9 Listopada
Święto poświęcenia Kościoła Laterańskiego w Rzymie.
(Poświęcenie tego Kościoła nastąpiło około 330).
W święcie dzisiejszym Kościół Boży obchodzi pamiątkę pierwszego uroczystego poświęcenia kościoła chrześcijańskiego na ziemi, a tym był wspaniały kościół wybudowany w Rzymie przez cesarza Konstantego Wielkiego, na początku IV wieku, w miejscu gdzie był pałac bogatego pana Rzymskiego, nazwiskiem Laterana. Najpierw wzniesiony on został pod wezwaniem Zbawiciela; ale gdy później, wybudowane przy nim zostały dwie przepyszne kaplice: jedna pod wezwaniem świętego Jana Chrzciciela, druga pod wezwaniem świętego Jana Ewangelisty, więc kościół ten dziś powszechnie znanym jest pod nazwiskiem świętego Jana Laterańskiego w Rzymie.
Od początku świata, ludzie wznosili Ołtarze dla składania na nich ofiar Bogu najwyższemu. Adam, Noe, Abraham i inni Patryarchowie Starego Zakonu, zgromadzali się ze swojemi rodzinami i pokoleniami na miejsca takowe, aby tam Stwórcy wszech rzeczy, oddawać cześć wspólną, publiczną i uroczystą. Abraham wkoło ołtarza który urządził w Bersabei, zasadził las gęsty, aby to miejsce było więcej osamotnione i bardziej pobudzało do skupienia ducha, z jakim przy obrzędach religijnych znajdować się każdy powinien. Jakób wybudował ołtarz kamienny w Bethel, namaścił go pobłogosławionemi olejami, poświęcając Panu, i miejsce to nazwał Domem Bożym. Wiadomo z jaką nadzwyczajną wspaniałością odbył Salomon, poświęcenie Panu Bogu ojców swoich wspaniałej świątyni, którą wybudował był w Jerozolimie. Obrzędy te trwały tydzień cały. Złożono wtedy Panu Bogu w ofierze dwadzieścia dwa tysiące wołów, i sto dwadzieścia tysięcy baranów. Wreszcie sami poganie wszędzie wznosili świątynie dla swoich fałszywych bożyszcz, i słusznie jeden z ich wielkich mędrców pisał: „Podróżując po różnych krajach, napotkasz miasta bez murów któreby je otaczały, bez ludzi uczonych, bez królów, bez szkół i teatrów, ale ani jednego nie napotkasz bez świątyni“.
Owóż, przez lat przeszło trzysta no przyjściu Chrystusa Pana i założeniu Jego Boskiej Religii na ziemi, chrześcijanie pozbawieni byli kościołów, adekwatnie tak nazwanych. Wznosić ich w żaden sposób nie m ogli, gdyż wyroki cesarskie zakazywały tego najsurowiej, i gdyby
byli ośmielili się to uczynić, wnet zawziętość pogańska była by te święte budynki porozwalała. Przez cały więc ten czas, a tak długi, wierni chcąc uczestniczyć w Świętych Tajemnicach i obrzędach, musieli zapuszczać się w głębokie, ciemne i ciasne pieczary, zwane katakumbami, albo w największej tajemnicy, zgromadzać się do domów prywatnych na modlitwę, co wszystko, z ciągłym i wielkim, połączone było niebezpieczeństwem. Dopiero
około roku Pańskiego 304, doczekali się wyznawcy Chrystusowi możności wznoszenia kościołów jawnie i publicznie, a to wtedy gdy cesarz Konstantyn Wielki, zostawszy chrześcijaninem, wydał rozkaz, aby wszędzie budowano świątynię Bogu prawdziwemu.
