Paschalna modlitwa w Zawadce Morochowskiej

W niedzielę Antypaschy, Jego Ekscelencja arcybiskup przemyski i gorlicki Paisjusz w asyście ks. mitrata Juliana Felenczaka i protodiakona Antoniego Jarego sprawował Św. Liturgię w cerkwi p.w. Spotkania Pańskiego w Morochowie.

Arcypasterz zwrócił się do licznie zebranych wiernych z pouczającym słowem, w którym podkreślił fakt Jubileuszu 100. Lecia uzyskania przez naszą Cerkiew autokefalii, który przyczynił się do odrodzenia na naszych ziemiach Prawosławia. Władyka przybliżył wiernym postaci wielkich hierarchów – ojców naszej autokefalii – Śp. Metropolitów Jerzego i Dionizego oraz biskupa krzemienieckiego Szymona – otaczającego duchowo – administracyjną opieką Łemkowszczyznę. Bądźmy więc wierni temu duchowemu testamentowi niezależności naszej Cerkwi, który otrzymaliśmy 100 lat temu – zakończył Władyka.

Modlitewnie śpiewał miejscowy chór parafialny.

O godz. 15⁰⁰ wyruszyła procesja na Zawadkę Morochowską, której mieszkańcy w 1946 roku ponieśli męczeńską śmierć z rąk totalitarnej władzy komunistycznej. Po wsi pozostał jedynie cmentarz na którym znajdują się trzy zbiorowe mogiły oraz pamiątkowy krzyż – pomnik z imionami 73. osób w tym kilkumiesięcznych dzieci, kobiet i starców. Po cerkwi pozostała – Ewangelia, która jak relikwia znajduje się w morochowskiej cerkwi. Po mieszkańcach Zawadki – pamięć wśród mieszkańców Morochowa i Mokrego.

Na cmentarzu arcybiskup Paisjusz wraz z duchownymi dekanatu sanockiego i protodiakonem Antonim sprawują paschalny parastas nad grobami zamęczonych w bestialski sposób mieszkańców. Wśród otaczającego lasu, w zaciszu brzóz, przy lazurowym niebie wznoszą się radosne śpiewy paschalne oraz pozdrowienia „Chrystos Woskres!” „Woistynu Woskres!”.

Na zakończenie arcybiskup zwrócił się do wiernych ze słowem, w którym pokreślił szczególną rolę męczeństwa za wiarę, które jest fundamentem Cerkwi oraz wyraził wdzięczność za pamięć i niesienie im – świadkom wiary – paschalnej radości, którą także oni dzielą się dzisiaj z nami. Władyka wyraził wdzięczność Bogu za to, iż jeszcze raz w swoim życiu mógł razem z duchowieństwem i wiernymi iść w procesji, do tego świętego miejsca, niosąc tym samym świadectwo naszej wiary i paschalnej euforii całemu okrążającemu nas światu.

lektor Dawid Strzałka

Foto: Autor i lektor Jakub Antonowicz