Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Widzę Pana Jezusa wśród Dwunastu Apostołów, wracających ze swej pielgrzymki misyjnej.
II. Prosić Go będę o przymioty konieczne prawdziwemu Apostołowi Pana Jezusa.
Apostołowie przygotowani i umocnieni przeciwko prześladowaniom, które ich czekają:
I. Punkt.
Przez przepowiednie Pana Jezusa.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Apostołowie, spełniając posłannictwo swoje nie doznawali z początku ani przeciwności ani złego obejścia, stąd łatwo mogli wnosić, iż tak będzie zawsze. Było więc rzeczą bardzo ważną, aby Boski Zbawiciel wyprowadził ich z tego zgubnego złudzenia, co też i uczynił, przepowiadając, że dalsze ich posłannictwo okaże się o wiele trudniejszym, iż położenie ich w pośród narodów pogańskich będzie jako owieczki bezbronnej pośród drapieżnych wilków. „Oto Ja was posyłam, jako owce między wilki”(Mat. X). Jakiż to groźny widok! Jakież stąd pojęcie mogli mieć Apostołowie o przyszłym losie swoim, ile walk ciężkich czekało ich.
ZASTOSOWANIE. Przestroga ta przyczyniła się później niemało do wzmocnienia wiary i odwagi Apostołów i pierwszych Uczniów; nic już nie mogło ich zadziwić ani też zachwiać. I my także jako Uczniowie Chrystusowi pamiętajmy, iż wszelkie krzyże są koniecznym udziałem na tym świecie. Gdy więc spadną na nas, nie zatrwożą nas ani złamią, owszem zdziwieni będziemy, iż te próby nie są jeszcze cięższe, a walka, iż nie pozostało niebezpieczniejsza i godniejsza Żołnierza Chrystusowego. Czyli tak sądzisz i tak rozumujesz?
UCZUCIA [**]. Proś o rozmiłowanie się w cierpieniu dla Imienia Jezusowego.
POSTANOWIENIE [***]. Wstawszy rano wyobrażaj sobie, iż w ciągu dnia czekają cię wielkie przykrości i walki, a przekonasz się, iż mniej ucierpisz, niż się spodziewałeś.
II. Punkt.
Przez ścięcie Św. Jana Chrzciciela.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Męczeństwo Św. Jana Chrzciciela w czasie niebytności Apostołów było zdarzeniem bardzo odpowiednim do potwierdzenia przepowiedni Pana Jezusowych o losie, który ich miał spotkać w przyszłości. Życie Świętego Przesłannika było ustawicznym apostolstwem, nacechowanym gorliwością najczystszą, najbezinteresowniejszą, jaka kiedykolwiek istniała. Szczęśliwymi świadkami tego życia byli Apostołowie. Słyszeli najwyższą pochwałę daną mu przez Pana Jezusa, a teraz dowiadują się, iż Jan padł ofiarą swej żarliwości, iż Herod oddał go na pastwę mściwości okrutnej niewiasty, iż więziwszy go przez półtora roku okutego w kajdany, rozkazał ściąć bez żadnej ku temu przeszkody ze strony Boskiego Mistrza. Teraz dopiero zrozumieli dobrze Słowa Zbawicielowe, powiedziane na kilka dni przedtem: „Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem ich jest Królestwo Niebieskie”.
ZASTOSOWANIE. Rozważając chwalebne męczeństwo Św. Jana Chrzciciela odnówmy postanowienie nie obawiać się złości ludzkiej, gdy idzie o spełnienie obowiązków powołania naszego albo uczynków gorliwości, oddajmy się na nowo i bez podziału w Ręce Sprawiedliwego Pana Boga, a On obróci to złe, które nam ludzie wyrządzają na nasz pożytek. Okrutny wyrok śmierci zjednał Janowi koronę męczeńską i tę Łaskę, iż jako na ziemi tak też i w otchłani był Przesłannikiem Mesjasza.
UCZUCIA. Wzbudźmy w sobie pragnienie żywe męczeństwa, wyznając zarazem niegodność naszą otrzymania tak wielkiej Łaski.
POSTANOWIENIE. W wypełnianiu obowiązków naszych miejmy zawsze na względzie jedynie Chwałę Bożą i zbawienie bliźnich.
III. Punkt.
Przez obietnice i przykład Pana naszego Jezusa Chrystusa.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Nadto, co Boski Zbawiciel powiedział i objawił Apostołom, aby ich przeciw przyszłym prześladowaniom uzbroić i umocnić, przydał jeszcze te pełne pociechy słowa: „Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie: Jam zwyciężył świat” (Jan XVI). „Jestem z wami, otaczając was Opieką Moją po wszystkie dni, aż do skończenia wieków” (Mat X, 39). „Kto by utracił duszę swą dla Mnie i dla Ewangelii, znajdzie ją w Niebie” (Mat. X, 39). A w końcu własny Swój Przykład na zachętę przywodząc, dodaje: „Nie jest uczeń nad Mistrza” (Mat. X, 24). „Jeśli Mnie prześladowali i was prześladować będą” (Jan XV, 20). „Dosyć uczniowi, aby był jako mistrz jego, a słudze, jako pan jego” (Mat. X, 25).
ZASTOSOWANIE. Wyryjmy głęboko w umyśle naszym te wszystkie Słowa Boskiego Mistrza. One i nam także dodadzą odwagi w cierpieniu, jako niegdyś podtrzymywały Apostołów w czasach ucisku, walk i prześladowań. Jakże pocieszającym i zachęcającym jest przede wszystkim to podobieństwo między uczniem a mistrzem, tym bardziej, iż odnosi się ono do życia przyszłego, o czym zresztą Sam Pan Jezus nas zapewnia, gdy mówi: „A Ja wam odkazuję Królestwo, jako Mi odkazał Ojciec Mój” (Łuk. XXII, 29).
ROZMOWA DUSZY [****] z Św. Janem Berchmansem (Tow. Jez.), którego święto na dzień dzisiejszy przypadające, obchodzono uroczyście po raz pierwszy u Św. Piotra w Rzymie 28 maja 1865 r. Liczne uzdrowienia otrzymane niedawno za jego wstawieniem się, powinny nas zachęcić do ufności ku niemu, do wzywania jego pośrednictwa i rozpowszechnienia jego czci.
Zachęcamy do uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 13
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024
![Przegląd wiadomości: kryptowaluty i blockchain [01.10.2024]](https://cryps.pl/wp-content/uploads/2024/10/PRZEGLAD-WIADOMOSCI-1-1.jpg)
