🔉3 GRUDNIA. Żywot Świętego Franciszka Ksawerego, Jezuity.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Żywot Świętego Franciszka Ksawerego

Poznaj życie Św. Franciszka Ksawerego, wielkiego misjonarza Kościoła Katolickiego, którego życie pełne było poświęcenia i miłości do Pana Boga. Jego niezwykła misja i nauki moralne są źródłem inspiracji dla wszystkich wierzącego, który pragnie pogłębić swoją Wiarę i oddanie. Św. Franciszek Ksawery, poprzez swoje nieustanne działania i cudowne dokonania, pokazuje nam, jak możemy żyć w pełni zgodnie z Naukami Chrystusa. Odkryj jego żywot i zobacz, jak jego przykład może odmienić Twoje duchowe życie.

Posłuchaj żywotu:

Żywot Świętego Franciszka Ksawerego, Jezuity.

(Żył około Roku Pańskiego 1552).

Wspomnienie przypada na dzień 3 grudnia.

— Grób. Ciało jego od r. 1554 spoczywa w Goa (Indie); prawe ramię zostało przewiezione w r. 1615 do kościoła al Gesu w Rzymie.

a akademii paryskiej słynął około roku 1533 jako profesor filozofii młody panicz, Franciszek, rodem ze zamku Ksawer pod Pampeluną, położoną w Hiszpanii. Równocześnie z nim chodził do akademii szlachcic hiszpański Ignacy, którego serce dążyło do wyższego celu. Młody Ignacy odgadł w uczonym Franciszku Ksawerym wybrane narzędzie i nie szczędził starań i zabiegów, aby go pozyskać dla Chrystusa Pana. Nie przestawał przypominać mu pamiętnych słów Zbawiciela: „Co pomoże człowiekowi, choćby cały świat zyskał, a szkodę by poniósł na duszy?“ W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ślubował wraz z Ignacym i pięciu innymi poświęcić życie nawracaniu niewiernych i zbawieniu duszy. Ustąpiwszy z katedry profesorskiej, przeszedł do nauki teologii.

Po ukończeniu nauk pojechał Ignacy do Rzymu, a wyświęcony na kapłana, przez czterdzieści dni sposobił się postem, modlitwą i rozmyślaniem do pierwszej Mszy Świętej. Gdy umieszczony przy kościele Św. Wawrzyńca z jak najlepszym skutkiem pracował w zawodzie duszpasterskim, król portugalski, Jan III, prosił go o kilku zakonników, którzy by mieli chęć udać się na misję do Indii Wschodnich. Ignacy wyznaczył na cel ten Franciszka Ksawerego i jeszcze drugiego kapłana.

Otrzymawszy błogosławieństwo Papieża Pawła III, odbył pielgrzymkę do Obrazu Matki Boskiej w Lorecie, do której miał osobliwsze nabożeństwo; potem wybrał się przez Alpy do Lizbony. W podróży przechodził około rodzinnego zamku, w którym żyła jeszcze ukochana matka, ale z tęsknoty oglądania jej uczynił Panu Bogu ofiarę i kazał ją tylko przez drugich pożegnać tymi słowy: „Spodziewam się niedługo i na wieki oglądać cię w Niebie“. W stolicy Portugalii mieszkał przed wybraniem się w drogę nie w pałacu królewskim, ale w szpitalu, poświęcając cały czas pielęgnowaniu chorych. Podróż do Indii trwała na morzu trzynaście miesięcy. Po wylądowaniu w Goa poprosił o ciasną komórkę w szpitalu i utorował sobie drogę do serc pogan w ten sposób, iż nasamprzód starał się usunąć zgorszenia między tamtejszymi Chrześcijanami. Rychło rano pierwszym jego zajęciem było pokrzepienie ciała i duszy więźniów i chorych. Potem przechodził wszystkie place i ulice miasta z dzwonkiem w ręku i zapraszał dzieci i doroślejszych do kościoła na nauki katechizmowe. Za pośrednictwem dzieci zjednywał sobie zaufanie i wdzięczność rodziców. Wielką była ilość grzeszników, którzy wskutek jego zabiegów szczerze się nawrócili, i pogan, którzy prosili o Chrzest Święty. Założył także seminarium w celu wychowania i wykształcenia młodych współpracowników. Później udał się do szczepu Parawasów, którzy już dawniej byli przyjęli Chrzest, ale dla braku nauki i kapłanów popadli znowu w pogaństwo. Po przybyciu zdziałał wiele cudów przy chorych i zmarłych, co na krajowców uczyniło niesłychane wrażenie. Uprzejmością i gorliwością w nauczaniu pozyskał sobie wszystkich, a ziarno przez niego rzucone, tysiąckrotny plon wydało. Aby ten plon nie zniszczał, budował Franciszek kościoły, uregulował nabożeństwo, a najzdatniejszych z pomiędzy nowo-nawróconych mianował nauczycielami. Następnie udał się do Trawankore, gdzie za widoczną przyczyną niewyczerpanej Łaski Bożej zaraz w pierwszym miesiącu ochrzcił dziesięć tysięcy pogan i w krótkim czasie poświęcił 45 kościołów. Sława Świętego Cudotwórcy rozeszła się po całych Indiach. Zewsząd go zapraszano, wszędzie z euforią witano. Błogie te skutki jego działań spowodowały go do napisania prośby do Św. Ignacego, aby mu przysłał jeszcze więcej misjonarzy.

