🔉14 września. ŚWIĘTO PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO. ROZMYŚLANIA. CHLEB POWSZEDNI.

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie pierwsze.

Krzyż Święty doznaje w życiu Chrześcijan:

I. wielkiego uczczenia, które jednak

II. odnosi się do Tego, Który na Krzyżu wisiał.

„Czcigodne drzewo jest podwyższone, jaśnieje Wiara Chrystusowa, gdy wszyscy cześć oddają Krzyżowi” — (Brewiarz).

I. — Przez Krzyż rozumiemy drzewo wybrane przez Boską Mądrość, aby na nim umarł nasz najukochańszy Zbawca dla naszego Odkupienia. Przez krzyż rozumiemy także wszelkie malowane lub rzeźbione podobizny krzyża, które nam przypominają śmierć krzyżową Pana naszego Jezusa Chrystusa. Chcemy się teraz zastanowić nad znaczeniem rzeczywistego Krzyża Chrystusowego, a następnie jego znaków i rozważyć jak cały świat zgodnie z Wolą Bożą wysoko je ceni i czci. Jaki szacunek mieli pierwsi Chrześcijanie dla Krzyża, z jaką rzewną pobożnością czcili Go jako narzędzie naszego zbawienia, jak wspaniałą świątynię wznieśli w Jerozolimie i w Rzymie dla jego uczczenia!

Gdy Chrześcijanie skarb ten, który wpadł w ręce niewiernych, znowu odzyskali, chciał cesarz Herakliusz sam na własnych ramionach zanieść go na górę Kalwaryjską a nie czując się godnym tego, zdjął swój kosztowny strój cesarski i upodobnił się do pokornego Chrystusa Pana. Także obrazy Krzyża miał zawsze Kościół Katolicki w największym poszanowaniu, tak iż Krzyż stał się znakiem Wiary Katolickiej. Znak Krzyża jest wystawiany przy drogach, umieszczany na wszystkich kościołach i na wszystkich Ołtarzach i używany przy wszystkich ceremoniach. Bez tego Znaku nie ma Błogosławieństwa, nie ma święceń kapłańskich, nie udziela się ani przyjmuje żadnego Sakramentu. Temu Najświętszemu Znakowi oddaje duchowieństwo w Wielki Piątek boso adorację.

Znak ten zdobił nie tylko korony królów, ale także każdy przedmiot i naczynie służące w liturgicznej Służbie Bożej. To wszystko oznacza, iż wszelka Świętość i Łaska i Moc Boża spływa na świat z Krzyża Chrystusa, na którym je wysłużył Zbawca.

II. — Cześć, jaką oddajemy Znakowi Krzyża Świętego, nie odnosi się jednak do drzewa lub kamienia, z którego jest sporządzony, ale do Tego, Który za nas na Krzyżu umarł. Przez cześć tego Świętego Znaku składamy Panu Bogu należne dzięki za Miłość, którą nam w Nim okazał. Dajemy przez to wyraz naszej Wierze w Pana naszego Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego. Wzmacniamy naszą nadzieję przez mocną ufność w nieskończone Zasługi Pana naszego Jezusa Chrystusa. Owszem, czcimy przez to także całą Trójcę Świętą. Gdy się znaczymy Krzyżem, wówczas mówimy: W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Święci przez Krzyż Święty czynili wiele cudów i na nas też spływa wiele Łask, gdy z pobożnością, wiarą, ufnością w Pana Boga posługujemy się tym Znakiem Odkupienia. Mamy w tym Znaku najpewniejszą obronę i najlepszą broń przeciw napadom szatana, przez którą możemy go łatwo pokonać i od siebie odpędzić.

Możemy wszystko otrzymać dzięki Znakowi Świętego Krzyża, jeżeli Go ze czcią będziemy wykonywali i czcili przez to Tego, Który dla nas umarł na Krzyżu. Staraj się ten Święty Znak czynić z pobożnością i ufnością w Panu Bogu, aby ci był Znakiem zbawienia. Spoglądaj często z wiarą i miłością na Krucyfiks, który wisi na ścianie w twym mieszkaniu. Kładąc się na spoczynek rzuć na niego ostatnie spojrzenie. Wykonuj dbale akty adoracji Krzyża w kaplicy, gdyż adorując Krzyż oddajemy cześć Boską Samemu Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi.

Modlitwa.

Rozmyślanie drugie.

I. Święci wysoko sobie cenią Krzyż i cierpienie.

II. Przez Krzyż dochodzą do Świętości i Chwały.

„Kto chce iść za Mną, niech sam siebie zaprze, i weźmie krzyż swój, a naśladuje Mnie” — (Mt 16, 24).

I. — Jak Pan Bóg cudownie podwyższył Krzyż, na którym umarł Odkupiciel i uczynił go czcigodnym, tak też podwyższa krzyż, który składa się z cierpień i utrapień, a Swoim Świętym wpaja taki szacunek ku Krzyżowi, iż choćby chlubią się z niego, za szczęśliwych się uważają i z Świętym Pawłem Apostołem wołają: ,,A ja nie daj Boże, abym się chlubić miał, jeno w krzyżu Jezusa Chrystusa” (Gal 6, 14). „A ja raduję się teraz w utrapieniach za was i dopełniam to, czego nie dostaje utrapieniom Chrystusowym, w ciele moim za ciało Jego, którym jest Kościół” (Kol 1, 24). Odkąd Chrystus Pan umarł na Krzyżu tak boleśnie i haniebnie, wszelka hańba i wszelka boleść zniesiona cierpliwie dla Pana Boga zmieniła się w cześć i pociechę. Ponieważ Chrystus uświęcił Krzyż, nie ma nic chwalebniejszego, nic więcej pocieszającego, nic bardziej uświęcającego jak cierpienie w miłości. Ponieważ Pan Jezus poprzedził wszystkich z najcięższym Krzyżem, dlatego prawdziwi przyjaciele i słudzy Pana Jezusa biorą swój krzyż chętnie i z euforią na siebie i postępują za Nim. Umartwiają swoje zmysły, obumierają sobie samym, aby się stać podobnymi do Pana Jezusa Ukrzyżowanego.

Jest rzeczą godną głębszego zastanowienia się, dlaczego Święci miłowali krzyż, to jest cierpienie, którego natura samorzutnie unika. Dlaczego Chrystus Pan poleca nam miłować Swój Krzyż? Najistotniejszym powodem jest to, iż przez Krzyż bierzemy udział w zbawczym Dziele Chrystusa. Aby uświęcić i zbawić czy to przede wszystkim siebie, czy bliźniego, nie wystarczy, aby Sam Chrystus Pan cierpiał na Krzyżu. Musimy i my połączyć się przez współcierpienie z Krzyżem Pana Jezusa, aby móc doznać zbawczych skutków Pana Jezusowego Dzieła. Krzyż kryje w sobie Tajemnicę tej Miłości Chrystusa Pana, Która kazała Mu za nas wynagrodzić przez cierpienie. Święci pojęli tę Tajemnicę i dlatego brali chętnie krzyż, by z jednej strony doznać Miłości Jezusa, a z drugiej strony okazać Mu swoją miłość. Bądźmy przeto przyjaciółmi Krzyża, bo dopiero wówczas staniemy się prawdziwymi przyjaciółmi Pana Jezusa.

II. — Krzyż utrapień, który uwielbiają, cenią i miłują naśladowcy Pana Jezusa, podwyższa też Jego miłośników, a cnotę ich czyni szczególnie cenną. Bez Krzyża żadna cnota nie może się ostać. Wiara, nadzieja, miłość bez Krzyża są słabe i ubogie w zasługi; przez stałą cierpliwość ożywiają się i stają się chwalebne i doskonałe. Świętość wymaga cnót nie przeciętnych, ale bohaterskich. Dlatego krzyż kształtuje właśnie cnotę wybitną i wiedzie duszę do prawdziwego heroizmu. Czyż nie jest to bohaterska wiara, gdy człowiek wbrew wszystkiemu, ufny w Pana Boga i w oczekiwaniu wiecznej nagrody za nic sobie uważa doczesne udręczenia i uciski? Czy nie jest to miłość mocna, która choćby wtedy daje duszy siłę do miłowania, gdy Pan Bóg odejmie jej uczuciową pociechę i zdaje się postępować z nią twardo i nieubłaganie? Czy nie wtedy pokazuje się najpiękniej pokora, gdy całuje rózgę, która ją chłoszcze, gdy czuje się niegodną wszelkiego dobra, a godną wszelkiej kary? Jak gwiazdy wśród ciemnej nocy jaśniej świecą, tak też cnoty w czasie utrapień.

Być posłusznym, gdy wszystko idzie według życzenia i woli, być cierpliwym, gdy nie ma nic do cierpienia, ubogim gdy niczego nie brakuje, czystym bez pokus, umiarkowanym, gdy żaden głód i pragnienie nie dręczy, jest wątpliwą cnotą. ale im twardsze przykrości, im cięższy krzyż, tym doskonalsza kształtuje się cnota, tym większa rośnie zasługa i tym wspanialsza przygotowuje się Chwała.

Modlitwa.

O Ukrzyżowany Jezu, wstydzę się bardzo, gdy rozważam, jak mało posiadam prawdziwej cnoty, skoro lękam się krzyża utrapień i nie chcę cierpieć. Wzmocnij mnie Łaską Swoją, abym się zapierał siebie, brał krzyż mój na siebie i naśladował Cię wiernie, żebym przez Krzyż Twój uświęcił się i wszedł do Chwały Twojej. Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 14
   
2. uczczenia Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 14
3. Nauka katolicka o czci Krzyża Świętego.
4. Przez Krzyż do Nieba!
5. uczczenia Tajemnicy Krzyża Świętego: Nabożeństwo ku czci Krzyża Świętego.

© salveregina.pl 2024