XX NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Ku Ojczyźnie. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

salveregina.pl 1 dzień temu

Zdjęcie: Współżycie z Bogiem

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

KU OJCZYŹNIE.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, wskaż mi drogę. która prowadzi do Ciebie.

Rozważanie.

1. Liturgia ostatnich niedziel po Zesłaniu Ducha Świętego ma szczególny nastrój, nastrój rzeczy dobiegających do kresu. Kościół zachęca nas do zastanowienia się nad marnością obecnego życia i do zwrócenia spojrzenia ku wieczności, która nas czeka. Dusze samorzutnie skupiają się, aby dokonać przeglądu swego poleżenia: jak zużyliśmy czas otrzymany od Pana Boga? W Introicie znajdujemy pokorne wyznanie: „Panie, zgrzeszyliśmy przeciw Tobie i nie strzegliśmy Przykazań Twoich”, a w Kolekcie prośbę o przebaczenie: „Panie, udziel w Swym Miłosierdziu wiernym Twoim przebaczenia i pokoju”. Potem Św. Paweł Apostoł w Lekcji (zob. Ef. 5, 15-21) poucza nas, jak najlepiej korzystać z czasu, jaki nam zostaje, aby osiągnąć Chwałę Wieczną: „Baczcie pilnie na swe postępowanie, niech ono nie będzie bezrozumne, ale zgodne z mądrością! Wykorzystujcie sposobną chwilę, bo nadeszły złe czasy”. Apostoł wyjaśnia nam na czym powinna polegać nasza mądrość: „Nie bądźcie nierozumni, a chciejcie zrozumieć, jaka jest Wola Pańska”. Największą głupotą i nieroztropnością, jaką można popełnić w czasie pielgrzymki tego życia, jest iść za własnym kaprysem, własną wolą. Wówczas postępuje się bardzo niebezpieczną drogą, która nigdy nie zaprowadzi do celu, jedyną bowiem drogą, wiodącą doń jest droga Woli Bożej. Kto szczerze szuka Woli Bożej i postępuje według Niej, kierowany nie własnym duchem, ale Duchem Bożym, Duchem Świętym — może być pewny, iż nie pobłądzi. „Bądźcie pełni Ducha Świętego — zachęca nas dzisiaj Św. Paweł Apostoł — śpiewajcie wspólnie psalmy, hymny i pieśni duchowe. Śpiewajcie Panu z całego serca i chwalcie Go… Bądźcie jedni drugim poddani”. Kiedy dusza chętnie pozwala się prowadzić Duchowi Świętemu, On ją bierze, opanowuje i napełnij sobą. Z tej pełności wyrasta samorzutnie duch modlitwy, dobrowolnej cnoty, pokornej uległości i zgody braterskiej.

Postępować według Woli Bożej, dać się prowadzić Duchowi Świętemu, to najkrótsza i najpewniejsza droga do Ojczyzny Niebieskiej.

2. Bez wiary nie można poznać drogi Woli Bożej i nią postępować. Ewangelia dzisiejsza (zob. Jan 4, 46-53) mówi nam właśnie o wierze i zaletach, jakie wiara powinna mieć, aby się mogła Panu Bogu podobać. Pewien urzędnik królewski, usłyszawszy o cudownych uzdrowieniach, dokonywanych przez Pana Jezusa, udaje się do Niego i prosi, aby przyszedł do jego domu i „uzdrowił jego syna, bo już dogorywał”. Ten człowiek wierzy w moc cudotwórczą Mistrza, ale daleki jest od tego, by wierzyć, iż jest On Synem Bożym. Pan Jezus rozumie i odpowiada: „Jeżeli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie”. Te słowa, historycznie skierowane do owego urzędnika i jego współziomków, moralnie odnoszą się do tych wszystkich, którzy uzależniają swoją wiarę od tego, co widzą lub słyszą. Niewielu jest takich, którzy z prostotą wierzą Ewangelii, Objawieniu, Nauce Kościoła Świętego. Wielu pozostaje obojętnych, a porusza ich jedynie jakieś niezwykłe zdarzenie działające na zmysły. Prawda, iż Pan może się tym posłużyć, aby wzmocnić naszą słabość, ale Mu się taka wiara nie podoba: „Błogosławieni, którzy nie widzą, a jednak wierzą” (Jan, 20, 29), powiedział Tomaszowi, który nie chciał wierzyć, dopóki nie ujrzał śladu gwoździ i nie włożył palca w Jego Rany. Prawdziwym motywem wiary nie jest nasze przeżycie, nie to, żeśmy widzieli i dotykali ręką, ale powaga Pana Boga. Pan Bóg się objawił, On nie myli się, ani nie może nas oszukać, a my wierzymy z całą pewnością Jego słowom. Wierzyć w słowa Pana Boga to prawdziwa wiara, wiara czysta, która podoba się Panu Bogu.

