🔉11 LIPCA. Rozmyślanie. Uroczystość Świętego Norberta, Założyciela Zakonu Premonstratensów.

salveregina.pl 2 miesięcy temu
Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności


Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Okiem wiary patrz na Świętego — spoczywa­jącego w Wiecznej Chwale.

II. Proś Go, aby cię wspierać raczył Swoim przemożnym Orędownictwem.

I. Punkt.

Nawrócenie się Św. Norberta.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Norbert urodził się w Santen, w księstwie Klewaniu (Cleves), z rodziny spokre­wnionej z dworem panujących. Ukończywszy z nadzwyczajnym powodzeniem studia uniwersyteckie, wstąpił do stanu duchownego i wyświęcony na subdiakona, otrzymał bogatą kanonię, po czym niedługo został kapelanem na dworze cesarza Hen­ryka VI; ale jego obyczaje nie odpowiadały świę­tości powołania, któremu się był oddał. Do trzy­dziestego roku, życie jego upływało na dworze w lekkomyślnych przyjemnościach i uciechach doczesnych, tak iż niechybnym byłoby jego po­tępienie, gdyby Pan Bóg nagłym zrządzeniem Swego zmiłowania nie sprowadził go był ze złej drogi. Pewnego dnia, gdy jechał do Greden w West­falii, by wziąć udział w jakiejś światowej uro­czystości, piorun uderzył obok niego i obalił go na ziemię. Przyszedłszy do przytomności zawołał jakoby drugi Saul: “Panie, co chcesz, abym uczy­nił”. Głos znowu odpowiedział mu na to: “Odwróć się od złego, a czyń dobre, szukaj pokoju w sa­motności i pokucie”. Natychmiast Norbert zmie­niony w innego człowieka opuścił dwór cesarski, rozdał swoje dobra między ubogich, zamienił ko­sztowne szaty na ubogą sutannę i udał się do klasztoru Św. Zygberta na surową pokutę.

ZASTOSOWANIE. Bądź zawsze posłusznym i ule­głym głosowi Łaski, bez względu na to, czy daje ci się słyszeć przez słodkie natchnienie czy przez ciężkie próby i zbawienne wyrzuty sumienia. Je­żeli teraz ci wypomina, iż żyjesz w sposób nie odpowiadający, a może choćby wcale niegodny świętości twego powołania, nie rozpaczaj, naśladuj Św. Norberta. Jak On, odważ się na krok sta­nowczy; ocuć się z moralnego letargu: wejdź na ścieżkę doskonałości i gorliwie trwaj w dobrem, a jak On, będziesz Świętym, jakkolwiekby lekko­myślne było twoje życie przeszłe.

UCZUCIA [**]. Korne błagania. — Akt nadziei. — Ofiarowanie siebie.

POSTANOWIENIE [***]. Nie ulegaj nigdy pokusom zwątpienia.

II. Punkt.

Życie apostolskie Św. Norberta.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Po dwuletnim pobycie w pu­stelni, Norbert postanowił oddać się pracom apo­stolskim i zbawieniu bliźnich. Zaledwie został kapłanem, zaczął opowiadać pokutę i wszędzie niezliczone mnóstwo dusz nawracał. Biskup Laoński, poznawszy w nim wielkiego sługę Bożego, skłonił go, aby się osiedlił w jego diecezji. Nor­bert obrał na miejsce Swego zamieszkania samotną dolinę zwaną Premontre, tj. przekazaną (1120). To miejsce było przeznaczone w zamiarach Bożych na kolebkę przyszłego nowego za­konu, który miał wydać tylu Świętych i uwie­cznić imię Norberta. Regułę, którą nadał swoim uczniom, potwierdził Papież Honoriusz II (1126), a zakon Premonstratensów rozszerzył się niedługo po całym kraju. W rok później św. Norbert był zmuszonym przyjąć arcybiskupstwo Magdeburgskie; przez lat 7 piastował tę wysoką godność, nie zmienił jednak w niczym Swojego surowego i pokutnego życia, i zawsze z jednakową troskli­wością czuwał nad założonym przez Siebie zakonem.

ZASTOSOWANIE. jeżeli nie jest ci dane jako Św. Norbertowi, stać się założycielem zakonu, albo wielkim misjonarzem, usiłuj przynajmniej udoskonalić się w stanie, do którego cię Opatrzność Boża powołała i przyczynić się dobrym przykładom do uświęcenia bliźniego. Jedno i drugie jest twoim obowiązkiem. Czy też myślisz o tym na serio?

UCZUCIA. Upokorzę się przed Panem Bogiem na myśl, iż tak mało czynię dobrego i będę Go prosił, aby raczył przyjąć moją dobrą wolę.

POSTANOWIENIE. Starać się będę dobrym przy­kładem zbudować moją rodzinę i przyjść z po­mocą duszom bliźnich, modląc się za misjonarzy i wspierając dzieło rozkrzewienia Wiary.

III. Punkt.

Tryumf Świętego Norberta.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Uroczystość, którą dzisiaj ob­chodzą w kilku prowincjach pod nazwą tryumfu Św. Norberta, jest ustanowioną na pamiątkę zwy­cięstwa, jakie ten Święty odniósł nad herezjarchą Tanchelmem i nad jego zagorzałymi zwolennikami. Ci, rozmnożywszy się znacznie w Nider­landach, szerzyli groźne spustoszenia, osobliwie w mieście Antwerpii. Wszystkie środki władzy cywilnej i duchownej okazały się daremne, aż w końcu udano się do Norberta. Kazania Świę­tego Apostoła wydały zarówno prędkie jak nie­spodziewane owoce, toteż powszechnie uważano je za cudowne. W krótkim czasie nie było choćby śladów złego i katolickie nabożeństwo przywró­cone zostało w całej swojej świetności.

ZASTOSOWANIE. Pragniemy gorąco ściągnąć Bło­gosławieństwo Boże na nasze dobre uczynki. Na­śladujmy więc Św. Norberta, za jego przykładem przydajmy do czynu modlitwę, umartwienie, czy­stość intencji, uciekanie się do Najświętszej Dziewicy i do Świętych Aniołów Stróżów, którzy opiekują się duszami powierzonymi naszej żar­liwości.

ROZMOWA DUSZY [****] z Świętym Norbertem.

[1] Ur. około r. 1080. — zmarł 6 czerwca 1134. — Kano­nizowany 1582 r. — Zakon Premonstratensów czyli Norbertanów liczył przed wstrząśnięciami XVI wieku 50 opactw, 1300 klasztorów męskich i 400 żeńskich. Zakony duchowne, powstające z natchnienia Bożego dla obrony Kościoła stały się celem bezbożnych prześladowań; to powinno być dla nas wystarczającą pobudką, aby poświęcić chwilę medytacji ich założycielom, zwłaszcza, iż wszyscy byli wzorami cnoty tym doskonalszymi, iż celem ich powołania było uświęcenie drugich. Przypatrując się tym wzorom, kształcić się możemy w chrześcijańskiej doskonałości.

[2] Laon (Laodunum), miasto w południowo – wschodniej Francji.

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 11
  2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

Pokaż dalsze objaśnienia

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2024

Idź do oryginalnego materiału