Żałować (נָהַם naham)

Żałował Pan, iż stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się w swoim sercu. (Rdz 6,6)

‎ וַיִּנָּחֶם יְהוָה כִּי־עָשָׂה אֶת־הָֽאָדָם בָּאָרֶץ וַיִּתְעַצֵּב אֶל־לִבּוֹ

καὶ ἐνεθυμήθη ὁ θεὸς ὅτι ἐποίησεν τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς καὶ διενοήθη.

Paenituit Dominum quod hominem fecisset in terra. Et tactus dolore cordis intrinsecus.

Niegodziwe czyny człowieka i jego złe usposobienie (Rdz 6,5) stają się przyczyną żalu i smutku serca Boga. Nie oznacza to jednak, iż Bóg żałuje samego aktu stworzenia człowieka ani iż chciałby „cofnąć czas” i sprawić, by wszystko potoczyło się inaczej. Bóg, widząc, jak bardzo człowiek oddala się od Niego i wybiera drogę zła, odczuwa głęboki smutek i cierpienie…