Pan Jezus, pragnąc doprowadzić urzędnika dworu do tej wiary, powiedział mu: „Idź, syn twój żyje! Uwierzył ów człowiek słowu, które mu rzekł Jezus i poszedł”. Nie była to jeszcze wiara nadprzyrodzona w Syna Bożego, jednak był to akt wiary w słowo Mistrza, a chociaż niedoskonały, wydał swój owoc: syn wyzdrowiał. Pan nie żąda nigdy więcej niż tyle ile Mu każdy dać może. Skoro widzi dobrą wolę, szczere wysiłki, przychodzi sam dopełnić dzieła. Tak wiara niedoskonała i jeszcze zbyt ludzka owego urzędnika została nagrodzona uzdrowieniem syna, a w następstwie stała się nadprzyrodzoną: uwierzył w Pana Jezusa już nie jako w zwykłego proroka czy cudotwórcę, ale jako w Syna Bożego: „I uwierzył z całym swym domem”.

W tym życiu zdążamy do Pana Boga nie przez widzenie, ale przez wiarę. Im czystsza będzie nasza wiara i bardziej wolna od ludzkich czynników, tym bardziej będzie podobała się Panu Bogu i pozwoli nam poznać oraz wypełniać z miłością Jego Świętą Wolę.

Rozmowa.

„Bądź miłościw Swoim dzieciom, o Boski Mistrzu, Panie, Ojcze. Udziel nam Łaski, abyśmy żyli według Twoich Przykazań, odtwarzali w sobie Twój Obraz i doznawali, wedle naszych możliwości, Twojej Dobroci, a nie surowości Twojego Sądu”.

„Daj nam wszystkim żyć w Twoim pokoju, przypuść nas do Swego Królestwa po przejściu bez rozbicia po falach grzechów, a Duch Święty, Twoja Mądrość Niewysłowiona, niech nas pobudza i prowadzi dzień i noc, aż do dnia doskonałego, do pełnej szczęśliwości. Udziel nam aż do ostatniej naszej godziny Łaski modlitwy w dziękczynieniu i dziękczynienia w modlitwie do Jedynego Ojca i Syna, Syna i Ojca, Syna Wychowawcy i Nauczyciela razem z Duchem Świętym” (Klemens Aleksandryjski).

„Panie, Ty wiesz co dla mnie najlepsze; niech się to stanie według Woli Twojej. Daj co chcesz, ile chcesz i kiedy chcesz. Uczyń ze mną, jak wiesz, iż będzie lepiej, jak Ci się bardziej spodoba i jak będzie na większą Chwałę Twoją. Postaw mnie, gdzie chcesz i postępuj ze mną swobodnie we wszystkim. Jestem w Ręku Twoim, czyń ze mną, co chcesz. Oto jestem Twym sługą gotowym na wszystko, gdyż nie pragnę żyć dla siebie, ale dla Ciebie, oby tylko godnie i doskonale! O Jezu najsłodszy, udziel mi Swej Łaski, abym zawsze chciał i pragnął tego, co Tobie jest bardziej miłe i co Ci się więcej podoba. Niech Twoja Wola będzie moją, a moja wola niech idzie zawsze za Twoją i zgadza się z Nią najlepiej. Niech moje chcenie i niechcenie będzie jedno z Twoim. Panie. Obym nie mógł chcieć lub nie chcieć niczego innego, tylko tego, co Ty chcesz lub czego nie chcesz” (Naśladowanie. III, 15, 2-3). Amen.

Zachęcamy do:

uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 6
Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 6
uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 6

Poznaj także żywot Św. Brunona, Wyznawcy napisanego przez: