Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Justyna Majewska-Michy
Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, określana przez Kościoły wschodnie mianem Zaśnięcia, a w polskiej tradycji ludowej Matki Bożej Zielnej, jest jednym z najstarszych świąt maryjnych.
John Henry Newman jeszcze w anglikańskim okresie życia miał wielką cześć do Maryi. Tym bardziej jest to godne podkreślenia, gdyż wielu jego przyjaciół z Kościoła Anglii odnosiło się do Matki Boga obojętnie, a choćby wrogo. Osławiony konwertyta z anglikanizmu na katolicyzm był apologetą Tej, którą nazywał Mistyczną Różą.
Apologeta Maryi
Choć nigdy z rąk Newmana, mistrza pióra, nie wyszło żadne dzieło traktujące o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny, to wiarą tą przeniknięte są poszczególne jego pisma o tematyce maryjnej. Ten wybitny teolog doby wiktoriańskiej nauczał, iż Maryja została wzięta z duszą i ciałem do chwały Nieba. Należy podkreślić, iż dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny został ogłoszony przez Kościół ponad pół wieku od śmierci Johna Henry’ego Newmana.
Niepokalana zasłużyła sobie na ten przywilej Swoim świętym i prostolinijnym życiem. Bóg przygotował Maryję do rzeczy wielkich. Uchronił Ją od grzechu, który splamił pierwszych rodziców i nie pozwolił, aby po zaśnięciu Jej nieskalane ciało uległo zepsuciu. Kto może ocenić świętość i doskonałość Tej, która została wybrana na Matkę Chrystusa? – słowa te wybrzmiały w kazaniu wygłoszonym przez Newmana w roku 1835, kiedy cieszył się on dużym poważaniem wśród anglikanów.
Mistyczna Róża
John Henry Newman nauczał, iż wiara w zmartwychwstanie Chrystusa i nasze powstanie z martwych są związane z wiarą w Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Chrystus pokonał śmierć w ciele, które za sprawą Ducha Świętego zrodziło się z Maryi. Skoro więc ciało Jezusa, które trzeciego dnia chwalebnie zmartwychwstało zachowane zostało od zepsucia, tak też i ciało Jego Matki zachowane zostało od rozkładu po zakończeniu przez Nią ziemskiego żywota. Newman miał głębokie przekonanie, iż po śmierci Niepokalanej Bóg wziął Ją w chwale do Nieba. Dowodził, iż dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny ściśle łączy się z wiarą w zmartwychwstanie Chrystusa.
W publikacji zatytułowanej „Rozmyślania i modlitwy” Newman wiele miejsca poświęcił osobie Maryi. Wskazywał, iż Ta, która poczęła Bożego Syna, zasługuje na Niebo dużo bardziej niż rzesza świętych Boga: Święci prorocy, kapłani i królowie z dawnych czasów zmartwychwstali w oczekiwaniu na dzień ostateczny. Czy możemy przypuszczać, iż Abraham, Dawid, Izajasz lub Ezechiasz powinni być w ten sposób uprzywilejowani, a nie Matka Boża?
Wielkość Dziewicy z Nazaretu urzeczywistniała się stopniowo. Apologeta Maryi z wiktoriańskiej Anglii ukazywał, w jaki sposób maryjna doktryna podlegała rozwojowi. Wniebowzięcie było konsekwencją odrodzenia w łasce. Mistyczna Róża stała się wzorem życia duchowego. Newman dał temu wyraz podczas dyskursu skierowanego zarówno do katolików, jak i protestantów: Kościół daje nam Jezusa Chrystusa za pokarm, a Maryję za Matkę karmicielkę. Poprzez świętość waszych słów i czynów oraz prostotę zachowania, przekonajcie świat, iż nie podążacie za żadną fałszywą nauką i obrońcie chwałę waszej Matki Maryi, którą znieważa świat. Idźcie do Niej po królewskie serce niewinności. Ona jest pięknym darem Boga, który przyćmiewa powaby złego świata; kto szczerze Jej szukał nigdy nie został zawiedziony. Ona jest prawdziwym obrazem i wzorem życia duchowego oraz nowego odrodzenia w łasce, bez której nikt nie ujrzy Boga.
za: Głos Luksemburga
Justyna Majewska-Michy
organizator sympozjów naukowych i debat o charakterze ekumenicznym; niezależny publicysta; członek Polskiego Towarzystwa Historycznego; specjalizuje się w tematyce poświęconej Kościołowi anglikańskiemu i osobie Johna Henry’ego Newmana; jej drugim domem jest Francja; to kolejny artykuł Autorki na filipini.eu
