(Rozpoczyna się od dnia 4 Grudnia)
— Wspomnienie liturgiczne przypada na dzień 13 grudnia.
— Grób i relikwie znajdują się w
Rozważanie. Święta Otylja jako wzór Wiary.
Wiara jest początkiem zbawienia; przez nią dusza wchodzi z Panem Bogiem w ścisły związek. Chrystus powiada: Kto nie wierzy, ten już jest osądzony, bo, iż tak powiem, nie chce wsiąść na ten statek (okręt), który właśnie płynie do tego celu.
Św. Otylja posiadała tę cnotę w wysokim stopniu. Dla tego właśnie, iż od początku życia swego nie była pieszczoną, nie znała powabów tego świata, więc światło wewnętrzne obficie oświecało jej duszę. Uczyła się miłości Pana Boga, pojmowała i oceniała piękność nieba i dążyła do wiecznych, nie do przemijających rozkoszy. Pomimo, iż była córką potężnego pana i księcia na Alzacji Adalrycha, najlepiej jednak lubiła towarzystwo ludzi biedniejszych, a przede wszystkim sióstr zakonnych, z którymi razem modliła się i spełniała dobre uczynki.
Uwaga:
Ty jesteś także wierzącą(cy), wierzysz w Boga, w Jezusa Chrystusa i w życie wieczne, ale czy postępujesz według zasad Wiary? – Dobrze wiesz, iż wieczność nieskończenie więcej warta, niż doczesność – a jednak, o ile stracisz cokolwiek ze swego mienia, o jakże jesteś niepocieszonym wtedy! Gdy cię jakie cierpienie dotknie, płaczesz i narzekasz i zaraz ci się zdaje, iż cię Pan Bóg już opuścił… Jakże natomiast obojętnym i niedbałym jesteś, gdy grzech do grzechu dodajesz, – jak mało się troszczysz oto, aby się z grzechów wydobyć. Jak żywo cię obchodzi, co inni o tobie myślą i mówią, jak spragnionym jesteś uznania i pochwał ludzkich, a jak cię gniewa każde niemiłe słówko, które usłyszysz na siebie. Ale czy Pan Bóg zadowolony z ciebie, nie myślisz o tym wcale. Zdaje ci się, iż jeszcze nie prędko staniesz na Sądzie Bożym, a przecież nie wiecie ani dnia, ani godziny, kiedy Syn Człowieczy przyjdzie – powiada Chrystus. Czy Pan Bóg nam da tyle czasu, aby się przygotować na śmierć? – Czy udzieli nam choć tej jednej sekundy czasu, byś mógł zawołać: „Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu!”
Podziwiasz pewnie nieraz męstwo Męczenników, którzy życie swe dali za Wiarę; tak to było wielkie, piękne i szlachetne. Rozważ też, czy byś miał tę odwagę, co oni? – A dla czego nie? – oto dlatego, iż w małych rzeczach nie ćwiczysz się, nie potrafisz więc i wielkich dokonywać. Nigdy też nie myśl o Panu Bogu, iż nie chce wiedzieć o tobie, albo, iż ci pomóc nie chce. Do takiej duszy z żalem powiada Bóg: „O! małej wiary, dla czego wątpisz?” Wszystko, co cie spotka, ból czy euforia – wszystko pochodzi z tej samej Ręki Bożej. Jest to jakby pozdrowienie od Boga, naszego Ojca, Który dając pociechę i euforia powiada: „Patrz jak cię kocham”, a zsyłając smutek: „Teraz pokaż, jak ty mnie kochasz”.
Modlitwa.
O Jezu, Tyś jest Drogą, Prawdą i Żywotem. Wierzę w Ciebie i w każde Słowo Twoje, ale utwierdź tę Wiarę moją, abym zawsze według niej żył(a) i stale na życie wieczne zasługi zbierał.
Święta Otylio, módl się za mnie i uproś mi przez twoje wstawiennictwo mocną i żywą Wiarę. Amen.
(Ojcze nasz, i litanię i jeden dobry uczynek co dzień).
Litania do Świętej Otylii.
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson!
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas!
Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu Odkupicielu świata Boże,
Duchu Święty Boże,
Święta Trójco Jedyny Boże,
Święta Marya, módl się za nami!
Święta Boża Rodzicielko,
Św. Janie Chrzcicielu,
Św. Otylio,
Św. Otylio, któraś w czasie Chrztu Świętego cudownie wzrok odzyskała,
Św. Otylio, któraś od najwcześniejszego dzieciństwa swego wiele ucierpiała,
Św. Otylio, gorliwa słuchaczko Słowa Bożego,
Św. Otylio, ognista wypełnicielko Przykazań Bożych,
Św. Otylio, mężna wzgardzicielko świata i jego rozkoszami,
Św. Otylio, wiernie zachowująca czystość i niewinność,
Św. Otylio, przykładzie posłuszeństwa,
Św. Otylio, wzorze cierpliwości,
Św. Otylio, wzorze umartwienia,
Św. Otylio, zwierciadło cnót wszelkịch,
Św. Otylio, pocieszycielko smutnych,
Św. Otylio, opiekunko chorych,
Św. Otylio, biednych i nędzarzy,
Św. Otylio, obronicielko uciśnionych,
Św. Otylio, dająca dobre rady wątpiącym,
Św. Otylio, wykonawczynio natchnienia Ducha Świętego,
Św. Otylio, oswobodzicielko ojca swego z płomieni czyśćcowych,
Św. Otylio, przewodniczko ludzi światowych,
Św. Otylio, ucieczko uciśnionych narodów,
Św. Otylio, spraw, abyśmy mieli zawsze zdrowe oczy, Ciebie prosimy, Wysłuchaj nas.
Św. Otylio, spraw, abyśmy wzroku naszego do grzechu nigdy nie używali,
Św. Otylio, przez wystrzeganie się złego dopomóż nam uchronić się od potępienia,
Abyśmy przez ćwiczenie się w dobrem na Niebo zasłużyć mogli,
Abyśmy wszystkie nasze pragnienia, do Boga skierować mogli,
Abyśmy przy twej pomocy szczęśliwą śmierć uprosili sobie,
Abyśmy wraz z Tobą Boga oglądać, chwalić i kochać mogli,
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.
Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.
V. Módl się za nami Święta Otylio.
R. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.
V. Módlmy się: O Boże, Tyś światło prawdziwe, Któryś Świętej Dziewicy Otylii cudownym sposobem wzrok w czasie Chrztu Świętego przywrócić raczył, spraw, abyśmy za jej przykładem i za jej wstawiennictwem oczy nasze od próżności świata tego odwracali, i Ciebie Jedynego Boga w szczęśliwości niebieskiej twarzą w twarz oglądać godni byli, przez Chrystusa, Pana naszego.
R. Amen.
W ciągu odmówienia nowenny zaleca się co dzień spełnić jakiś dobry uczynek, np. nawiedzić kościół, umartwić się w czym, spełnić jakiś czyn miłości bliźniego.
Źródło: Nowenna do Św. Otylii, Przekład z niemieckiego za pozwoleniem autora w Opactwie Św. Otylii w Bawarii O. G. Wahmejstra, Warszawa 1922r.
