Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.
Rozmyślanie.
MIŁOŚĆ PRZYJAŹNI.
OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, obym mógł żyć doskonale w Twojej Boskiej Przyjaźni.
Rozważanie.
1. Najwyższym wyrazem miłości ludzkiej jest przyjaźń. Św. Tomasz poucza, iż miłość jest właśnie przyjaźnią między Panem Bogiem a człowiekiem. Przyjaźń jednak wymaga pewnej równości, wspólnoty życia, dóbr; wymaga wzajemności uczuć, wzajemnej życzliwości. ale czy może istnieć jakaś wspólnota życia między stworzeniem, które jest niczym, a Panem Bogiem, Bytem Najwyższym? Z punktu widzenia naturalnego, żadna. Jednak Pan Bóg raczył podnieść stworzenie do stanu nadprzyrodzonego, udzielając mu uczestnictwa w Swojej Naturze i w Swoim Boskim Życiu. Chociaż jednak człowiek jest ubóstwiony przez Łaskę, pozostaje zawsze stworzeniem, a Pan Bóg zawsze jest Bytem niedostępnym, transcendentnym. Ale w Swojej Nieskończonej Miłości, znalazł Pan Bóg sposób, aby człowieka podnieść na poziom Swojego Życia Boskiego. Pierwszym owocem Miłości Pana Boga ku nam jest właśnie równość, wspólnota życia, jaką przez Łaskę chciał ustanowić między nami a Sobą. Pan Bóg więc uprzedził nas nie tylko Swoją Miłością jako Stworzyciel, dając nam istnienie, ale również jako Ojciec, czyniąc nas uczestnikami Swego Boskiego Życia.
„Miłość wybiera albo czyni równymi miłośników”; oto jak Pan Bóg nas umiłował i uczynił podobnymi do Siebie, aby nas mógł przyjąć w krąg Swojej Boskiej Przyjaźni, jaka istnieje na Łonie Trójcy Przenajświętszej między Trzema Boskimi Osobami. Bardziej niż przyjaciel, który pragnie żyć z przyjacielem i zawsze szuka jego obecności i towarzystwa, Pan Bóg zapragnął stać się tak bliskim i poufałym nam, iż przychodzi i zakłada mieszkanie w duszach naszych: „Przyjdziemy do niego i przebywać będziemy u niego” (Jan 14, 23). Czy może być większa wspólnota życia między nami a Panem Bogiem jak to ciągle towarzystwo Trzech Osób Boskich, Które mieszkają w duszy naszej, i z Którymi możemy przez Miłość nawiązać prawdziwą przyjaźń?
2. Miłość żąda wzajemności w miłości. Pan Bóg uprzedził nas Swoją Miłością Przyjaźni. Pan Bóg pierwszy nas umiłował, a miłując nas, udzielił nam Łaski i Miłości, dzięki którym jesteśmy zdolni odwzajemnić się Jego Miłości. Odwzajemniamy się Miłości Pana Boga nie przez naszą miłość naturalną, ludzką byłoby to niewystarczające dla osiągnięcia celu, ale Miłością nadprzyrodzoną, jaką Duch Święty rozlał w sercach naszych, a która jest uczestnictwem w Nieskończonej Miłości, jaką Pan Bóg miłuje Siebie Samego. Pan Bóg udziela nam tego cennego Daru, a my powinniśmy Go przyjąć sercem czystym i wolnym, aby móc doń przylgnąć całą siłą naszej woli i naszego uczucia.
