🔉Św. Hipolit.

13 Sierpnia.

Św. Hipolit.

— Grób. Zwłoki Św. Hipolita spoczywają w klasztorze Odkupiciela na górze Letenano koło Rieti.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Kiedy Św. Wawrzyniec odprowadzał Papieża Sykstusa na stracenie, i zdawał mu rachunek ze skarbów kościelnych, które według jego polecenia rozdał ubogim więzili go żołnierze, i zawiedli do cesarza. Pytał go tyran o jakich on skarbach rozmawiał, i nakazał je oddać sobie. Milczał Wawrzyniec i słowa nie odrzekł. Kazał go cesarz wrzucić do więzienia, nad którym Hipolit miał zarząd. Byli w więzieniu ślepi. Ci wyuczeni Religii Chrystusowej i ochrzczeni przez Wawrzyńca odzyskali wzrok. Widząc tak widoczne cuda Hipolit, prosił także o Naukę Chrystusową i przyjął Chrzest Święty z rąk Św. Wawrzyńca. Dziwną pociechę uczuł w sercu swoim i zapragnął, aby i jego domownicy dostąpili uczestnictwa w Łasce Chrystusa Pana. Uczył ich sam katechizmu, wreszcie przyprowadził ich w liczbie 19 do Św. Wawrzyńca, aby ich umocnił w Wierze i ochrzcił. Cieszył się Hipolit, iż sam jest Chrześcijaninem i otoczenie jego całe tej samej jest myśli, tej samej wiary. Po umęczeniu Św. Wawrzyńca, pochował go ze czcią na cmentarzu wdowy Cyrjaki, za co oskarżono go przed cesarzem. Pytał go, czy prawda, iż do czarowników chrześcijańskich przystał. Odpowiedział Hipolit, iż Chrześcijanie czarownikami nie są, ale Pana Boga jednego wyznają, i cesarzom wiernie służą. Rozgniewany cesarz kazał bić go po gębie kamieniami, jako bluźniercę pogańskich bożków, potem pokazał mu figurkę bożka, i ofiarę złożyć mu polecił. Nie chciał ofiarować Hipolit, więc wydał nań wyrok śmierci, i wykonać go kazał staroście. Chytry starosta dowiedział się, iż krewni i służba Hipolita przyjęli Chrześcijaństwo, aby więc cały majątek Hipolita bez sporów posiąść, uwięził jego krewnych i domowników, i w oczach Hipolita stracić ich kazał. Po czym Hipolita przywiązano do dzikich koni nieujeżdżonych. Te wlokły go w szalonym pędzie po kamieniach, krzakach, rowach, aż Panu Bogu ducha bohaterskiego oddał. Ciało jego i domowników pogrzebał kapłan Justyn obok ciała Św. Wawrzyńca.

Punkty do rozmyślania.

Samolub nie zna Miłości Pana Boga, nie zna bliźniego. Kto kocha bliźniego, ten kocha i nieprzyjaciół, to jest tych, którzy go krzywdzą, obrażają, a choćby grożą mu śmiercią. Św. Hipolit przebaczył cesarzowi i chciał mu służyć wiernie, przebaczył siepakom, którzy zabrali mu majątek i znęcali się nad nim w dodatku.

Dziś świat nie chce znać miłości nieprzyjaciół i woła o zemstę. Kto przebacza winowajcom nazwany jest podłym i tchórzem; kto się pojedynkuje, lub w inny sposób knuje zemstę i dokonuje jej z szatańską przewrotnością – ten jest człowiekiem honoru.

Bohaterską jest miłość chrześcijańska, – nikczemną miłość własna, światowa, samolubna.

Modlitwa.

Św. Hipolicie, szczery i bohaterski żołnierzu, któryś z miłości dla Chrystusa porzucił dostojeństwo, majątek, a choćby życie swe ochotnie ofiarowałeś, uproś nam u Boga, abyśmy równie szczerze i serdecznie Wiarę Katolicką ukochali, i zasłużyli sobie na koronę życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

© salveregina.pl 2024