Lecz aby to do tego tym skuteczniej wszystkich zachęcić i dogodzić własnej pobożności, sam ten święty Cesarz dał pierwszy przykład. W tym celu, w miejscu gdzie stał wówczas najprzepyszniejszy pałac, będący dawniej własnością patrycjusza Laterana, wtedy należał do Fausty żony Konstantyna, w wybudował on wspaniały kościół, którego to właśnie pamiątka poświęcenia, dziś się obchodzi. Odbył ją z wielką uroczystością Papież święty Sylwester, i wtedy wydał postanowienie, iż odtąd Ofiara Mszy świętej sprawować się powinna na ołtarzach kamiennych. Umieścił w tymże kościele, ołtarz przechowywany w Rzymie, na którym jeszcze święci Apostołowie Piotr i Paweł odprawiali Mszę Świętą, w czasie prześladowania. Dlatego też ołtarz ten był i pozostał drewnianym, a tenże święty Sylwester obwarował, iż na nim sami tylko Papieże mogą odprawiać Mszę świętą; co się po dziś dzień zachowuje.
Postanowiono zaś uroczystą pamiątkę tego poświęcenia obchodzić w całym Kościele Bożym, gdyż Bazylika świętego Jana Lateraneńskiego, nie uważa się jako kościół tylko miasta Rzymu, ale jako Kościół Matka wszystkich kościołów jakie są na świecie, jako główny kościół wszystkich zostających w jedności ze stolicą Apostolską. I dlatego nad drzwiami głównego wchodu do tej Katedry całego Chrześcijaństwa jest napis: ,,Matka i głowa wszystkich kościołów”. Jest więc ta Bazylika dla wszystkich chrześcijanina, jeszcze bardziej jego kościołem niż jego kościół parafialny, lub katedra Diecezjalna: bo chrześcijanin może zmienić swoją parafię i swoją diecezję, a nie może chcąc pozostać katolikiem, odłączyć się od Stolicy Papieskiej, którą ten kościół przedstawia.
Słusznie też Święty Piotr Damian Doktor Kościoła Świętego powiada: „Kościół świętego Jana Lateraneńskiego, jak był wzniesiony pod wezwaniem Zbawiciela, który jest Głową wszystkich wybranych, tak jest głową, matką i koroną kościołów świata całego. Jest on jakby szczytem całej religii katolickiej, i, iż tak powiem, kościołem wszystkich kościołów, miejscem najświętszym ze wszystkich miejsc świętych.
Gdy więc w każdej Diecezji, w każdej Parafii, dzień poświęcenia kościoła parafialnego lub katedry Diecezjalnej, obchodzi się uroczyście, jakże tym słuszniej, w całym chrześcijaństwie, wspólnie a z wielką pobożnością, obchodzić powinniśmy pamiątkę poświęcenia tej Papieskiej Katedry, w której jednoczą się w sobie kościoły świata całego, i która przez to, jedność katolicką w sobie przedstawia i utrwala.
Bazylika ta, kilkakrotnie wielkiemu popadała zniszczeniu, już to wskutek pożarów, już napadów ludów barbarzyńskich, albo trzęsień ziemi, ale Papieże odbudowywali ją zawsze jak najstaranniej i najwspanialej. W Roku Pańskim 1726 Bonifacy VIII, uroczyście poświęcił ją na nowo, a dzień dzisiejszy, na obchodzenie tej pamiątki w całym Kościele, wyznaczył.
Pożytek duchowny.
Obchodząc dziś pamiątkę pierwszego uroczystego poświęcenia kościoła katolickiego na świecie, dziękuj z całego serca Panu Bogu, iż żyjesz w czasach i miejscach, gdzie masz szczęście widzieć wzniesione domy Boże. Przy tym postanów nawiedzać je jak najczęściej, a zachowywać się w nich z tym najgłębszym uszanowaniem, z jakim być powinieneś w tych niebieskich przybytkach.
Modlitwa.
Boże! który nam corocznie ponawiasz pamiątkę poświęcenia tej najpierwszej w świecie wzniesionej na cześć Twoje świątyni, i dałeś nam doczekać dnia dzisiejszego dla jej obchodzenia; wysłuchaj prośby ludu Twojego i spraw, aby ktokolwiek wejdzie do kościoła Twojego dla błagania Cię o Twoje dobrodziejstwa, miał pociechę otrzymania wszystkiego o co Cię prosi. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, Który z Tobą żyje i króluje w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.
