Witamy w Wiedniu: "Kościół Donau City" czeka na was!

Jeśli zastanawiacie się, na co patrzycie, nie martwcie się - mamy dla was profesjonalną pomoc.

Tuż poniżej znajduje się 9-minutowy film, w którym rektor kościoła, „ks.” Ewald Huscava, oprowadza po wnętrzu anglojęzycznych gości:

https://www.youtube.com/embed/LsnLnJTSlg8

W tym filmie możemy zobaczyć fałszywą teologię Soboru Watykańskiego II w działaniu, zarówno w architekturze budynku, jak i w wyjaśnieniach podanych przez prezbitera. Wszystko kręci się wokół wspólnoty, gromadzenia się, poczucia objęcia i tym podobnych. Wszystko jest utrzymywane poziomo i pozostaje w sferze świata doczesnego. O wieczności nie ma choćby wzmianki.

Nie jesteście „zmuszani do klęczenia” w tym kościele, wyjaśnia nasz przewodnik, zamiast tego jesteście obejmowani. Jest oczywiste, iż jest to kościół uścisków, a nie przyklęknięć: „Gdyż napisano: Żyję ja, mówi Pan, przede mną ugnie się wszelkie kolano, i wszelki język wyznawać będzie Bogu” (Rz 14:11).

Mówi o „duchowej energii wytworzonej przez pomieszczenie” i przez obecnych Chrześcijan. Na stronie internetowej diecezji opisane jest wnętrze kościoła – to nie żart! — jako „przestrzeń dobrego samopoczucie” (Wohlfühlraum). Tego nie przebijecie! Kto nie chodzi do kościoła, aby czuć się dobrze?

Chrzest jest po to, aby być przyjętym do wspólnoty – o przebaczeniu grzechów „ks.” Ewald nie wspomina. Bóg jest refleksją w tym budynku – prawdziwym bogiem, którego tam się czci, jest człowiek.

„Boże światło przechodzi przez świat do tego kościoła”, wyjaśnia Huscava, odnosząc się do małych okrągłych okienek w ścianach. To, iż to Kościół katolicki niesie światło Boże na świat pełen mroku, nie jest czymś, co rozumie posoborowa teologia, ponieważ nie pochodzi ona od Boga, ale od człowieka: „A światłość w ciemnościach świeci, a ciemności jej nie ogarnęły” (J 1:5).

Ta parodia kościoła została wykonana przez austriackiego architekta Heinza Tesara, który wygrał konkurs architektoniczny diecezji spośród pięciu innych uczestników, zgodnie z niemieckojęzycznym wpisem w Wikipedii.

Tesar jest także człowiekiem, który zaprojektował tak zwane „stacje drogi krzyżowej” (Via Crucis) w kościele w Donau City, które same w sobie są obrzydliwością. Na poniższej ilustracji pokazano siedem z nich: