Godzina, pora, chwila (ἡ ὥρα hē hōra)

I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. (J 19,27)

καὶ ἀπ᾽ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.

Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua.

Z treści Ewangelii według św. Jana wynika, iż Jezus przyszedł na świat „dla godziny”, iż ta „godzina” jest godziną Jego Męki, iż z kolei w Męce uwielbi On Swojego Ojca i otrzyma od Niego chwałę, w Męce, której sam się podda, objawi On DO KOŃCA MIŁOŚĆ DO SWOICH. Podczas uważnej lektury czytelnikowi towarzyszy swoiste napięcie, które zostało wprowadzone do narracji IV Ewangelii celowo. Pewnie nie bez znaczenia jest fakt, iż w II rozdziale, w kontekście Godów w Kanie Galilejskiej padają słowa Jezusa skierowane do Matki: „jeszcze nie nadeszła godzina Moja” (2,4; por. 7,30; 8,20; 12,23. 27-28; 13,1; 17,1). A gdy już spełnia się Jego godzina, powierza On uczniowi Matkę, a Matce ucznia. Ona to, stając pod krzyżem, jawi się jako Niewiasta miłująca Jezusa i jest ikoną każdego, kto miłuje i pragnie spełniać się w miłości, i dla którego Miłość ukrzyżowana jest regułą i normą.
Termin grecki ἡ ὥρα to jednostka miary czasu: pora, godzina, chwila. W czasach biblijnych dzieliła dzień i noc na dwanaście części, przy czym godziny dzienne nie były równe godzinom nocnym i ich długość zmieniała się w zależności od pór roku. W kontekście Ewangelii według św. Jana słowo to nabiera głębszego, chrystologicznego znaczenia. Godzina Jezusa to czas Jego ofiary krzyżowej i objawienia w pełni Ojca.

Hebrajskie Greckie słowo