CZWARTEK PO IV NIEDZIELI POZOSTAŁEJ PO TRZECH KRÓLACH, TJ. EPIFANII. Rozmyślanie. Kościół Święty. (O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY)

Głębia Refleksji nad Kościołem Świętym: Zastanów się nad duchowym dziedzictwem, które kształtuje naszą Wiarę. W tych rozważaniach znajdziesz mądrość i inspirację, aby pogłębić swoje zrozumienie Kościoła Świętego i umocnić swoją duchową ścieżkę.

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

KOŚCIÓŁ ŚWIĘTY.

Rozważanie.

1. Pan Jezus tak nas umiłował, iż pragnął pozostać wśród nas aż do skończenia wieków. Pozostał z nami w Eucharystii i stał się naszym Towarzyszem w czasie ziemskiej pielgrzymki oraz Pokarmem dusz naszych. Pozostał z nami w Swoim Kościele, aby być naszym Przewodnikiem, naszym Pasterzem i Nauczycielem. Pan Jezus rzucił podwaliny Kościoła, kiedy rozpoczął Swoje nauczanie, kiedy wybrał i urabiał Apostołów a wreszcie dał Mu życie przez Swoją Śmierć na Krzyżu. „Kościół — według świadectwa Ojców Świętych zrodził się na Krzyżu z Boku Zbawiciela na podobieństwo nowej Ewy, matki wszystkich żyjących” (O Mist. Ciele Chr.). Pan Jezus wylewając Zań Swoją Krew, uświęcił Go, udzielił Mu Swojej Władzy, uczynił Go Swoją Oblubienicą, współpracowniczką i zastępczynią w Dziele uświęcania i rządzenia duszami. Teraz Pan Jezus nie żyje z nami w Swoim Ciele fizycznym, ale siedząc po Prawicy Ojca w Chwale Niebieskiej, żyje jednak z nami w Swoim Ciele Mistycznym, którym jest Kościół, Jego Oblubienica a nasza Matka. Pan Jezus żyje w Kościele jako Głowa, albowiem On to zawsze, choć w sposób niewidzialny, kieruje Nim przez Ducha Świętego. Żyje w Kościele Świętym jako Ten, Który podtrzymuje i ożywia, albowiem On to zawsze udziela nam życia, wyprasza u Ojca Przedwiecznego Łaski i rozdaje je każdemu z jego członków „według miary Daru Swego” (Ef. 4, 7).

Kościół Święty żyje jedynie tym życiem, którego Mu Chrystus Pan udziela, jest Święty Jego Świętością, jest Matką dusz dzięki władzy i płodności, którą czerpie ze Swego zjednoczenia z Nim. Zjednoczenie Chrystusa Pana z Kościołem Świętym jest tak ścisłe i żywotne, iż Kościół Święty może być uważany za Jego przedłużenie: „On – naucza Pius XII – tak utrzymuje Kościół i poniekąd w nim żyje, iż Kościół staje się jakby drugą osobą Chrystusa” (O Mist. Ciele Chr.). Podobnie więc jak idziemy szukać Pana Jezusa w Eucharystii, by z Nim się jednoczyć i karmić się Jego Niepokalanym Ciałem, tak winniśmy szukać Pana Jezusa w Kościele Świętym, by nas prowadził i rządził nami, by nas ożywiał Łaską Swoją i karmił Swą Nauką.

I jak tutaj na ziemi nie możemy łączyć się ściślej z Panem Jezusem jak przez Eucharystię, tak nie zdobędziemy większego zapewnienia, iż żyjemy według Jego Ducha. iż jesteśmy Przezeń kierowani i nauczani, jak trzymając się Kościoła Świętego i słuchając Jego wskazań.

2. Być „synem Kościoła”, to najbardziej zaszczytny tytuł Chrześcijanina, obok tytułu „dziecka Bożego”. Te dwa tytuły nie mogą być rozdzielone, bo jeden wypływa z drugiego, albowiem, jak mówi Św. Cyprian: „Ten nie ma Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za Matkę”. Pan Jezus pragnie nas zbawić i uświęcić, ale chce tego dokonać przez Kościół Święty. On za nas ofiarował Swoje Życie i wylał Swą Krew, oddał do naszej dyspozycji Swoje Nieskończone Zasługi, ustanowił Eucharystię, zostawił nam Skarb Swej Nauki, ale przechowywanie i rozdawnictwo tych Skarbów złożył w ręce Kościoła Świętego, tak, iż wszyscy, którzy pragną z nich korzystać, muszą zwracać się do Kościoła Świętego. Uciekajmy się więc do Kościoła Świętego z synowską ufnością, pewni, iż znajdziemy w Nim Pana Jezusa, Który nas uświęca, karmi, poucza, rządzi i kieruje nami przez Swoich przedstawicieli.

Jeśli jednak ta myśl, iż jesteśmy dziećmi Kościoła Świętego nie rozjaśnia naszego serca, jeżeli miłość nasza do Kościoła Świętego jest mała a ufność słaba, wypływa to z braku ducha Wiary: niedostatecznie rozumiemy, iż Kościół Święty to Pan Jezus, Który żyje wśród nas, aby nas uświęcać, podtrzymywać i prowadzić do szczęśliwości wiecznej. „Nic — woła Pius XII — pomyśleć się nie da bardziej chwalebnego, nic bardziej dostojnego, nic zaiste chlubniejszego niż należenie do Świętego, Katolickiego, Apostolskiego, Rzymskiego Kościoła, przez Który stajemy się członkami jednego a tak czcigodnego Ciała Mistycznego, Ciała Chrystusowego, pozostajemy pod kierownictwem jednej a tak wzniosłej Glowy, Jezusa Chrystusa, otrzymujemy Dary Jednego Ducha Świętego, wreszcie karmieni jesteśmy w czasie ziemskiego tego wygnania jedną Nauką i jednym Chlebem Anielskim, aż kiedyś zażywać będziemy jednej szczęśliwości w Niebie” (O Mist. Ciele Chr.).

Miłujmy Kościół Święty, „najdoskonalszy obraz Chrystusa” (tamże), miłujmy Kościół Święty najczystszą Oblubienicę Chrystusową i Matkę naszą tak jak On Ją umiłował i „Krwią Swoją odkupił” (Dz. Ap. 20, 28). I my również miłujmy Ją przez posłuszeństwo i przez cześć synowską, oddając się wielkodusznie na Służbę dla Jej Chwały i obrony.

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 7
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 7. Znaki Sąd Ostateczny poprzedzające. Cz. 2
3. Modlitwy na cmentarzu za dusze zmarłych.
4. Modlitwy za dusze zmarłych krewnych i przyjaciół.

Poznaj także żywot Św. Engelberta Arcybiskupa Kolońskiego napisanego przez O. Prokopa Kapucyna.