🔉16 PAŹDZIERNIKA. ŚW. JADWIGA, WDOWA. ROZMYŚLANIE.

salveregina.pl 1 miesiąc temu
Zdjęcie: różaniec krzyż


Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie.

Św. Jadwiga służyła Panu Bogu przez

I. życie pokorne,

II. miłosierdzie dla nieszczęśliwych.

„Umiłowałaś sprawiedliwość, a nienawidziłaś nieprawości, dlatego namaścił cię Bóg. Bóg twój, olejkiem wesela ponad towarzyszki twoje” — (Mszał).

I. — W wieku trzynastym świętość zdobywa w Polsce siedziby książęce i dociera do dworów królewskich. Naród staje się prawdziwie chrześcijański. Wiara jednoczy wspólnym posłuszeństwem i umiłowaniem Pana Boga kmieci z rycerzami, a choćby z książętami. Nierzadko zdarzało się, iż książęta w imię Chrystusa służyli nieszczęśliwym zapraszając ich do swego stołu. Wiele pod tym względem zdziałały święte niewiasty. Poczet ich imion jest długi. Bł. Bronisława, Bł. Kinga, Bł. Jolanta, Bł. Salomea, Św. Jadwiga. To nie wszystkie, ale te, o których wiemy choćby dzisiaj, iż naród im tak wiele zawdzięcza. Dzięki nim obyczaje niejednokrotnie surowe, a choćby okrutne złagodniały i one przyczyniły się do tego, iż litość przestano uważać za słabość. Życie prywatne i publiczne dzięki Świętym niewiastom nabrało cech prawdziwie chrześcijańskich.

Wyjątkowy wpływ wywarła Św. Jadwiga. Umiała tak pokierować życiem rodzinnym, iż jej mąż Henryk Brodaty ulegał jej we wszystkim, a zwłaszcza w tym, co miało związek z adekwatnym pojmowaniem obowiązków małżeńskich, ojcowskich i książęcych. Św. Jadwiga była dobrym natchnieniem tego księcia. Jakkolwiek niewiasty jej stanu lubiły stroje i kochały się w rozrywkach, ona pragnęła być jak najbardziej ukrytą i nieznaną. Przebywając na dworze książęcym nosiła skromny strój i starała się wykonywać wszystkie, choćby najniższe powinności. Tak była przejęta czcią dla kapłanów, iż zawsze im miejsca ustępowała i nigdy nie usiadła przy stole, zanim nie uczynił tego kapłan odprawiający Mszę Świętą. W klasztorze trzebnickim, który ufundowała i uposażyła, pragnęła być nieznaną i chętnie inne siostry zakonne w ich czynnościach wyręczała.

II. — Największą zaletą Św. Jadwigi było wielkie miłosierdzie. Przejęta słowami Chrystusa Pana: ,,Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7), użyła całej swej fortuny książęcej na polepszenie doli nieszczęśliwych. Rozumiała dobrze, iż jałmużna podana wyniośle, upokarza i dlatego zawsze starała się to czynić z jak największą miłością, bez wyniosłości, tak, by nikt choćby największy żebrak nie czuł się dotknięty. Podczas wielkiego głodu kazała wołać po mieście, aby wszyscy, którzy potrzebują wsparcia, szli do jednej z jej wsi, gdzie było zboża pod dostatkiem. Współczuła też doli poddanych i jakkolwiek nie mogła zmienić współczesnych warunków społecznych, starała się o ile było w jej mocy, by starostowie nikomu nie czynili krzywdy. Niejednokrotnie kapelanom swoim polecała, aby za uciśnionymi wstawiali się u władzy. Tak bardzo pragnęła wszystkim czynić dobrze, iż chociaż żyła w klasztorze trzebnickim, ślubów zakonnych nie składała, nie chcąc się pozbawić możności czynienia jałmużny.

W praktykach pokutnych była tak dyskretna, iż do ostrej włosienicy przyszyła rękawy z delikatnego płótna, aby w ten sposób ukryć narzędzie umartwienia. Nic w jej życiu nie było na pokaz, nigdy nie kierowała się próżną chwałą, ale zawsze starała się ponad wszystko kochać Boskiego Zbawiciela i służyć Mu w najbardziej nieszczęśliwych. Wyniszczona długimi postami i poświęceniem się dla biednych, zasnęła w Panu 15 października 1243 r.

Modlitwa.

Święta Jadwigo, któraś na dworze książęcym zachowała pokorę swego serca i któraś zawsze chciała być ukrytą, szczególnie zaś wtedy, gdy Cię podziwiano, dopomóż nam, abyśmy nauczyli się czynić dobrze nie oglądając się na pochwały. Niech dla nas tak jak dla Ciebie jedyną pobudką postępowania będzie Chwała Boża. Prosimy Cię, abyś nam wyjednała Łaskę wielkodusznej miłości Boga i wszystkich ludzi, którzy potrzebują naszego czasu, zdrowia, serca i chleba. Amen.

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 16
  2. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Jadwigi: Nabożeństwo ku czci Św. Jadwigi, królowej.
  3. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Gerarda Majelii: Nabożeństwo ku czci Św. Gerarda Majelii.

© salveregina.pl 2024

Idź do oryginalnego materiału