Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia,
moje wargi będą Cię sławić. (Ps 63,3)
כִּי־טֹ֣וב חַ֭סְדְּךָ מֵֽחַיִּ֗ים שְׂפָתַ֥י יְשַׁבְּחֽוּנְךָ׃
ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεός σου ὑπὲρ ζωάς· τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσίν σε.
Życie (חַיִּים hajjim) w języku hebrajskim znaczy egzystencja, czas trwania życia, zdrowie, utrzymanie, ale też oddech czy oddychanie. Synonimem חַיִּים (hajjim) jest rzeczownik נֶפֶשׁ (nefeš), który znaczy tchnienie, oddech, dusza, życie, żywe stworzenie a choćby osoba, człowiek, wola, uczucia. Septuaginta tłumaczy ten termin greckim ψυχή (psyche), którego używają również Ewangeliści.
Obydwa rzeczowniki występują w dzisiejszym Psalmie responsoryjnym (Ps 63): „Ciebie pragnie moja dusza (נֶפֶשׁ nefeš)” (w. 2) oraz „Skoro łaska (hojna miłość) Twoja lepsza jest od życia (חַיִּים hajjim), moje wargi będą Ciebie sławić” (w. 4). Psalmista całą duszą, czyli całą swoją wolą, uczuciem czy całym życiem szuka Boga. On jest jego największym pragnieniem, ponieważ Jego hojna miłość jest czymś większym, lepszym, bardziej pożądanym aniżeli sama egzystencja ludzka.
Do tego typu doświadczenia wiary odnosi się Jezus w dzisiejszej Ewangelii (Łk 9,18-25), kiedy mówi o konieczności wyrzeczenia się własnej ψυχή (psyche), aby móc iść za Nim. Możemy ująć to doświadczenie także w inny sposób: ktoś, kto decyduje się na pójście za Jezusem, robi to, ponieważ podobnie jak Psalmista uznaje Jego hojną miłość za wartość większą od wszystkiego na tym świecie. Nie wacha się więc podporządkować Jezusowi swej woli, swoich uczuć, w końcu całego życia: „Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeżeli cały świat zyska a siebie zatraci”? (Łk 9,25).
