O godności kapłanów i o sakramencie Ciała Chrystusowego. O tych, co komunikują godnie i niegodnie.

Mistyczne Ciało Świętego Kościoła» z „Dialogu o Bożej Opatrzności czyli Księgi Boskiej Nauki” św. Katarzyny ze Sieny (http://sienenka.blogspot.com/2011/10/mistyczne-ciao-swietego-koscioa-cx.html): CX – O godności kapłanów i o sakramencie Ciała Chrystusowego. O tych, co komunikują godnie i niegodnie.

Bóg Ojciec: … Doszliście do wyższego dostojeństwa przez zjednoczenie Mej boskości z naturą ludzką, aniżeli anioł, gdyż przyjąłem naturę waszą, nie anielską. Tak więc, jak rzekłem, Ja Bóg stałem się człowiekiem, a człowiek Bogiem, przez zjednoczenie Mej natury boskiej z waszą naturą ludzką. Ta wielkość jest wspólnym dobrodziejstwem dla wszystkich stworzeń obdarzonych rozumem. ale spośród nich wybrałem Mych szafarzy, dla waszego zbawienia, aby przez nich rozdawana była K r e w pokornego i nieskalanego Baranka, Jednorodzonego Syna Mojego. Powierzyłem im rozdawnictwo Słońca, udzielając im światła wiedzy, ciepła miłości boskiej i barwy zjednoczonej z ciepłem i ze światłem, to jest Krwi i Ciała Syna Mojego. Ciało to jest słońcem, bo jest jednym ze Mną, który jestem prawdziwym słońcem, i zjednoczenie to jest tak ścisłe, iż nie można ich rozdzielić ani rozłączyć, tak samo jak w słońcu nie można oddzielić ciepła od światła, ani światła od ciepła, tak bowiem doskonałe jest to zjednoczenie. (…). Rzekłem ci, iż to Ciało jest słońcem. Ciało więc nie może być wam dane bez tej Krwi; ani też Ciało czy Krew bez duszy tego Słowa; ani dusza czy ciało bez Mego bóstwa, Ojca wiecznego. Jedno jest nieoddzielne od drugiego. Jak rzekłem ci na innym miejscu, natura boska nie oddziela się nigdy od natury ludzkiej: ani śmierć, ani nic innego nie może ich rozłączyć. Całą więc istotę boską otrzymujecie w tym najsłodszym Sakramencie, pod tą białością chleba. Jak słońce jest nierozdzielne, tak nie dzieli się cały Bóg i cały człowiek w bieli hostii. Choćby podzielić hostię na tysiąc tysięcy drobinek, w każdej jest cały Bóg i cały człowiek, jak ci rzekłem. Dzieląc zwierciadło nie dzieli się obrazu, który widzi się w zwierciadle; tak samo dzieląc hostię, nie dzieli się Boga ani człowieka, ale w każdej cząsteczce jest cały Bóg-człowiek. (…).

W każdej zapalonej świecy, jakakolwiek byłaby jej wielkość, widać całe światło, jego barwę, jego ciepło, jego blask, jednak uznasz, iż ten co niesie świecę jednouncjową posiada mniej światła, niż ten, który trzyma świecę funtową. Tak samo jest z tymi, którzy przystępują do świętego Sakramentu. Każdy przynosi swą świecę, to jest święte p r a g n i e n i e, z jakim otrzymuje i przyjmuje ten Sakrament. Świeca jest zgaszona i zapala się, gdy on przyjmuje Sakrament. Jest zgaszona, powiadam, gdyż wy sami przez się jesteście niczym. Zaprawdę, dałem wam paliwo, za pomocą którego możecie przyjmować i zachowywać w sobie to światło; paliwem tym jest miłość, gdyż stworzyłem was przez miłość, i przeto nie możecie żyć bez miłości. …