Święty Franciszek Ksawery.

Na wyspie Terrate założył liczną parafię. Wtem doszła go wiadomość, iż mieszkańcy Mory, nienawidzący Portugalczyków, zamordowali przyjaciela jego Simona, który ich nawrócił do Chrześcijaństwa i popadli znowu w bałwochwalstwo. Franciszek bez namysłu wybrał się do nich w drogę. Odradzano mu tę podróż, gdyż klimat tych stron był niezdrowy, mieszkańcy rozbójnikami, a skwary dla cudzoziemców nieznośne. Na te przestrogi tak odpowiedział: „Gdyby to były kopalnie złota, srebra i drogich kamieni, gdyby tam można liczyć na obfity połów pereł, każdy by tam poszedł, nie pytając o niebezpieczeństwa. Czyżby kupiec miał okazywać więcej odwagi w nadziei obfitego zysku i wzbogacenia, aniżeli misjonarz chrześcijański, któremu wiadomo, iż może tam pozyskać dla Nieba dusze nieśmiertelne? Choćby mi się udało ocalić tylko jedną duszę, nie powinienem się ulęknąć choćby największego niebezpieczeństwa“.

Pojechał więc, zdobył dla Chrystusa Pana dwa największe miasta, zamieszkane przez więcej niż pięćdziesiąt tysięcy mieszkańców, wpłynął zbawiennie na poprawę obyczajów. Potem udał się do miasta Goa, powitał przybyłych z Europy misjonarzy i każdemu z nich przeznaczył odpowiedni zakres działania.

Zamiast wypocząć po mozolnej pracy, wsiadł na statek pogańskiego rozbójnika morskiego i puścił się do Japonii, leżącej na wschodnim krańcu Azji. Wylądował na brzegu wyspy bez broni, bez funduszów, bez znajomości języka krajowego, bez pomocy obcej, polegając jedynie na Panu Bogu i nadziei, iż Wszechmocny udzieli mu daru porozumienia się z rozmaitymi szczepami osiadłymi na wyspach, tworzących cesarstwo japońskie. Głoszenie Ewangelii było tu niesłychanie trudnym, a choćby niebezpiecznym, gdyż kapłani we wszystkim stawiali mu nieprzezwyciężone przeszkody. Mimo to poszczęściło mu się przez półtrzecia roku zasiać tyle ziarna Boskiego i oblać je swym potem, iż posiew ten w chwili jego odjazdu bujnie się rozkrzewił, a Japonia po trzydziestu latach liczyła już około czterysta tysięcy Chrześcijan.

Ksawery przyszedł do przekonania, iż nawrócenie Japonii pójdzie szybszym krokiem, jeżeli poprzednio Chińczycy, którzy mieli u Japończyków wielkie znaczenie, przyjmą Wiarę Chrystusową. Pośpieszył przeto do Goa, ażeby się przysposobić na tę tak istotną misję chińską. Sprzysięgli się na niego i ludzie i żywioły, aby uczynić bezskutecznymi usiłowania jego, ale mimo to dotarł aż do wyspy Sancian, skąd miał obszerny widok na Chiny, ziemię upragnioną i cel swej tęsknoty. Wtem zapadł na ciężką febrę; leżąc w nędznej, słomianej chacie, pozbawiony pomocy, z cierpliwością znosił boleści przedśmiertne i skonał z obliczem niebieską euforią rozjaśnionym dnia 2 grudnia 1552, licząc lat czterdzieści i sześć. Święte zwłoki tego męża, którego ze względu na nadprzyrodzone Łaski, wielkie zasługi i rozliczne przez niego zdziałane cuda można by chyba tylko porównać z pierwszymi Apostołami, spuszczono do grobu w kościele Jezuitów w Goa. Paweł V ogłosił go w roku 1619 „Błogosławionym“, a Grzegorz XV zaliczył w roku 1622 w poczet „Świętych Pańskich“, święte zaś „Stowarzyszenie rozszerzenia Wiary“ czci w nim swego Patrona.

Nauka moralna.

Podajemy na tym miejscu dwa zdarzenia z życia Świętego Franciszka, które jeszcze lepiej nam dadzą poznać ducha, jaki tego Świętego Apostoła ożywiał.

Stało się bowiem, iż w czasie jego pobytu w Rzymie zachorował pewien Jezuita, imieniem Rodriguez; Święty Franciszek zajął się wtedy pielęgnowaniem chorego. Nie mogąc jednak zasnąć w nocy, spostrzegł ów kapłan, iż pogrążony we śnie Franciszek, siedział przy łóżku, trapiony sennym marzeniem, schylił głowę do poduszki i silnie machał ramionami, jak człowiek, który chce naprzykrzającą się osobę od siebie odtrącić. Przy tym mówił Święty we śnie: „Matko Boża, pomóż; pomóż, Dziewico bez zmazy poczęta!“ Wśród tych serdecznych westchnień krew płynęła z ust i nosa jego. niedługo się jednak obudził i zawołał: „Bogu dzięki, nieskończone dzięki“. Pytał go Rodriguez, co mu tak bardzo dolegało, iż aż krew mu ciekła z ust i z nosa; ale Franciszek nie chciał mu dać żadnego objaśnienia. Dopiero przed wyjazdem do Indii zwierzył się przyjacielowi, zobowiązawszy go do zachowania tajemnicy. „W nocy owej miałem sen nieczysty, zdawało mi się, iż jestem w domu zajezdnym i iż się ktoś zbliża do mego łóżka na pół tylko przyodziany; przestrach ścisnął mi serce, błagałem Najświętszą Pannę o pomoc, broniłem się ze wszystkich sił i obudziłem w euforii odniesionego zwycięstwa. Łaska Boska zawsze mi dotychczas pomagała, iż pomimo rozlicznych pokus mogłem zachować czystość ciała i duszy taką, jaką ślubowałem przy akcie Chrztu Świętego“.

W Indiach zadawał sobie Ksawery dużo pracy, aby nawrócić portugalskiego szlachcica, który chlubił się ze swego niedowiarstwa i bezbożności. Wesołą gawędką udało mu się pozyskać zaufanie jego i przychylność, po czym starał się przemówić mu do serca i wykazać konieczność pokuty i pojednania się z Panem Bogiem. Szlachcic odpowiedział na napomnienia i przestrogi drwinkami i szyderczym uśmiechem. Nie zwątpił jednak Ksawery i nie poprzestał na tym, ale przy każdej sposobności ponawiał prośby i przestrogi. — Wszystkie usiłowania były nadaremne. Pewnego dnia wyszli razem na przechadzkę do pobliskiego zagajenia. Ksawery wznowił rozmowę o Miłosierdziu i Sprawiedliwości Bożej. Naraz ukląkł, obnażył plecy, wydobył spod habitu dyscyplinę i tak się nią osmagał, iż krew zaczęła spływać po ciele, przy czym w te się słowa do szlachcica odezwał: „Czynię to dla twej duszy, a uczyniłbym daleko więcej, byleby ją ratować! Ale cóżby znaczyła ta drobnostka wobec tego, co Pan nasz Jezus Chrystus dla ciebie uczynił? Czyżby Męka Jego i okrutna Śmierć nie miały wzruszyć twego serca?“ Po czym wzniósłszy oczy w Niebo, westchnął: „O Jezu, nie patrz na to, czym ja biedny grzesznik chciałbym Cię przebłagać, ale na własną Przenajświętszą Krew, i racz się nad nami zmiłować“. — Szlachcic stanął jakby w ziemię wryty. Nie mogąc pojąć ogromu takiej miłości bliźniego, klęknął obok Ksawerego, błagał, aby przestał się katować, obiecał poprawę i wiernie dotrzymał słowa.

Modlitwa.

Boże, Któryś ludy Indii chciał przez nauki i cuda Świętego Franciszka Ksawerego wcielić do Twego Kościoła, spraw łaskawie, abyśmy naśladowali przykłady cnót jego, jako i wielbili jego wspaniałe cnoty. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który króluje w Niebie i na ziemi. Amen.

∗ ∗ ∗

MARTYROLOGIUM RZYMSKIE

Dnia 3-go grudnia oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium:

Na wyspie Sancian w pobliżu Chin uroczystość Św. Franciszka Ksawerego z Towarzystwa Jezusowego, Apostoła Indii, który nawrócił wiele ludów pogańskich, będąc obdarzony mocą czynienia cudów, oraz innymi darami nadprzyrodzonymi. Skonał 2 grudnia, bogaty w zasługi i prace, ale uroczystość jego obchodzi się na rozporządzenie Papieża Aleksandra VII w dniu dzisiejszym. — W Judei pamiątka Św. Sofoniasza, Proroka. – W Rzymie męczeństwo Św. Klaudiusza, Trybuna wojny, małżonki jego Świętej Hilarii i synów ich Jazona i Marusa z 60 żołnierzami. Świętemu Klaudiuszowi kazał cesarz Numerian uwiązać olbrzymi kamień i utopić go w rzece; synowie jego i żołnierze zostali ścięci, Św. Hilaria zaś pogrzebawszy zwłoki synów, schwytaną została przez pogan, gdy razu pewnego przebywała w modlitwie na ich grobie i zmarła wśród zadawanych jej zelżywości. — W Tangerze w Marokko męczeństwo Św. Kassjana. Był długi czas pisarzem sądowym, ale za natchnieniem z Niebios poznał niesprawiedliwość postępowania swego, współdziałającego w zabijaniu Chrześcijan; dlatego złożył swój urząd i został sam Męczennikiem za prawdziwość Wiary Chrześcijańskiej. — W Afryce śmierć męczeńska Świętych Klaudiusza, Kryspina, Magina, Jana i Stefana. — Na Węgrzech pamiątka Św. Agrikola, Męczennika. — W Nikomedii męczeństwo Świętych Ambicjusza, Wiktora i Juliusza. — W Mediolanie uroczystość Św. Miroklesa, Biskupa i Wyznawcy, wspomnianego także przez Św. Ambrożego. — W Anglii uroczystość Św. Biryna, pierwszego Biskupa Dorcestru. — W Chur w Szwajcarii pamiątka Św. Lucjusza, króla Brytanii, który za Papieża Eleuteriusza jako najpierwszy z królów przyjął Wiarę Chrześcijańską. — W Sienie w Toskanii uroczystość Św. Galgana, Pustelnika.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku opracowane podług Ks. Piotra Skargi TJ, Ojca Prokopa Kapucyna, Ojca Bitschnaua Benedyktyna i innych wybitnych autorów wyd. III, 1937r

Poznaj także żywot Św. Franciszka Ksawerego napisanego przez:

X. Piotra Skargę T.J.
X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

Zachęcamy do:

poznania Nauki katolickie. Okres Bożego Narodzenia – Adwent.
uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu.
uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP — dzień 3
Rodzina w okresie Bożego Narodzenia. Cz. 1. Przed Narodzeniem Pana Jezusowym. Dzień 3
Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Franciszka Ksawerego: Nabożeństwo do Św. Franciszka Ksawerego.
Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.