Św. Erazm, biskup i męczennik (2 czerwca)

Erazm (umiłowany), Biskup Antyochii, żył w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Prowadząc życie umartwione i święte, przejęty był wielką gorliwością dla krzewienia wiary Chrystusowej i pracował z wielkim skutkiem w winnicy Pańskiej. Gdy za cesarza Dyoklecyana wybuchło prześladowanie chrześcijan, uszedł Erazm na pustynię koło Libanu, gdzie przebył siedm lat, żywiony cudownie przez kruka. Prześladowanie nie ustawało i wierni żyli w trwodze wielkiej i uciśnieniu. Erazm, wezwany głosem Bożym, powrócił do dyecezyi swej, umocnił zachwianych we wierze, zdziałał wiele cudów i pozyskał dla

Kościoła pogan wielu, których chrzcił publicznie. Starosta uwięził go i kazał mu wyrzec się Chrystusa, na co Biskup odrzekł mężnie, iż cesarz ma władzę nad jego ciałem, ale dusza jego należy do Boga. Kazał więc starosta katować go, bić ołowianymi prętami i przyodziać blachą rozpaloną. Wrzucono go potem w kocioł, pełen kipiącej smoły, oleju i siarki, ale Święty wyszedł cało z tej katuszy. Przywiązano go tedy do pala, wbijano mu drzazgi za paznokcie i strzelano, jak do tarczy. Wreszcie kazał starosta rozpruć mu brzuch i wyjąć wszystkie wnętrzności. Tak dokonał św. Męczennik żywota dnia 2. czerwca 303 r., a Aniołowie zabrali duszę jego przed tron Boga. Liczne cuda, jakie zaszły po jego śmierci, nawróciły bardzo wielu pogan. Relikwie Świętego spoczywają w Gaecie.

Nauka: Zniósł św. Erazm najstraszniejsze męczarnie i raczej wołał dać sobie wydrzeć wnętrzności, niż wyrzec się wiary świętej. Religia, która swym wyznawcom taką moc daje, musi być prawdziwą, co zrozumieli już poganie sami, nawracając się tłumnie. Kochaj więc tę wiarę katolicką, broń je, żyj podług jej przepisów i innych do tego zachęcaj.

Modlitwa: Boże, któryś mocą swą wspierał św. Męczennika, Erazma, w znoszeniu tylu katuszy, spraw, prosimy, abyśmy za jego przyczyną zwyciężyli zasadzki jawnych i skrytych nieprzyjaciół zbawienia i zjednali sobie obfite zasługi na żywot wieczny. Amen.