Nowenna do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus – dzień 7

Pan Jezus mówi: „Przykazanie nowe daję wam”. W jakim znaczeniu to mówi? Wszak Przykazanie miłości bliźniego było dane już w Starym Zakonie. Oto Boski Zbawiciel pragnie, żebyśmy miłowali bliźnich tak, jak On nas umiłował, aż do śmierci krzyżowej, pragnie, aby po wzajemnej miłości poznawano Jego uczniów.

„Kochając Pana Boga, wyznaje Święta Teresa, zrozumiałam doskonale obowiązek miłości bliźniego”. W bliźnim, starała się widzieć przede wszystkim Obraz Boży, a jako taki, kochała go całym sercem; miłość swą ku bliźnim okazywała z tą samą delikatnością, z jaką okazywała ją Panu Bogu… Pan dał jej poznać, iż miłość nie powinna być zamknięta w głębi serca, bo nie zapalają świecy i kładą jej pod korzec, ale na świeczniku; aby świeciła wszystkim, którzy są w domu” (Mat. 5, 15).

Prawdziwa miłość polega, by znosić wady bliźnich, nie dziwić się jego słabościom, a budować się jego najmniejszemu cnotami, myśleć dobrze o bliźnich. Święta Teresa wyznaje, iż znajdowała prawdziwą rozkosz, gdy nadarzyła się Jej jaka sposobność sprawienia drugim przyjemności, choćby własnym kosztem, a zwłaszcza tym, od których doznała jakiej przykrości. Jaką przyjemność sprawiają Boskiemu Sercu Zbawiciela drobne przysługi oddawane bliźnim, poznać można ze słów, które wyrzekł: „Coście uczynili jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mat. 25, 40).

Słusznie powiedzieć można, iż przykazanie miłości bliźniego jest drugą częścią największego przykazania „miłości Boga”, niejako zewnętrzną jego częścią

Naśladując naszą ukochaną Świętą, idźmy drogą przez mą wskazana, wstępujmy w Jej ślady; starajmy się korzystać z drobnych przykrości, jakich doznajemy w życiu codziennym, okazując wszystkim serdeczną uprzejmość, zwłaszcza tym, od których spotkała nas jaka przykrość; — co więcej, módlmy się za nich, aby tymi drobnymi zwycięstwami uweselić Serce Ojca Niebieskiego i zbawiać dusze bliźnich.

Mój pokój, gdy ból dolega,

Jest ukryć łzy przed Siostrami,

Bo wdzięk cierpienia polega

Na zakryciu go kwiatami. (Mój pokój i moja radość).

DESZCZ RÓŻ.

Cudowne uzdrowienie.

W r. 1872 zraniłam sobie nogę; ponieważ ranę zaniedbałam, nie chciała mi się goić, uniemożliwiając mi pracę, której bardzo potrzebowałam, bo miałam kilkoro dzieci do wyżywienia. Modliłam się do Matki Najświętszej z Lourdes, i we wrześniu 1877 r. mogłam znów pracować w polu. Przed 12 laty rana ponownie się otworzyła; nie mogłam chodzić i zmuszona byłam pozostawać w domu; — w r. 1910 pielęgnując chorą córkę, sama ciężko zaniemogłam. Rana moja była szeroką na 7 cm, a głęboką aż do kości; otwór jej wypełniałam watą, — zwątpiwszy zupełnie o wyzdrowieniu. Wtedy moja sąsiadka poradziła mi zwrócić się do Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus z prośbą o uzdrowienie. Przy końcu pierwszej nowenny uczułam się lepiej, co mię pobudziło do dalszej modlitwy, podczas trzeciej nowenny rana się zasklepiła, ale nie mogłam jeszcze chodzić. Wtedy przyłożywszy relikwie Świętej, powiedziałam do niej: „Droga Święta Tereso, przy końcu tej nowenny pragnę iść do kościoła”. I rzeczywiście, w ostatnim dniu nowenny, uczułam się tak zdrowa, iż mogłam iść do kościoła oddalonego o 100 m od domu. Od tego dnia doskonale chodzę i czuję się zupełnie zdrową.

Ludwika Bernard

(Plute de roses tom II)

POSTANOWIENIE. Serdeczną miłością ukochać bliźnich.

AKT STRZELISTY. O Jezu, daj mi Miłością Twego Najświętszego Serca ukochać bliźnich moich.

MODLITWA.

Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, której Boski Zbawiciel pozwolił wniknąć w głębię Miłości i Swego Najświętszego Serca, i zrozumieć, jak powinniśmy wypełniać „nowe Jego Przykazanie wzajemnej miłości”, wybłagaj mi tak doskonałą miłość bliźniego, abym naśladując Ciebie, z miłości ku Panu Jezusowi, serdeczną miłością ukochał wszystkich, i gotów był poświęcić siebie, gdyby dobro duszy lub ciała bliźniego tego wymagało. Amen.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Wtem jednej z obecnych osób przyszła następująca myśl, którą natychmiast wprowadzono w czyn. Polecono 4-letniej córeczce modlić się do Świętej Teresy na intencję chorej matki oraz uczynić postanowienie, iż intencję I Komunii Świętej, którą kiedyś przyjmie ofiaruje na uproszenie kanonizacji tejże Świętej Teresy, gdyż proces kanonizacji wtedy nie był jeszcze przeprowadzony.

Drobne dziecinne usteczka poczęty wzywać ratunku Świętej Teresy dla chorej mateczki. Chora cierpi, ale żyje! Drugiego dnia wchodzi do pokoju chorej młodsza jej córeczka i przynosi w rączce kilka pierwiosnków. Po wstawieniu ich w wodę rozszedł się po pokoju niepospolicie silny i miły zapach, a przecież zwykle pierwiosnki nie pachną. Niezwykły zapach tak znęcił chorą, iż kazała podać sobie kwiatki: ,,Skąd je wzięłaś?” — zapytała córeczkę. „Ach mamusiu, taka piękna młodziutka zakonnica zeszła z Nieba z tymi kwiatami i dając mi je obiecała, iż mamusia będzie zdrową”. I rzeczywiście matka wyzdrowiała. Rzecz się działa w Irlandii.

Modlitwa.

Jak tym małym dzieciom groziła utrata matki, tak mnie grzesznemu grozi utrata możności ujrzeć Boga w Trójcy Świętej Jedynego i Maryę Przenajświętszą w Niebie. A może się stać z przyczyny nieprawości moich. Dlatego błagam Cię, o Święta, oświeć mnie, jak mam posiać w tej mojej zachwaszczonej duszy kwiaty takich cnót, które by wyniszczyły chwasty grzechów i były godne bym stanął z nimi przed Panem z pokorą i miłością, by Pan je przyjął i po Prawicy Swojej między sprawiedliwymi ninie postawił.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Jezu Chryste, Synu Boży, Który przyrzekłeś, iż wynagrodzisz najmniejszą usługę, jaką z miłości ku bliźniemu wyświadczymy, spojrzyj łaskawie na Twą małą Oblubienicę, Św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która się tak starała o zbawienie dusz. W nagrodę za wszystko, co ona na ziemi czyniła i cierpiała, nakłoń Ucho Twoje na jej życzenie: „czynić dobrze w Niebie dla ziemi” i użycz mi za jej wstawieniem się, tej Łaski, o którą Cię gorąco proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Duchu Święty, Wieczny Boże, Który przez tak wielkie Łaski Twej Miłości, błogosławioną duszę Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus do doskonałości prowadziłeś, błagam Cię przez wierność, z którą ona z tą Łaską współdziałała, wysłuchaj łaskawie jej wstawienia się za mną grzesznikiem i wedle jej słów, iż „deszcz różany na ziemię zsyłać będzie” użycz mi, Duchu Święty, tej Łaski, o którą proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Święta Teresko od Dzieciątka Jezus, która podczas swego krótkiego pobytu na ziemi, byłaś zwierciadłem anielskiej czystości, gorącej miłości i zupełnego oddania się Bogu, teraz gdy już otrzymałaś nagrodę za twe cnoty, spojrzyj litościwie na mnie, który z ufnością udaję się do Ciebie. Przemów za mnie słowo do Tej Dziewicy Niepokalanej, której byłaś „kwiatkiem ulubionym”, do Królowej Nieba „która się uśmiechała do ciebie w zaraniu życia twego”.

Błagaj Ją, Która ma taki wpływ potężny na Serce Jezusa, aby mi uprosiła tę Łaskę, o którą proszę, i aby Jej Błogosławieństwo wzmacniało mnie w każdej chwili mego życia, broniło mnie w chwili śmierci i doprowadziło mnie do wiecznej szczęśliwości w Niebie. Amen.

Witaj, Królowo, Matko Litości, * Życie, słodkości i nadziejo nasza, witaj! * Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy, * do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. * A przeto, Orędowniczko nasza, Twoje Miłosierne Oczy obróć na nas * I Jezusa, Błogosławiony Owoc Żywota Twego * po tym wygnaniu nam okaż. * O Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Maryo!