Dawniej w Tabernakulum było w środku przedzielone na połowę, tj. w jednej części były w kielichu św. Hostie; zaś w drugiej części było Pismo Święte/Słowo Boże. Obydwie te rzeczy święte są pokarmem na życie wieczne, pokarmem dla nieśmiertelnej człowieczej duszy. W dzisiejszej porannej radiowej Mszy Świętej transmitowanej przez Pierwszy program Polskiego Radia z Bazyliki Św. Krzyża z Warszawy, kaznodzieja w kazaniu przypomniał tę oczywista rzecz, iż przyjmowana Komunia Święta jest w czasie tej naszej ziemskiej pielgrzymki w ciele jest pokarmem, jest zadatkiem na życie wieczne (J 6,48.51). Ale zanim o tym, to może najpierw ten fragment „Dialogu … Księgi Boskiej Nauki św. Katarzyny ze Sieny z rozdz. zat. «Nauka o Moście» (http://sienenka.blogspot.com/2011/02/nauka-o-moscie-xlv.html), w którym Bóg Ojciec mówi o tym, czym jest widzenie w Niebie, Jego, Boga Niewidzialnego w Niebie:

… Czy wiesz, na czym głównie polega szczęśliwość błogosławionych? Na tym, iż mają wolę pełną tego, czego pragną. Pragną Mnie, a pragnąc Mnie, posiadają Mnie i kosztują Mnie bez przeszkody, uwolnieni od ciężaru ciała, które jest prawem powstającym przeciwko duchowi. Ciało było przeszkodą, która nie pozwalała im poznać doskonale prawdy; uwięzieni w ciele, nie mogli oglądać Mnie twarzą w twarz. ale odkąd dusza zrzuciła ciężar ciała, wola jej jest pełna Mnie: gdyż pragnąc widzieć Mnie, w i d z i Mnie i na tym widzeniu polega wasza szczęśliwość. Widząc poznaje; poznając kocha; kochając kosztuje Mnie, najwyższego i wiecznego Dobra; kosztując Mnie nasyca i napełnia swą wolę, zaspokaja pragnienie widzenia i poznania Mnie… Więc widzisz, iż szczęśliwość sług Moich polega przede wszystkim na w i d z e n i u i poznaniu Mnie; to poznanie i w i d z e n i e napełnia ich wolę. Dusza widzi to, czego pragnie, i tak jest nasycona. Jak ci rzekłem, radować się życiem wiecznym, to posiadać to, czego wola pragnie. Teraz wiedz, że życie wieczne, to w i d z e n i e Mnie, poznanie Mnie (por. Ps 17,15). Ludzie w tym życiu mają przedsmak życia wiecznego, jeżeli w tym kosztują tego samego dobra, jakim będą kiedyś nasyceni. Na czym polega ten przedsmak w tym życiu? … (O tym jest w dalszej części tego linku; więc kto będzie tą sprawą zainteresowany niech sobie to przeczyta).

O tym, czym jest niewyobrażalna euforia i szczęście widzenie Niewidzialnego Boga, zamieszkującego światłość niedostępną (1Tm 6,16) niech świadczy ten, oto „piekielny kontrastowy” fragment z tegoż rozdziału (http://sienenka.blogspot.com/2011/01/dialog-sw-katarzyny-xxxviii.html): … Istnieją też w piekle cztery główne kary, z których wynikają wszystkie inne męki. Pierwszą jest, iż potępieni są pozbawieni Mojego widoku, co jest tak wielką męką, że, gdyby to było dla nich możliwe, woleliby cierpieć ogień i srogie udręki, ciesząc się Mym widokiem, niż nie czuć mąk, a nie widzieć Mnie. (…). Ten widok diabła, który jest trzecią męką, podwaja wszystkie cierpienia. Oglądając Mnie, święci ciągle się radują, odnawiając ustawicznie przez swe wesele owoc swych trudów, które ponieśli dla Mnie z takim bogactwem miłości i wzgardą dla siebie samych. Przeciwnie ci nieszczęśliwi odnawiają swe męki na widok diabła, bo widząc go, poznają lepiej siebie, i lepiej rozumieją, iż przez swój grzech zasłużyli na te kary. Wtedy robak sumienia bardziej ich toczy, i pali jak ogień, który nie ustaje nigdy (por. Iz 66,24). …