Babki w wierze. Myśl wczesnonowożytnych mniszek wobec wyzwań Kościoła poszukującego

Pisma hiszpańskich mniszek z XVI i XVII w. zaskakują – otwierają nowe horyzonty zrozumienia relacji z Bogiem i światem, w których dominują wzajemna zależność, radykalne zawierzenie i czułość.

Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” jesień 2025. W wolnym dostępie można przeczytać jedynie jego fragment. W całości jest otwarty tylko dla prenumeratorów naszego pisma i osób z wykupionym pakietem cyfrowym. Subskrypcję można kupić TUTAJ.

Pisarstwo sióstr zakonnych przez wieki postrzegano jako wtórne lub wyłącznie pobożnościowe. Nie zostało ono jeszcze włączone do szerszych badań nad historią myśli, kultury i teologii. Tymczasem rozproszone starodruki i rękopisy zawierają bogactwo myśli hiszpańskich wczesnonowożytnych mniszek. Ich teksty, powstałe w kontekście XVI- i XVII-wiecznej Iberii, udało się w tej chwili wydobyć na światło dzienne z licznych archiwów klasztornych i publicznych. Stanowią one największy znany korpus tekstów kobiecego autorstwa wieków dawnych.

To rozległe uniwersum pism hiszpańskich zakonnic stawia czytelnika przed serią zasadniczych problemów badawczych, jako iż nie wpisuje się w ustalone ramy badań literaturoznawczych i historycznych. Jednocześnie oferuje niezwykle aktualną lekturę myśli chrześcijańskiej, przepełnioną obrazami Boga-karmicielki oraz afirmatywnej obecności kobiecej cielesności i podmiotowości. Jak możemy czytać te teksty, aby je rozumieć, nie popadając ani w trywializację, ani radykalizację ich odczytań?

Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” jesień 2025.