Tryumfalny wjazd Chrystusa Pana do Jerozolimy: Rozważając tryumfalny wjazd Chrystusa Pana do Jerozolimy, dostrzegamy głęboki symbolizm tego wydarzenia. Pan Jezus, wjeżdżający na osiołku, ukazuje nam prawdziwe oblicze pokory i królewskiej godności. Jego wjazd jest zapowiedzią Jego ostatecznego zwycięstwa nad grzechem i śmiercią, a jednocześnie wezwaniem do pokoju i miłości. Zastanówmy się, jak my sami możemy przyjąć Pana Jezusa do naszych serc z euforią i pokorą, naśladując tłumy, które witały Go, wołając „Hosanna”. Niech to wydarzenie inspiruje nas do głębszej wiary i oddania, przynosząc chwałę Bogu w naszym codziennym życiu.
Wysłuchaj rozmyślania.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą Nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
Rozmyślanie.
I. Patrz w duchu na Chrystusa Pana, wjeżdżającego na oślicy do miasta, wśród radosnych okrzyków ludu.
II. Proś o Łaskę, aby Miłość Pana Jezusa odniosła tryumf nad sercami wszystkich i nad twoim.
I. Punkt.
Przygotowanie do uroczystego wjazdu Pana Jezusa.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Chrystus pozostał w Betanii przez cały dzień następny po wieczerzy u Szymona: był to szabat. Nazajutrz (w niedzielę palmową) szedł do Jeruzalem i stało się, gdy się przybliżył do Betfagi u góry, którą, zowią Oliwną, posłał dwu Uczniów Swoich, mówiąc: Idźcie do miasteczka, które jest przeciwko Wam, a natychmiast najdziecie oślicę uwiązaną i oślę z nią, na którem jeszcze żaden z ludzi nie siedział: odwiążcie je i przywiedźcie. A jeśliby wam kto rzekł: co czynicie? powiedzcie: iż Pan ich potrzebuje, a wnet je tu puści. Szedłszy tedy Uczniowie, uczynili jako im rozkazał i przywiedli oślicę i oślę. (Łuk. XIX., Mat. XXI., Mk XI). Co tu więcej podziwiać, czy Wszechwiedzę Pana Jezusa i Wszechwładzę Jego nad stworzeniem, czy posłuszeństwo Uczniów w rzeczy, która im się mogła wydać nierozważną i niebezpieczną, czy nareszcie gotowość mieszkańców Betfagi w oddaniu swej własności na usługi Pana.
ZASTOSOWANIE. Z podziwu przejdź w praktyczne zastosowanie:
- 1) zdaj się na Opatrzność Bożą; Pan Bóg czuwa nad wszystkim stworzeniem razem i nad każdym z osobna; on ciebie zna, widzi twe potrzeby i kocha cię najczulszą Miłością;
- 2) składaj Mu też często ofiary z tego, co posiadasz, ze zdrowia, z talentów, z wiadomości nabytych;
- 3) jeżeli odebrane rozkazy wydadzą ci się albo nierozumne albo trudne do spełnienia, nie wahaj się wcale i usłuchaj ochoczo i ślepo w duchu wiary, a przekonasz się z Uczniami, iż pierzchną wszelkie trudności.
|
UCZUCIA [**]. Ofiaruj Panu Bogu postanowienie, iż będziesz postępował według tej mądrej zasady i proś o Łaskę, abyś był wierny postanowieniu temu. POSTANOWIENIE [***]. Staraj się być posłusznym w duchu wiary, tj. z pobudek nadnaturalnych. Jest to najlepszy środek przełamania wstrętu naturalnego. |
II. Punkt.
Chwała i tryumf Chrystusa Pana.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Zatrzymaj wzrok twój radosny na tym tryumfie tak różnym od zwycięstw tego świata… na osobie Chrystusa Pana i na rzeszach, okazujących najwyższą radość. W Panu Jezusie… jakaż majestatyczna powaga, połączona z niewypowiedzianą słodyczą, z ujmującą prostotą. Zwraca na siebie wszystkich oczy, pociąga ku Sobie wszystkich serca, niezliczone tłumy cudzoziemców i krajowców zewsząd napływające, nie mogą znaleźć dosyć oznak czci i uwielbienia na wspomnienie Cudów, jakimi zaznaczył w trzechletniej pielgrzymce wszystkie Swoje kroki. Jedni nabrali, mówi Ewangelia, gałęzi palmowych i wyszli naprzeciwko Niemu; a drudzy obcinali gałązki z drzew i na drodze słali. A rzesza bardzo wielka, słali szaty swoje na drodze; i wołali: „Hosanna, Błogosławiony, Który idzie w Imię Pańskie, Król Izraelski!” (Jan XII, Mat. XXI).
ZASTOSOWANIE. Zdarzyć się może i tobie, iż dla powodzenia i dobrych uczynków uwielbiać cię będą jako człowieka nadzwyczajnego, a nawet jako Świętego. Niczego się wówczas bardziej nie wystrzegaj, jak próżności. Powodzenie to przyznaj Panu Bogu, Panu Bogu Samemu. Pomyśl, jak znikomą, jak niestałą jest chwała ludzka i przygotuj się na prędką zmianę, jakiej doświadczył Chrystus Pan, gdy w pięć dni później te same mury Jerozolimy powtarzały echem straszne: „Crucifige — ukrzyżuj Go!”
|
UCZUCIA. Naucz mnie, o Panie Jezu mój, naucz mnie zapomnieć o sobie, a szukać wszędzie tylko Chwały Twojej, tryumfu Kościoła i dobra mej duszy. POSTANOWIENIE. Będę często odnawiał dobrą intencję, abym uniknął próżności. |
III. Punkt.
Zazdrość faryzeuszów.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Uroczysty i wspaniały wjazd Chrystusa Pana do Jerozolimy był według przepowiedni Zachariasza (r. IX), dowodem i znakiem Przyjścia Zbawiciela. Uczeni i faryzeusze, wykładacze proroctw, nie mogli zapomnieć tak uderzającego szczegółu. ale zamknęli oczy na światło, puszczając wodze swej zazdrości i nienawiści. „Widzicie, iż nie zyskujemy, mówili między sobą, oto wszystek świat za Nim poszedł” (Jan XII). A choćby niektórzy faryzeusze rzekli do Niego: „Nauczycielu, zabroń tego uczniom twoim” (Łuk. XIX, 39). ale Jezus chciał, aby Mu w tej chwili oddano Chwałę i rzekł: „Powiadam wam, iż jeśliby ci milczeli, kamienie wołać będą” (Łuk. XIX, 40). W istocie też, gdy podczas Męki Boskiego Mistrza zastraszeni Uczniowie milczeli, kamienie, rozpadając się, głosiły Jego Bóstwo.
ZASTOSOWANIE. o ile olśniony jesteś powodzeniem i sławą towarzyszy swoich, nie naśladuj zazdrości faryzeuszów. Dziękuj Panu Bogu za wszystko dobro, przez kogo bądź ono się dzieje.
|
ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem tryumfującym w dniu dzisiejszym. |
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp.
Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Zachęcamy do:
- podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 18
- Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 18. Sąd. Cz. 1
- Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.
- Rocznica konsekracji Rzymskich Bazylik Świętych Apostołów Piotra i Pawła.
