10 lutego
W Zakonie Norbertańskim
Święto: Tripl. 2ae klasy
Bł. Hugo, Opat Premonstrateński
Introit.
Radować się będę w Jeruzalem i weselić się będę w ludu moim, ani słychać będzie w nim więcéj głosu płaczu i głosu wołania: Pobudują domy, i będą mieszkać; bo nasienie błogosławionych Pańskich są, i wnukowie ich z nimi. Boże, uszyma naszemi słyszeliśmy, ojcowie nasi nam opowiadali sprawę. Chwała Ojcu.
Módlmy się.
Boże, który przez wiarę i niestrudzoną gorliwość błogosławionego opata Hugona uświęciłeś i cudownie rozmnożyłeś potomstwo norbertańskie: spraw łaskawie, abyśmy przez jego zasługi i wstawiennictwo mogli złożyć Tobie nasze śluby i osiągnąć wieczne nagrody.
Lekcja z listu św. Pawła Apostoła do Hebrajczyków.
Bracia: Pamiętajcie na przełożone wasze, którzy wam mówili słowo Boże, których przypatrując się dokonaniu obcowania, naśladujcie wiary. Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten i na wieki. Naukami rozmaitemi i obcemi nie unoście się; albowiem najlepsza jest serce utwierdzić łaską, nie pokarmami, które nie pomogły tym, co się niemi bawili. Mamy ołtarz, z którego nie mają mocy jeść, którzy przybytkowi służą. Albowiem których bydląt krew bywa wnoszona do świątnice przez najwyższego kapłana, tych ciała bywają palone za obozem. Dlaczego i Jezus, aby poświęcił lud przez własną krew, za bramą ucierpiał. Wynidźmyż tedy do niego za obóz, nosząc urąganie jego. Albowiem nie mamy tu miasta trwającego, ale przyszłego szukamy. Przez niego tedy zawsze ofiarujmy Bogu ofiarę chwały, to jest, owoc warg wyznawających imieniowi jego. A dobroczynności i udzielania spólnego nie przepominajcie; albowiem takowemi ofiarami zasługujemy się Bogu. Bądźcie posłuszni przełożonym waszym i bądźcie im poddani; albowiem oni czują, jako którzy za dusze wasze liczbę oddać mają: aby to z weselem czynili, a nie wzdychając; bo to wam nie pożyteczno.
Bracia: Pamiętajcie na przełożone wasze, którzy wam mówili słowo Boże, których przypatrując się dokonaniu obcowania, naśladujcie wiary. Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten i na wieki. Naukami rozmaitemi i obcemi nie unoście się; albowiem najlepsza jest serce utwierdzić łaską, nie pokarmami, które nie pomogły tym, co się niemi bawili. Mamy ołtarz, z którego nie mają mocy jeść, którzy przybytkowi służą. Albowiem których bydląt krew bywa wnoszona do świątnice przez najwyższego kapłana, tych ciała bywają palone za obozem. Dlaczego i Jezus, aby poświęcił lud przez własną krew, za bramą ucierpiał. Wynidźmyż tedy do niego za obóz, nosząc urąganie jego. Albowiem nie mamy tu miasta trwającego, ale przyszłego szukamy. Przez niego tedy zawsze ofiarujmy Bogu ofiarę chwały, to jest, owoc warg wyznawających imieniowi jego. A dobroczynności i udzielania spólnego nie przepominajcie; albowiem takowemi ofiarami zasługujemy się Bogu. Bądźcie posłuszni przełożonym waszym i bądźcie im poddani; albowiem oni czują, jako którzy za dusze wasze liczbę oddać mają: aby to z weselem czynili, a nie wzdychając; bo to wam nie pożyteczno.