Ofiarując nam Swoją Przyjaźń, Pan Bóg uczynił nas podobnymi do Siebie, przekształcając nasz byt naturalny na nadprzyrodzony, a my, chcąc odpowiedzieć Jego Przyjaźni, powinniśmy się starać stać podobnymi do Niego, przekształcając naszą wolę w Jego Wolę. Prawdziwa przyjaźń prowadzi do wspólnoty myśli, woli, uczuć, pragnień, spraw. Prawdziwy przyjaciel czyni swoimi sprawy i pragnienia przyjaciela; myśli jak on, kocha to, co on kocha, chce, czego on chce. Tak samo musimy czynić i my w stosunku do Pana Boga, o ile chcemy żyć jak prawdziwi Jego przyjaciele. Pan Jezus Sam powiedział: „Jesteście przyjaciółmi Moimi, o ile czynicie to, co wam przykazuję” i „jeżeli kto Mnie miłuje, będzie strzegł Słów Moich” (Jan 15, 14; 14, 23). Zatem Przyjaźń z Panem Bogiem, czyli Miłość, wymaga od nas ciągłego starania się o uzgodnienie naszych myśli, woli i pragnień z Myślami i Wolą Boskiego Przyjaciela. Przyjaźń nasza z Panem Bogiem stanie się doskonała kiedy nie będzie w nas już nic, co by się sprzeciwiało pragnieniom i Woli Bożej, ale we wszystkim będziemy z Nią zgodni. Wówczas i zjednoczenie nasze z Nim będzie doskonałe. „Stan zjednoczenia z Panem Bogiem polega na tak całkowitej przemianie duszy w Wolę Bożą, by w niej nie było nic przeciwnego Woli Bożej, ale żeby we wszystkim i zupełnie jej poruszenia były tylko Wolą Bożą” (J. K.: Dr. I, 11, 2). Doskonała miłość, doskonała przyjaźń, doskonałe zjednoczenie z Panem Bogiem: oto kres, do którego masz zdążać, postępując pilnie krokami miłości.
Rozmowa.
„Ty wiesz, o Panie, iż jedynym moim pragnieniem jest zawsze Ciebie tylko miłować; nie ubiegam się o żadną inną sławę. Miłość Twoja uprzedziła mnie od dzieciństwa, wzrastała ze mną, a teraz jest to przepaść, której głębokości zmierzyć nie mogę. Miłość pociąga miłość; moje serce wyrywa się do Ciebie, chciałoby zapełnić przepaść Twej Miłości, ale jest to zaledwie kropla rosy pośród wód oceanu. Aby Cię kochać, tak jak Ty mnie miłujesz, zapożyczyć mi
trzeba Twej Własnej Miłości, wtedy jedynie uspokaja się serce moje”.
„Miłość! oto czego żądasz od nas. Nie pragniesz dzieł naszych, tylko miłości… nie lękałeś się żebrać o trochę wody u niewiasty samarytańskiej. Miałeś pragnienie, ale mówiąc do niej: ,Daj Mi pić’, Ty, Stwórca świata, żądałeś miłości od Swego stworzenia, pragnąłeś miłości! I teraz więcej niż kiedykolwiek jesteś spragniony. Pomiędzy zwolennikami świata znajdujesz tylko samych niewdzięcznych i obojętnych, a pomiędzy Swymi uczniami jakże mało, niestety, masz serc, które by oddały się zupełnie Twojej Nieskończonej Miłości”.
„Twoja Miłość pełna Miłosierdzia jest wszędzie zapoznana i wzgardzona… Te serca, na które pragniesz Ją wylać, zwracając się ku stworzeniom, u nich żebrzą przywiązania, szczęścia trwającego krótką chwilę, zamiast rzucić się w Twoje Objęcia i rozgorzeć Ogniem Twojej Miłości Nieskończonej. O Boże, czyż ta Miłość wzgardzona pozostanie na wieki w Twoim Sercu? Mnie się zdaje, iż gdybyś znalazł dusze oddające się Twej Miłości na ofiarę zadośćuczynienia, wylałbyś na nie Skarby przepełniające Twe Boskie Serce, tak, iż niedługo spłonęły by w tym Świętym Ogniu. O Jezu, spraw, niechaj będę tą szczęśliwą ofiarą. Spal mnie i zniszcz w Ogniu Twojej Świętej Miłości. Miłość Twoja otacza mnie i przenika, oczyszcza i odnawia bezustannie i wyniszcza w sercu moim wszelką skazę grzechową” (zob. T. Dz. J.: Dz. 10; 11; 8). Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 20
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
© salveregina.pl 2024
