Żywot Św. Duli, służebnicy i Męczennicy.
Św. Dula (niewolnica, sługa), także Teodulą (sługą Pana Boga) zwana, urodziła się w Nikomedii w Małej Azji z ubogich rodziców i odebrała chrześcijańskie wychowanie. Choć kochała bardzo rodziców, musiała jednak rozstać się z nimi i szukać służby, by tym sposobem im dopomóc. Dostała się na służbę do pewnej matrony chrześcijańskiej i zrazu powodziło się jej dobrze. Po kilku latach zdarzyło się, iż pani jej była nieobecną, a mąż jej, oficer pogański, skorzystał z tego i chciał pobożną służebnę namówić do złego czynu. Pełna oburzenia, odrzekła Dula, iż natychmiast porzuci służbę, jeżeli jeszcze raz uczyni jej taką hańbiącą propozycję. Dodała jeszcze: „Jestem Chrześcijanką i Religia moja zakazuje mi wszelkich uczynków nieczystych”. Rozpustnik jednak nie zaniechał swych planów. Przy najbliższej sposobności ponowił napaści, grożąc Duli śmiercią, jeżeli nie będzie mu posłuszną. Gdy Święta i teraz trwała w cnotliwym postanowieniu dochowania czystości, rozgniewał się ów bezbożnik, i spełniając swą groźbę, zabił ją na miejscu. Tak dostąpiła Dula podwójnej korony, Dziewictwa i męczeństwa, dnia 25. marca 300 roku.
Nauka.
Służebne Chrześcijanki, które zmuszone jesteście szukać chleba u obcych, bądźcie bardzo ostrożnymi w wyborze swych chlebodawców. Nie patrzcie na wielką płacę, ale raczej na to, jaką opiekę mieć będziecie w tym domu, i czy chlebodawcy są ludźmi pobożnymi, którzy nie będą wam stawiać przeszkód w spełnianiu praktyk religijnych. Módlcie się i czuwajcie, by czystość wasza i niewinność nie były narażone na splamienie.
Modlitwa.
Święta Dziewico i Męczennico, Dulo, któraś tak wiernie pełniła obowiązki swego stanu, uproś wszystkim sługom chrześcijańskim tę Łaskę, by służąc wiernie i sumiennie swym chlebodawcom, unikały starannie wszelkiego grzechu, a tak wiecznej szczęśliwości stały się uczestnicami. Amen.
Źródło: Skarbiec Świętych Pańskich 1910r
