miłosierdzie Boże. Z wielu miejsc, które o tym mówią, wystarczy przytoczyć niektóre. Chrystus Pan Sam mówi, iż „nie przyszedł wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników” (Mat. 9, 13), iż przyszedł „szukać i zba­wiać co było zginęło” (Łuk. 19, 10), i iż „zdrowi nie po­trzebują lekarza, ale chorzy” (Łuk. 5, 31). Żeby jeszcze wyraźniej i dokładniej uwydatnić Swą Litosną Miłość opowiada pociągające serca nasze przypowieści o zagubionej owieczce, o synu marnotrawnym, o miłosier­nym Samarytaninie i wiele innych.

Spojrzyjmy na naszą nędzę i biedę naszej natury od czasu grzechu pierwo­rodnego, na nasze osobiste grzechy i wysławiajmy nie­skończone Miłosierdzie Boże, które uprzedza nas Mi­łością. Pan Bóg znał nasze grzechy, przewidywał ich skutki, i w Swym Miłosierdziu postanowił uwolnić nas od nich. Sam stał się naszym Odkupicielem i wszystkie nasze biedy, za wyjątkiem grzechu, przyjął na Siebie. „Miłością wieczną — powiada przez Proroka — umiło­wałem cię, dlatego ulitowałem się nad tobą, przyciągając cię do mnie z tego zepsucia”. „Miłosierdzie Boże, żeśmy nie zniszczeli” (Tren 3, 22). Jak radosne uczucia wdzięczności winny przenikać serca nasze przy rozwa­żaniu tego Dzieła Miłosierdzia Bożego wobec nas! Jak Świętej Teresie narzucają się nam słowa psalmu: „Zmi­łowania Pańskie na wieki wyśpiewywać będę”.

Prośmy Najmiłosierniejszego Pana Jezusa, żeby nie dopuścił, iżbyśmy mieli wypaść kiedy z Królestwa Jego Miłosier­dzia i Łaski.

II. — Wydobycie nas z przepaści nędzy nie było jednak największym dziełem Miłosierdzia Bożego. Jeszcze więk­szym Darem było podniesienie nas do godności Dziecięc­twa Bożego i wyposażenie nas doczesnymi i wiecznymi Dobrami Łaski i Chwały. Pan Bóg chciał nas biednych nie tylko podnieść z błota, ale także posadzić z książętami ludu swego (Ps 113/112/, 7). Chciał nas zrównać z Książętami Nieba, tj. z Aniołami. Jak niewymownie i niepojęcie wiel­kie są te Dobra, które zgotowało nam Wcielenie Chry­stusa Pana! Dzięki temu wszystko otrzymaliśmy w Darze: z niewolników piekła staliśmy się Dziećmi Bożymi, z od­rzuconych błogosławionymi, z nędznych grzeszników dziedzicami Jego Wiecznych Darów! „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani w serce człowiecze nie wstą­piło, co Bóg nam w Niebie przygotował”. Możemy tylko domyślać się czym ono nas uszczęśliwi, ale wypowiedzieć tego nie potrafimy. Jedno tylko określenie zamyka wszystko w sobie: Pan Bóg Sam będzie nagrodą naszą. O nie­zgłębiona Litości Miłosierdzia Pana Boga mego i Ojca mego!

„Poznaj więc o Chrześcijaninie — woła Św. Leon Papież — twoją godność i przez grzeszne postępowanie nie wracaj do stanu dawnej nędzy, ty który stałeś się uczestnikiem Natury Bożej. Nie zapominajmy nigdy, iż wyrwani jesteśmy z mocy ciemności i przeniesieni do wiecznej światłości, do Królestwa Bożego. A ponieważ wszystko to otrzymaliśmy w Darze od naszego Odkupi­ciela, a także środki potrzebne do ich dostąpienia, do­łóżmy wszystkich sił, żebyśmy przybrani w tę szatę Dziecięctwa Bożego mogli wejść na Gody Niebieskie.

Modlitwa.

Mój Boże! Królujesz na Wysokości i patrzysz na niziny tak Niebieskie jak ziemskie. Któż może pojąć Twe Miłosierdzie, przez które podniosłeś mnie z nędzy do godności używania Twych Dóbr Niebiańskich! Dodaj, błagam, do tych Zmiłowań Twoich jeszcze tę Łaskę, żebym coraz lepiej poznawał Twoją Miłość i uczył się miłować Ciebie z całego serca, jak tego wymaga wzajemność. Pociągnij mnie całkowicie do Ciebie, do Twej Miłości, abym, jak Twój Jednorodzony Syn złączył się nierozdzielnie z naszą naturą, tak ja przez Łaskę złączył się z Tobą tu docześnie i tam wiecznie. Amen.

Zachęcamy do:

1. poznania Nauki katolickie. Okres Bożego Narodzenia – Adwent.
2. uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu.
3. uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP — dzień 2
4. Rodzina w okresie Bożego Narodzenia. Cz. 1. Przed Narodzeniem Pana Jezusowym. Dzień 2
5. Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.

Poznaj także:

1. Żywot Św. Bibiany, Dziewicy i Męczennicy napisanego O. Prokopa Kapucyna.
2. Żywot Bł. Radzyma, Arcybiskupa napisanego przez X. Juliana A. Łukaszkiewicza.