WRZUCIŁA NAJWIĘCEJ
Bóg zna głębiny ludzkiego serca. Wie, co się w nim kryje… Budzi w Nim zachwyt prostota, pokora i umiejętność całkowitego polegania na Nim. Takie serce, które liczy się z Nim, Jego stawia na pierwszym miejscu, przyciąga Jego spojrzenie. On ma w nim upodobanie.
Każdy odruch ludzkiego serca, szczerego, nakierowanego na Stworzyciela, jest przez Niego zauważony. On odpłaca za dar, który człowiek chętnie Mu składa, darem niewspółmiernie większym. Uboga wdowa z Ewangelii, która wrzuciła do świątynnej skarbony zaledwie jeden grosz, znalazła uznanie w oczach Jezusa (por. Mk 12,41-42). Chociaż ów grosz nie miał prawie żadnej wartości, Mistrz docenił dar serca przepełnionego miłością do Boga, gotowego zawierzyć Mu siebie i los.
Każdy akt czystej wiary i zarazem czystej miłości ze strony stworzenia, zachwyca Serce Dawcy wszelkiego dobra. Umiejętność złożenia całej troski o siebie w ręce Najwyższego, wolność od polegania na sobie samym, jest znakiem otwarcia na Jego łaskę. Takich czcicieli pragnie mieć Bóg. W takich sercach On ma upodobanie.
Ubóstwo ducha, wolność od polegania na tym, co się posiada, serdeczna miłość do Boga, są znakiem szlachetności ducha, ukształtowanego przez łaskę. Człowiek ubogi duchem nie traci wewnętrznej równowagi, nie zasklepia się w sobie, bo żyje w zależności od Stworzyciela. Jemu oddaje chwałę, w Jego ręce powierza swój los. Na Nim polega i jest gotowy wszystko, co ma, złożyć Mu w darze.
Bóg godzien jest czystych darów, płynących z nieobłudnego serca… Do takiego daru niezdolni byli ci, którzy wprawdzie wrzucali do skarbony nieporównywalnie większe datki niż ta uboga wdowa, ale dar ten składali z tego, co im zbywało… (por. Mk 12,44).
Bóg zawsze czeka na twoje serce – im więcej w nim miłości, gotowości oddania się w Jego ręce, tym bardziej otwierasz się na pełnię Jego daru. I choćby jeżeli dasz Mu po ludzku tak niewiele, twój dar będzie miły i wielki w Jego oczach.
Liczy się twoja miłość do Stwórcy gotowa zawierzyć Mu siebie. Do takiej miłości wychowuje cię i usposabia słowo Jezusa. Taka miłość czyni wewnętrznie wolnym, szczęśliwym, bo zdanym na Niego. Taka miłość czyni hojnym dawcą, choćby jeżeli człowiek posiada naprawdę niewiele. Takiej miłości godzien jest twój Bóg.
s. Bożena Maria Hanusiak pust.
