PONIEDZIAŁEK XII TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Sąd roztropny. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

salveregina.pl 1 miesiąc temu
Zdjęcie: Współżycie z Bogiem


Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

SĄD ROZTROPNY.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Pomóż mi, o Panie, osądzać sprawiedliwie wszystko, abym mógł postępować z prawością.

Rozważanie.

1. Pierwszym zadaniem roztropności jest dobór odpowiednich środków do osiągnięcia ostatecznego celu. Często ten wybór jest łatwy i nasuwa się samorzutnie umysłowi przyzwyczajonemu sądzić i działać w świetle wieczności. Niekiedy natomiast wybór jest trudny i mozolny, jak np. gdy chodzi o wybór stanu lub zawodu, o nadanie nowego kierunku swemu życiu lub rozwiązanie zawiłych przypadków, w których trzeba brać pod uwagę czynniki niezależne od swojej woli. W takich wypadkach trzeba czasu, aby zbadać wszystko poważnie, poradzić się osób roztropnych i doświadczonych: działać nagle już znaczyłoby uchybić roztropności. Sam Pan Jezus mówi nam w Ewangelii o człowieku roztropnym, który pragnąc zbudować wieżę, „wpierw siada i oblicza wydatki, czy wystarczy mu na jej wykończenie” (Łuk. 14, 28). Czas obrócony na te badania i obliczenia podyktowane roztropnością nadprzyrodzoną nie jest bynajmniej stracony. Przeciwnie: nierzadko choćby w trudnych przedsięwzięciach, Sam Pan Bóg chce, byśmy cierpliwie czekali, aby okoliczności ukazały nam jasno Jego Wolę. W tym oczekiwaniu powinniśmy poświęcić wiele chwil na modlitwę, na błaganie Pana o światło, którego nie może nam dać własna roztropność. Istotnie, roztropność, chociaż jest cnotą wlaną i nadprzyrodzoną, jest zawsze cnotą wykonywaną przez nasze władze ludzkie i dlatego podlega naszej ograniczoności. Na pomoc jednak jej Pan Bóg udzielił nam szczególnego Daru Ducha Świętego: Daru Rady. Jego zastosowanie nie zależy od nas, ale możemy wyprosić je modlitwą.

Kiedy zaś, używszy wszystkich środków, podyktowanych roztropnością nadprzyrodzoną, poweźmiemy decyzję, wówczas sama roztropność nakazuje nam przejść do wykonania jej z odwagą i pilnością, bez ociągania się i bez zniechęcenia wobec trudności, jakie możemy napotkać.

2. Aby nasze sądy i wybór były roztropne, musimy uwolnić się od czynników zbyt subiektywnych, jakimi są upodobania, korzyści, antypatie lub sympatie naturalne. Niekiedy możemy oszukać się, osądzając jakieś położenie, lub zabierając się do jakiegoś dzieła pozornie dla Chwały Bożej i pożytku bliźniego. Gdybyśmy głęboko rzecz zbadali, zauważylibyśmy może, iż pobudki, jakie wpłynęły na nasz sąd, czy nasze postanowienia, były samolubne, pochodziły z miłości własnej, próżności, z pragnienia szacunku u drugich lub korzyści osobistej. Roztropność wymaga więc również, abyśmy uwolnili serce od tych wszystkich pobudek ludzkich, wymaga oderwania i wyrzeczenia. Kończąc właśnie mówić o roztropności potrzebnej człowiekowi, który pragnie wybudować wieżę i o królu mającym zamiar prowadzić wojnę, Pan Jezus powiedział: „Tak samo żaden z was, jeżeli nie wyrzeknie się wszystkiego, co posiada, nie może być uczniem Moim” (Łuk. 14, 33). Innymi słowy, roztropność potrzebna temu, kto chce być prawdziwym naśladowcą Chrystusa Pana, polega na wyrzeczeniu się tego wszystkiego, co może mu być przeszkodą do osiągnięcia życia wiecznego. Polega na zaparciu się siebie samego, aby mieć serce wolne od samolubstwa i miłości własnej. Tylko takie wyrzeczenie pozwoli nam zapanować nad odruchami miłości własnej i poruszeniami egoizmu a zatem postawi nas w możności wydawania sądów prawych, czynienia wyboru i postanowień beznamiętnych.

Szczególnie gdy chodzi o sądy i postanowienia wielkiej wagi, mogące mieć następstwa dla bliźniego lub odpowiadające upodobaniom, roztropność wymaga sumiennego zbadania, aby się przekonać, czy istotnie kierujemy się pobudkami nadprzyrodzonymi, niezależnie od jakiegokolwiek względu ludzkiego. Kiedy zaś jakaś okoliczność nami wstrząsnęła lub dotknęła nas do żywego, roztropność wymaga, aby się wstrzymać od wszelkiego sądu i postanowienia, dopóki nie odzyskamy spokoju. Inaczej narazilibyśmy się na niebezpieczeństwo działania pod wpływem namiętności a nie szczerej miłości dobra.

„Miłość jest roztropna, ostrożna, szczera”, mówi Naśladowanie Chrystusa (III, 5, 7); pamiętajmy więc, iż roztropność jest nieodzowną zaletą prawdziwej cnoty.

Rozmowa.

„O Boże, milszy Ci jest jeden czyn wykonany z roztropnością niż wiele nieroztropnych i lekkomyślnych, albowiem cnota roztropności rozważa i mierzy dokładnie wszelką czynność, aby mogła być wykonana na Twoją cześć”.

„Roztropność prawdziwa i nadprzyrodzona jest Twoją i w Tobie mieszka, o Panie. Niewielu ją posiada, albowiem tylu poszukuje jej z przebiegłością, która wydaje się roztropnością, a dociekając swoim rozumem Twoich zamiarów, traci w ten sposób czas, nie znajdując jej nigdy. Kto pragnie szczerze posiąść roztropność, powinien iść do Ciebie, o Słowo Wcielone, a w Tobie ją znajdzie razem ze wszystkimi innymi cnotami. ale znajdzie ją różną od roztropności ludzkiej, która dąży do tego, co wynosi a nie do tego, co poniża. W Tobie znajdzie roztropność, która prowadzi do pokory i uniżenia, jak Ty raczyłeś się upokorzyć i uniżyć, aby nam wskazać drogę wiodącą do zbawienia. Ty, o Panie, powiedziałeś: ,Kto chce iść za Mną, niech zaprze samego siebie, weźmie krzyż i naśladuje Mnie’ O! Tak, to jest najwyższa roztropność. A jednak dla roztropności ludzkiej wydaje się największym głupstwem. Dla mądrych tego świata wydaje się największym głupstwem wziąć krzyż i naśladować Ciebie, o Chryste Ukrzyżowany! ale Ty mię pouczasz, iż głupstwo Krzyża jest najwyższą mądrością, a zaprzeć się samego siebie największą roztropnością. Czyż może być bardziej mądre głupstwo jak wziąć krzyż z Tobą i iść za Tobą? Czyż może być większa roztropność jak umrzeć sobie samemu, by znaleźć życie w Tobie, który wszystko ożywiasz?” (Św. Maria Magdalena de Pazzi). Amen.

Zachęcamy do

  1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 12
  2. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Klary: Nabożeństwo ku czci Św. Klary.

© salveregina.pl 2024

Idź do oryginalnego materiału