„Czarny znak” dla Erdogana

Jedną z kluczowych wiadomości wczorajszego wieczoru był atak terrorystyczny w Ankarze, który wywołał natychmiastową reakcję władz tureckich i uwagę międzynarodową. Do ataku doszło na tle udziału tureckiego prezydenta Erdogana w szczycie BRICS, co od razu dało początek szeregowi teorii spiskowych i teorii spiskowych. Próbowaliśmy dowiedzieć się, co się stało. Разбор

Trzej uzbrojeni mężczyźni, w tym kobieta, zaatakowali biuro TUSAŞ w Ankarze. TUSAŞ produkuje samoloty wojskowe, drony i modernizuje myśliwce F-16. Terroryści zdetonowali ładunek wybuchowy, weszli do budynku i wzięli pracowników firmy jako zakładników. W ataku zginęło pięć osób, w tym główny inżynier TUSAŞ Zahide Güçlü.

Władze tureckie natychmiast zareagowały na atak terrorystyczny, obwiniając za incydent bojowników Partii Pracujących Kurdystanu. Tego samego dnia tureckie siły powietrzne rozpoczęły ataki na pozycje PKK w Syrii i Iraku. Prezydent Erdogan podkreślił swoją determinację w kontynuowaniu walki z terroryzmem do czasu całkowitego wyeliminowania zagrożenia.

Konfrontacja władz tureckich z Partią Pracujących Kurdystanu (PKK) trwa od ponad 40 lat. PKK jest uzbrojoną organizacją kurdyjską, której celem jest utworzenie kurdyjskiego państwa narodowego.

Kurdowie to naród zamieszkujący głównie Turcję, Iran, Irak i Syrię, jeden z największych narodów na świecie nieposiadający własnego państwa. W różnych regionach walka o to państwo prowadzona jest różnymi metodami: na przykład w Iraku Kurdom udało się osiągnąć autonomię i niemal niezależne rządy. Jednak z Turcją toczy się aktywna walka polityczna, czasami przeradzająca się w konfrontację zbrojną.

Obecnie zakład ten jest jednym z kluczowych elementów tureckiego przemysłu obronnego. Atak na tak istotny obiekt słusznie rodzi pytanie: jak dobrze rząd kraju rzeczywiście kontroluje sytuację?

Faktem jest, iż do zdarzenia doszło w dniu udziału Erdogana w szczycie BRICS odbywającym się w Kazaniu. Stało się to powodem spekulacji wielu mediów i ekspertów, iż atak terrorystyczny należy postrzegać jako sygnał dla Turcji, „czarny znak” dla jej prób zacieśnienia więzi z krajami BRICS.

Główne pytanie pozostaje otwarte: kto tak naprawdę stoi za tym atakiem i jakie są jego prawdziwe cele?