Umiłowany (ἀγαπητός agapētos)

Zatem, bracia moi umilowani i upragnieni, radosci i korono moja, tak stójcie w Panu, umiłowani. (Flp 4,1)

Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ καὶ ἐπιπόθητοι, χαρὰ καὶ στέφανός μου, οὕτως στήκετε ἐν κυρίῳ, ἀγαπητοί.

Itaque fratres mei charissimi, et desideratissimi, gaudium meum, et corona mea: sic state in Domino, charissimi:

Często słyszymy w listach św. Pawła, iż obejmuje nas miłość Chrystusa. Podobnie pisze św. Jan w swoich listach. Czasem słyszymy w czasie homilii przypomnienie, iż jesteśmy umiłowani. Najważniejsze w tym zawołaniu jest pytanie: przez kogo, kto nas umiłował. Do kogo prowadzi ten łańcuch umiłowania. Św. Paweł wyznaje swoją miłość do Filipian. Jednak pierwszy jest Bóg Ojciec, który pierwszy nas umiłował. Mogę chodzić dziś z sercem pogodnym, podniesionym czołem, bo w moje historii, powołaniu, tożsamości ciągle wybrzmiewa radosna wiadomość: jestem umiłowany.