Święty Józef i aniołowie

O tym, jak blisko był św. Józef z aniołami, świadczy fakt, iż wszystkie decyzje opisane w Piśmie Świętym, a odnoszące się do Jego opieki nad Świętą Rodziną, były właśnie podejmowane z inspiracji anielskiej. Jak zaś, z drugiej strony, istotną postacią dla aniołów musiał być, i jest, św. Józef, wynika również z faktu, iż w hierarchii ludzkiej jest On przecież trzecią z kolei Osobą.

Pierwszy jest oczywiście Jezus Chrystus, Syn Boży, Wcielone Słowo, Bóg, który przyjął naturę ludzką dla zbawienia świata. Druga jest Przenajświętsza Dziewica Maryja, poprzez którą Słowo przyszło właśnie na świat, i która dzięki temu nazywana jest Współodkupicielką. A jako trzeci występuje św. Józef, który został wybrany na Opiekuna Świętej Rodziny. I jest to wielki przywilej wybrania, bowiem nie było kiedykolwiek lepszego człowieka na świecie dla spełnienia tej funkcji. Zresztą – choć prawda ta, niewątpliwie poprzez wielką, niebiańską skromność św. Józefa, była przez wieki ukryta – błogosławiony papież Jan XXIII oddając jej w świadomości Kościoła pielgrzymującego adekwatne miejsce i pamięć, przyznał we wspomnieniu w kanonie Mszy świętej pierwszeństwo św. Józefowi przed wszystkimi apostołami i świętymi.

Zaś, jak już było wspomniane, ta posługa św. Józefa była właśnie czyniona w niezwykłej łączności z aniołami. Łączność tę ukazuje szczególnie św. Mateusz Ewangelista, opisujący podejmowane przez św. Józefa decyzje. I tak na samym początku, gdy św. Józef dowiedział się od Maryi o Jej brzemienności, jako człowiek sprawiedliwy, zamierzał oddalić Ją potajemnie, aby obronić Ją przed zniesławieniami, i wedle ówczesnego prawa chciał przyjąć na siebie atak ewentualnych oskarżeń; a być może też (co sugerowała św. Brygida Szwedzka) nie czując się godnym do podjęcia opieki nad zapowiedzianym Mesjaszem i Jego Matką.

fot. Finoskov – praca własna | Wikimedia Commons | CC BY-SA 4.0

Te szlachetne, ale przejawiające się tylko w ludzkim wymiarze, odruchy św. Józefa, zostały jednak wyprostowane przez wizję anielską, podczas której został nadany adekwatny kierunek tej szlachetności. Anioł pojawił się bowiem św. Józefowi we śnie, pouczając i przypominając mu, iż pochodzi on przecież z linii króla Dawida, a zatem jest jak najbardziej godny, nie tylko ze względu jego cech osobistych, ale także i pochodzenia, do tego, aby podjął się funkcji Opiekuna Świętej Rodziny. Które to anielskie przypomnienia musiały w tej kwestii przynieść wiele otuchy św. Józefowi. Ponadto anioł powiedział, aby św. Józef nie bał się przyjąć do siebie Maryi, gdyż jest Ona jego małżonką – a więc anioł przypomniał św. Józefowi o jego obowiązku, pouczając, iż i od tej strony jest on zobligowany, tak prawnie, jak i wobec świata, do wypełnienia swych opiekuńczych zadań; aby więc tym bardziej nabrał pewności co do ich wykonywania.

Anioł nie zatrzymał się jednak na tym, ale przypomniał i wyższą motywację, która powinna kierować św. Józefem w jego poczynaniach. Anioł potwierdził bowiem to, co prawdopodobnie św. Józef usłyszał już wcześniej od Najświętszej Maryi Panny, tzn. iż z Ducha Świętego jest to, co się z Niej poczęło. A zatem tym bardziej św. Józef, jako człowiek duchowy, oczekujący wypełnienia się obietnic o nadejściu Mesjasza, powinien zapewnić opiekę Bożej Dziecinie i Jego Matce.

Anioł podkreślił zresztą jeszcze i wyszczególnił ten zbawczy wymiar – włączając do niego od razu niejako św. Józefa – poprzez ujawnienie Imienia Jezus, którym jako Opiekun powinien nazwać Dziecię. A więc została tam uszanowana już prawna rola św. Józefa.

Oczywiście pierwsza miała ujawnione imię Zbawiciela Najświętsza Maryja Panna podczas Zwiastowania anielskiego, niemniej włączono do tej euforii i św. Józefa, któremu właśnie anioł dopowiedział jeszcze, iż ta Dziecina zbawi swój lud od jego grzechów.

Stąd też św. Józef zaczął następnie służyć Chrystusowi, jak tylko mógł, z całych sił – i jak mówi św. Magdalena de Pazzi – przez to oddanie człowieczeństwu Jezusa, miał też następnie św. Józef wielki udział w kielichu Jego zbawczej Męki.

Jak zatem z tego wszystkiego widać anielskie objawienia, których doświadczył św. Józef, dotykały najważniejszych spraw i przynosiły odpowiedzi na największe pytania zakamarków ludzkiej duszy.

Następnie zaś, gdy św. Józef nie miał już problemów z podjęciem działania dla wypełnienia się woli Bożej, anielska pomoc dotyczyła właśnie wsparcia w wykonywaniu przez niego jego posługi Opiekuna. Otóż skoro nadeszło zagrożenie ze strony oszalałego Heroda, Anioł w objawieniu skierował św. Józefa wraz z Dziecięciem i Jego Matką do Egiptu, gdzie mieli się schronić przed niebezpieczeństwem. Kiedy zaś ów czas zagrożenia dobiegł końca – św. Józef również został powiadomiony przez objawienie anielskie, wraz z nakazem powrotu i wskazaniem Galilei, jako adekwatnego miejsca przebywania.

Że zaś wszystkie te anielskie objawienia dotyczyły uniknięcia stanów zagrożeń, a wiernie postępujący za nimi św. Józef ocalił dzięki temu Jezusa i Maryję, nie należy się zatem dziwić, iż później jednym z jego przymiotów stał się tytuł: Opiekun Kościoła Świętego – gdyż w tych dwóch Osobach ocalił przecież cały Kościół. Lub też inny jeszcze tytuł św. Józefa, tj.: postrach duchów ciemności – gdyż właśnie przez swą pokorną posługę ustrzegł Najświętszą Rodzinę od zagrożeń i przybliżania się złych mocy. W czym niewątpliwie pomagała mu i inna jeszcze jego cecha – czystości; tak, iż mówi się o nim, jako o: wzorze czystości. Zaś jak mówią też święci mistycy, czystość św. Józefa w niebie jest w parze niemal do czystości Maryi, przydając tym, przez blask Opiekuna, jeszcze większej (o ile to możliwe) chwały Najświętszej Pannie. Że zaś czystość jest też cechą, przez którą ludzie wielce mogą zbliżyć się do Aniołów, można sobie wyobrazić, jak blisko życia anielskiego był zawsze św. Józef.

Jakub Szymański