Świątobliwy Świętosław, kapłan.

15 Kwietnia.

Świątobliwy Świętosław, kapłan.

— Grób: pochowany został w kościele Mariackim w Krakowie.

Urodził się w Sławkowie pod Krakowem. Rodzice jego byli ubodzy, ale pobożni, więc i syna pobożnie wychowali. Posłuszny chłopak prawdziwą był dla nich pociecha, a świątobliwym życiem wzorem dla rówieśników. Po śmierci rodziców oddali go krewni do majstra szewskiego na naukę. Pracował przy warsztacie, ale serce ku Panu Bogu podnosił. Nocami w sypialnej izdebce modlił się długo i odmawiał cały Różaniec. Gdy na siebie warsztat otworzył, wszystek zarobek rozdawał ubogim, sobie kilka na lichą zostawiając strawę. Nawiedzając często krakowskie kościoły, gdzie widział okazałe nabożeństwa w asystencji licznego duchowieństwa, powziął myśl służenia Panu Bogu w stanie duchownym. Nie posiadał jednak odpowiednich nauk, więc sprzedał swą posiadłość w Sławkowie, rozdał ją ubogim, a sam przeniósł się na stałe do Krakowa, gdzie zapisał się do szkół. Ukończywszy je z dobrym postępem, słuchał na wszechnicy teologii, po czym został wyświęconym na kapłana, i przeznaczonym na mansjonarza do kościoła Mariackiego w rynku. – Tutaj całe spędził życie, służąc Panu Bogu i Najświętszej Pannie Maryi, dla Której od młodości szczególniejsze miał nabożeństwo, jako do swej Opiekunki i Matki. Biskup poznawszy jego uczciwość i ścisłość ustanowił go egzekutorem testamentów. Żyjąc bardzo skromnie, oszczędności swe obracał na ozdobienie kościoła i dla ubogich. Nowo zbudowanego klasztoru OO. Karmelitów na Piasku był stałym dobrodziejem. Lubił modlić się i rozmyślał przed krzyżem cudami słynącym u Najświętszej Pannie Maryi i tu nieraz miewał objawienia. Jego to jest zasługą, iż za jego namową bogaci mieszczanie fundowali Psałterzystów w kościele Mariackim, aby po wszystkie wieki śpiewali na Chwałę Pana Boga. Trzy szczególniejsze obrał sobie cnoty: chwalić Maryę, dobrze czynić ubogim i milczeć. Milczenie zachowało go od mnóstwa grzechów. Mówił tylko to, co było koniecznie potrzebnym. Nazywano go uszczypliwie „milczkiem”, ale nie zważał na to powtarzając, iż mowa jest srebrem, ale milczenie złotem. Zmarł w opinii świętości 1489 r. i pochowany został w kościele Mariackim. Za jego przyczyną wypraszali sobie wierni liczne Łaski u Pana Boga.

Punkty do rozmyślania.

Mądrość tego świata, głupstwem jest wobec Boga, mówi Mędrzec Pański. Według Św. Grzegorza mądrość światowa polega na tym, aby innym być w sercu, a inaczej pokazywać się na zewnątrz; inną prawdę mieć na języku, a inną pod językiem; w uściech mieć słodycz, a w piersiach fałsz i jad; udawać baranka, wilkiem być w rzeczywistości.

Mądrość światowa gardzi uczciwością, kpi ze szczerości i prostoty, głupstwem nazywa darowanie uraz, honorem zemstę, niedołęstwem, gdy pokrzywdzony i oplwany modlisz się za oszczerców, krzywdzicieli i złorzeczących.

Modlitwa.

Ojcze Przedwieczny! Na cześć i Chwałę Twoją, a dla zbawienia mego i świata całego, ofiaruję Ci pokorę, umartwienie, Mękę, cierpliwość, miłość, śmierć i wszystkie Zasługi Jezusa Chrystusa, i błagam Cię, abyśmy owoców Jego Odkupienia wiecznie doznawali. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.