Być posłusznym (ὑπακούω hupakouō)

A zatem, moi umiłowani, jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko podczas mojego pobytu, ale jeszcze bardziej teraz, gdy jestem nieobecny, tak przez cały czas z bojaźnią i drżeniem pracujcie nad waszym zbawieniem. Flp 2, 12

Ὥστε, ἀγαπητοί μου, καθὼς πάντοτε ὑπηκούσατε, μὴ ὡς ἐν τῇ παρουσίᾳ μου μόνον ἀλλὰ νῦν πολλῷ μᾶλλον ἐν τῇ ἀπουσίᾳ μου, μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε·

Czasem z żartem niektórzy wychowawcy mówią: “jak ja jestem, to możecie się zachowywać byle jak, ale jak mnie nie ma, to ma być idealny porządek”. A Filipianie dają posłuch słowom Pawła czy jest obecny, czy Go nie ma. Oczywiście bycie posłusznym w tym wypadku nie dotyczy choćby samej osoby Pawła, wobec którego adresaci mieliby dawać posłuch, ale raczej Boga, który posłał do nich Pawła z Ewangelią.