Tajemnica liczb 666 i 888

Liczby od zarania dziejów budziły w ludziach respekt i fascynację. W starożytnych kulturach, a zwłaszcza w tradycji biblijnej, liczby nie były jedynie narzędziem do liczenia. Miały głębokie znaczenie symboliczne, metafizyczne i duchowe.

Dwie z nich – 666 i 888 – wydają się być jak dwa bieguny: jedna wzbudza lęk i grozę, druga przynosi nadzieję i poczucie zwycięstwa. Co oznaczają? Dlaczego jedną z nich Jan Ewangelista nazwał „liczbą Bestii”, a druga jest uznawana przez Ojców Kościoła za symbol Chrystusa?

Liczba 666

„Tu jest mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy. Liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć”. (Ap 13,18). Od ponad dwóch tysięcy lat ta liczba budzi niepokój. Niektórzy doszukują się jej w kodach kreskowych, inni w nazwiskach przywódców politycznych, firmach technologicznych czy kartach kredytowych. Jednak klucz do jej zrozumienia tkwi w kontekście biblijnym i symbolice liczbowej.

W Biblii liczba 7 symbolizuje pełnię, doskonałość Bożą – na przykład siedem dni stworzenia, siedem sakramentów, siedem duchów Boga. Liczba 6, która jej nie dorównuje, symbolizuje więc niedoskonałość, upadek, człowieka bez Boga. Potrójne powtórzenie tej liczby (666) oznacza absolutne zepsucie, doskonałość w złu, parodię Trójcy Świętej. To zatem nie tylko „liczba człowieka”, ale człowieka, który stawia się na miejscu Boga.

Niektórzy bibliści, posługując się tzw. gematrią (żydowską metodą przypisywania literom wartości liczbowych), twierdzą, iż 666 może oznaczać cesarza Nerona – prześladowcę chrześcijan. Inni widzą w niej obraz każdej epoki, w której człowiek tworzy system władzy odrzucający Boga – państwo, ideologię, technologię, która chce zapanować nad sumieniem.

fot. Master Wen | Unsplash

Niebezpieczeństwo liczby 666 polega na tym, iż nie zawsze przychodzi jako coś jawnie złego. Bestia nie zawsze nosi rogi. Może przyjść pod postacią kultu jednostki, nadmiernego konsumpcjonizmu, ideologii, która kwestionuje istnienie prawdy. Może objawić się w życiu duchowym jako pokusy samowystarczalności, duchowej pychy i buntu przeciwko Bogu.

Liczba ta uczy nas pokory: człowiek bez Boga zawsze będzie o jeden krok od przepaści. choćby jeżeli osiągnie sukces, wiedzę czy władzę, bez odniesienia do Stwórcy wszystko to staje się iluzją. 666 przypomina o realnym zagrożeniu, iż człowiek, który nie uzna granic swojej natury, stanie się niewolnikiem samego siebie.

Liczba 888

Mało kto wie, iż istnieje też liczba, która w tradycji wczesnochrześcijańskiej była uznawana za symboliczny znak Jezusa Chrystusa. To właśnie 888.

W języku greckim imię „Jezus” w gematrii daje sumę 888. Ale to nie wszystko. jeżeli 7 oznacza doskonałość stworzenia, to 8 symbolizuje nowe stworzenie, zmartwychwstanie, wieczność. Ósmy dzień to dzień, w którym Jezus zmartwychwstał – dzień, który przekracza czas, wyznacza nowy początek.

888 to zatem potrójna pełnia nowego życia, jakby echo potrójnego „Alleluja!”. O ile 666 to parodia Trójcy, 888 to afirmacja Trójcy Świętej działającej przez Jezusa w dziele zbawienia. Symbol ten niósł szczególną wartość dla chrześcijan żyjących w czasach prześladowań. W katakumbach i na grobach męczenników pojawiały się symbole ryby, krzyża i właśnie tej liczby – jako świadectwo nadziei.

Dwa bieguny

Można powiedzieć, iż całe życie duchowe toczy się między tymi dwoma biegunami. Z jednej strony – pokusa samowystarczalności, bunt, dążenie do boskości bez Boga (666). Z drugiej – łaska, odkupienie, zmartwychwstanie (888). Każdy człowiek wybiera, którą drogą chce pójść: drogą pychy czy drogą pokory, drogą samolubnej wolności czy wolności w miłości.

W codziennym życiu często nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo jesteśmy otoczeni symboliką liczb. Ale liczby takie jak 666 i 888 przypominają, iż rzeczywistość ma wymiar głębszy niż to, co widać na pierwszy rzut oka. Za każdą z nich kryje się przesłanie duchowe: ostrzeżenie przed upadkiem i zaproszenie do zbawienia.

Można powiedzieć, iż 666 to człowiek bez Boga, a 888 to Bóg, który stał się człowiekiem. Wybór, którego dokonujemy każdego dnia, brzmi zatem bardzo konkretnie: do kogo chcemy być podobni?

Ks. Mateusz Szerszeń CSMA