Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Wyobraź sobie, iż słyszysz Pana Jezusa, mówiącego te Słowa: „Przykazanie daję wam: Abyście się społecznie miłowali, jakom Ja was umiłował” (Jan XIII, 34).
II. Proś Pana Jezusa o Łaskę, abyś posiadał w najwyższym stopniu miłość bliźniego.
I. Punkt.
Miłość powinna być nadnaturalna i powszechna.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pan nasz Jezus Chrystus przykazał nam, abyśmy miłowali jedni drugich, jako On nas umiłował.
On zaś umiłował nas miłością nadnaturalną i powszechną.
Miłością czynną i litosną.
Miłością wspaniałomyślną i heroiczną.
Takie przymioty powinna mieć i nasza miłość. Przede wszystkim ma być nadnaturalna, ugruntowana na wierze, która widzi i kocha w bliźnich żywy Obraz Boży i członki Mistycznego Ciała Chrystusowego, a raczej Samego Pana naszego Jezusa Chrystusa, mieszkającego w bliźnich naszych, Który rzekł: Coście uczynili jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mat. XXV). jeżeli miłość nasza jest nadnaturalna, będzie już tym samym powszechną, tj. będzie się rozciągała na wszystkich, gdyż wszyscy ludzie są dziećmi Ojca Niebieskiego, braćmi Pana naszego Jezusa Chrystusa.
ZASTOSOWANIE. Czy nie należysz do tych wielu Chrześcijan, którzy pochlebiają sobie, iż miłują bliźnich, a mają tylko pozór tej miłości? Tacy, zimni i obojętni w ogóle, są pełni uprzejmości i ugrzecznienia dla osób, które dla wyższego stanowiska, jakie zajmują w świecie, dla wpływów swoich, mogą im być pożytecznymi, albo w których spostrzegają wielkie podobieństwo charakteru lub pewne przymioty zewnętrzne, przypadające im do gustu. W tym wszystkim nie ma choćby i cienia prawdziwej miłości. Niczym innym to nie jest, jak samolubstwem, jak zmysłowością. Lękaj się tak wielkiej pomyłki i czyń nowe postępy w miłości, i to w miłości nadnaturalnej, która widzi we wszystkich ludziach Obraz Boży, i uważa wszystkich jako członków Mistycznego Ciała Chrystusowego.
UCZUCIA [**]. Pragnij gorąco, a skutecznie urzeczywistnić w sobie ideał doskonałej miłości bliźniego.
POSTANOWIENIE [***]. W miłości ku bliźnim strzeż się przymieszki samolubstwa i skłonności zmysłowych.
II. Punkt.
Miłość powinna być czynną i litosną.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Miłość Pana Jezusa nie tylko była ukryta w najtkliwszym Sercu Jego, ale okazywała się na zewnątrz w uczynkach. Życie Jego publiczne, jak to już nieraz uważaliśmy, było nieprzerwanym ciągiem uczynków miłości czynnej, uprzedzającej.
ZASTOSOWANIE. A miłość twoja czyli posiada te przymioty? Jest iż ona czynną? Czy okazuje się w postępach, w ochotnym, stałym i wytrwałym wspieraniu niedoli bliźniego, w przynoszeniu ulgi i pociechy według możności? Jest iż ona uprzedzającą? Czy przewiduje potrzeby i cierpienia bliźniego i biegnie im z pomocą? A może przeciwnie, daleki od takiej miłości, chcesz, aby cię proszono, sprzedajesz, iż tak powiem, usługi swoje za cenę pokornych błagań? Czy nie jesteś z liczby tych, którzy chociaż widzą kogo w największej potrzebie, przychodzą mu z pomocą bardzo niechętnie, dając mu uczuć, iż wyrządzają mu wielką łaskę? O, gdybyś miał wiarę żywszą, miłość twoja byłaby doskonalsza, wznioślejsza; nie czekając wezwania, spieszyłbyś pierwszy, zawsze gotów ku pomocy bliźniemu, pamiętając na te Słowa Boskiego Zbawiciela; iż Jego pozyskujesz w osobie bliźniego.
UCZUCIA. Proś o wiarę żywą, o miłość skuteczną, czynną, uprzedzającą.
POSTANOWIENIE. Jeślibyś choćby mimowolnie obraził lub zasmucił kogokolwiek, przeproś go z wielką słodyczą i wytłumacz się z twego postępku: podwój względem niego uwagę.
III. Punkt.
Miłość powinna być wspaniałomyślną i heroiczną.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Miłość Pana Jezusa ku nam obejmowała nie tylko potrzeby ciała naszego, ale także i przede wszystkim, potrzeby duszy. Dla miłości naszej nie mógłby więcej uczynić nad to, co uczynił, oddał całego siebie, oddał życie swoje za nas; ukochał nas więc Miłością wspaniałomyślną, heroiczną, bo, jak sam powiedział: „Większej nad tobą miłości nikt nie ma: aby kto duszę swą położył za przyjacioły swoje” (Jan XV, 13).
ZASTOSOWANIE. Miłość Chrystusa Pana powinna być wzorem i miarą miłości naszej. Więc miłość nasza powinna być także wspaniałomyślną, heroiczną, gotową na wszelkie trudności, ofiary i poświęcenia, gdyby takowych dobro bliźniego zwłaszcza duchowe, wymagało. Dokąd wszakże Opatrzność Boska nie ześle ci do wielkich poświęceń sposobności, czyń przynajmniej, co możesz: odwracaj bliźnich swych od złego, zachęcaj do dobrego słowem, a bardziej jeszcze przykładem. Czy tak pojmowałeś dotąd praktyczną miłość bliźniego? W czym spostrzegasz braki?
ROZMOWA DUSZY [****] z Jezusem Panem i Wzorem naszym.
Zachęcamy do:
- uczczenia Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 28
- uczczenia Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 28
Poznaj także żywot Św. Wacława Męczennika napisanego przez:
- O. Prokopa Kapucyna.
- X. Piotra Skargi T.J.
- X. Juliana A. Łukaszkiewicza.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024
