2 GRUDNIA. Bł. Radzym, Arcybiskup.

Żywot Bł. Radzyma, Arcybiskupa:

Bł. Radzym-Gaudenty, pierwszy Arcybiskup Polski, to Święty pełen duchowej mocy i oddania Panu Bogu. Poznanie jego żywotu jest nie tylko odkrywaniem historii, ale także głęboką inspiracją do wzmocnienia własnej Wiary. Jego niezłomna postawa i gorliwość w głoszeniu Ewangelii są doskonałym wzorem do naśladowania. Niech jego przykład umacnia nas w Wierze w codziennym życiu oraz inspiruje do działania na największą cześć i Chwałę Pana Boga i pożytku bliźnich. Jego życie jest świadectwem, iż z Bożą Pomocą każdy z nas może przyczynić się do budowania Królestwa Bożego na ziemi.

Żywot Bł. Radzyma, Arcybiskupa:

Bł. Radzym, (albo Gaudencjusz) Sławnicz, bratem był Świętego Wojciecha. Razem z nim wychowany pobożnie uczuł wcześnie powołanie do stanu duchownego. Wstąpił do Zakonu Benedyktynów, i tu odbywszy nauki, wyświęconym był na kapłana.

Gdy Św. Wojciech porzucił niewdzięczna Pragę, i poszedł do Rzymu, towarzyszył mu Radzym, krzepił w smutku, i pomagał w pracy. Wrócił z nim do Czech, był na Węgrzech, a wreszcie przyszedł do Polski, wszędzie opowiadając Ewangelię Chrystusa Pana. Osiadł wreszcie w Gnieźnie, a gdy Św. Wojciech poszedł nawracać pogańskich prusaków, został mianowany zarządcą arcybiskupstwa. Po śmierci Św. Wojciecha 997 r. król polski Bolesław Chrobry wyprosił u Papieża Grzegorza V., wyniesienie i zatwierdzenie Radzyna na arcybiskupstwo gnieźnieńskie.

Dobrym był arcypasterzem dbałym o rozwój diecezji, o zakładanie nowych parafii, i o utwierdzenie w Wierze niedawno nawróconych Polaków. Przystępny dla wszystkich, łagodził ostre namiętności możnych wspierających się z sobą zalecał im sprawiedliwość względem poddanych i ofiarność dla ubogich.

Ciało brata swego Wojciecha złożone początkowo w Trzemesznie do Gniezna sprowadził. i umieścił w kościele katedralnym. Świątobliwy swój żywot zakończył Radzym w r. 1006, i pochowany jest obok brata swego Wojciecha w kościele katedralnym gnieźnieńskim. Wierni za jego przyczyną wypraszali sobie wiele Łask.

W r. 1038, w czasie rządów królowej Ryksy, wpadł do Polski król czeski Brzetysław, niszcząc i paląc wsie i miasta. Zrabował i złupił wtedy Gniezno, i postanowił zabrać relikwie Św. Wojciecha. Wówczas kanonicy ukryli ciało Św. Wojciecha, a w jego bogatej trumnie umieścili ciało Bł. Radzyma.

Porwali Czesi trumnę z relikwiami Bł. Radzyma i z tryumfem zawieźli do Pragi, myśląc iż to relikwie Św. Wojciecha. niedługo jednak przekonali się o pomyłce. Bo ciało zabrane z Gniezna ma obydwa ramiona, a wiadomo, iż Św. Wojciech jednego ramienia nie miał, gdyż król Bolesław darował je cesarzowi Ottonowi, a ten zawiózł je do Rzymu, gdzie spoczywa w kościele Św. Bartłomieja. Wprawdzie Czesi robiąc obłudną minę, ciało Bł. Radzyma jeszcze dotąd pokazują jako Św. Wojciecha, ale sami w to nie wierzą, i schowali go w miejscu niepokaźnym.