Odkryj Moc Gorliwości Apostolskiej: Przeżyj głęboką refleksję nad zapałem i zaangażowaniem Apostołów w szerzeniu Ewangelii. Pozwól, by ich przykład inspirował Cię do aktywnego uczestnictwa w misji Kościoła i dzielenia się Wiarą.
Wysłuchaj rozmyślania.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
Rozmyślanie.
I. Wyobraź sobie Pana Jezusa, mówiącego te słowa: Idźcie i wy do winnicy mojej (Mat. XX).
II. Proś o tę Łaskę, abyś dobrze zrozumiał wzniosłość i użyteczność gorliwości o zbawienie ludzkie.
I. Punkt.
Nic wznioślejszego w oczach Pana Boga, jak cnota gorliwości.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Święta gorliwość o zbawienie dusz ludzkich utwierdza i rozszerza Królestwo Boże na ziemi, zyskując mu nowych poddanych. Kto więc oddaje się uczynkom apostolskiej gorliwości, ten współdziała z Panem Bogiem w głównym celu stworzenia, ucząc bliźnich znać, kochać Pana Boga i służyć Panu Bogu, współdziała z Chrystusem Panem w celu Odkupienia, dopomagając, aby Krew Najświętsza, którą wylał za ludzi, była im ku zbawieniu. Współdziała z Duchem Świętym, w Dziele uświęcenia Wybranych, umacniając ich w nienawiści grzechu, w umiłowaniu cnoty. I dlatego to Św. Dionizy Areopagita mówi: Ze wszystkich Rzeczy Boskich najbardziej Boską jest współpracować z Panem Bogiem na zbawienie dusz.
ZASTOSOWANIE. Miej sobie to za wielkie szczęście, iż możesz oddawać się czynom gorliwości, które dla celu, do którego zmierzają wszystkie, są wielkie i wzniosłe. Stąd wynika, iż o ile robisz różnicę między uczynkami gorliwości na widowni świata, wśród poklasków, a uczynkami spełnianymi w czterech ścianach, które mają tylko Pana Boga za świadka, między nauczaniem dzieci biednych a osób zamożnych, między zatrudnieniem świetnym a pospolitym, to w tej gorliwości twojej powoduje tobą próżność, miłość własna i wyniosłość. A jednak tej różnicy, tak bezpodstawnej w oczach Wiary, czy nie czyniłeś? Czy nie było to nieraz powodem zaniedbywania się, zgubnym dla bliźniego, zgubnym dla ciebie?
|
UCZUCIA [**]. Dziękuj Panu Bogu za Łaskę, iż możesz oddawać się gorliwości o zbawienie ludzkie. Proś Pana Boga, żebyś się stał jej godnym. POSTANOWIENIE [***]. Wybieraj te raczej uczynki gorliwości, które mniej są świetne w oczach ludzi, i które cię na próżność mniej narażają. |
II. Punkt.
Nic milszego Panu Bogu jak gorliwość.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Że ta gorliwość jest miłą, najmilszą Panu Bogu, nie ulega wątpliwości, ma bowiem na celu nie tylko Chwałę Bożą ale i zbawienie dusz ludzkich, z których to jedno jest daleko droższe w oczach Pana Boga, jak to wszystko, co świat posiadać może najdroższego. Wspomnijmy tylko na to, co Boski Zbawiciel uczynił dla zbawienia dusz ludzkich: na tyle upokorzeń, na tyle trudów, na tyle cierpień na tyle Krwi wylanej i na tak okrutną śmierć na krzyżu; a to jedno wspomnienie lepiej od wszystkich rozumowań przekona nas, iż nic milszego Boskiemu Sercu ofiarować nie możemy, jak uczynki gorliwości o zbawienie dusz ludzkich.
ZASTOSOWANIE. Zrozumieli to Apostołowie. Zapaleni tą gorliwością, za nic sobie mieli wszystkie prace i trudy, i niebezpieczeństwa, i śmierć choćby wśród najokrutniejszych katuszy. Azali czujesz w sobie choć iskierkę tej gorliwości? Jakiż dowód na to? Z jakąż skwapliwością chwytasz każdą sposobność ćwiczenia się w gorliwości? Z jakąż pilnością uprawiasz winnicę dusz twej opiece powierzoną? Czy nie jesteś z liczby tych, którzy pod wpływem ukrytej pychy snują wielkie pomysły na przyszłość, a zaniedbują korzystać z teraźniejszości?
|
UCZUCIA. Pragnij gorąco pracować wiele i cierpieć wiele dla Chwały Bożej i zbawienia bliźnich. POSTANOWIENIE. Uczynki gorliwości, których się podjąłeś, spełniaj z zupełnym zaparciem siebie w czystej intencji. |
III. Punkt.
Nic bardziej zasługującego u Pana Boga jak gorliwość.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ponieważ u Pana Boga nic milszego nad gorliwość, przeto i nic bardziej zasługującego w Oczach Jego na najwspanialszą nagrodę. Nie co innego wyraża Duch Święty w tych słowach: Którzy ku sprawiedliwości wprawują wielu, świecić będą jako gwiazdy na wieki wieczne (Dan. XII. 3).
Św. Jakub Apostoł zapewnia nas wreszcie, iż kto zbawi jedną duszę, będzie miał prawo do nagrody wiecznej.
Który by uczynił, iż się nawrócił grzesznik od błędnej drogi jego, zbawi duszę jego od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów (R. V).
ZASTOSOWANIE. Wszystkie te myśli mogą i powinny obudzić w tobie ochotę, zapał do uczynków gorliwości, możesz je spełniać w rozmaity sposób, czy to pośrednio, przystępując do towarzystw dobroczynnych, które odpowiadają twym zdolnościom i stanowisku twemu w społeczeństwie, czy to podtrzymując dobre dzieła swym wpływem, zachętą, jałmużną, a przynajmniej wspomagając je modlitwą i częstą Komunią Świętą. Zobacz, ile możesz przydać do tego, co już czynisz. Uczyń kilka postanowień i ofiaruj je Panu Bogu wielkim sercem.
|
ROZMOWA DUSZY [****] z Św. Franciszkiem Ksawerym. Proś go, aby ci wyjednał iskierkę tej wielkiej i wytrwałej, czystej i szlachetnej gorliwości, którą zdobył dla Pana Boga tyle dusz w Indiach i w Japonii. |
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp.
Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Zachęcamy do:
- podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 6
- Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 6. Znaki Sąd Ostateczny poprzedzające. Cz. 1
- Modlitwy na cmentarzu za dusze zmarłych.
- Modlitwy za dusze zmarłych krewnych i przyjaciół.
Poznaj także żywot Św. Leonarda, Opata napisanego przez X. Juliana A. Łukaszkiewicza.
![Wielka zmiana dla milionów Polaków! Ta decyzja wpłynie na każde gospodarstwo domowe [13.01.2025]](https://static.warszawawpigulce.pl/wp-content/uploads/2024/04/PILNE.jpg)
